Για να λέμε αλήθειες θα πρέπει να τα λέμε όλα αγαπητέ πρόεδρε Μιχάλη Μπούση. Διότι φίλος μεν και μέχρι πρόσφατα αγαπητός, αλλά φίλτατη η αλήθεια.
Τον ιστορικό μας ΟΦΗ τον παρέλαβες μεν χωρίς σάλιο και χωρίς μπάλες αλλά με ποδοσφαιρική αξιοπρέπεια. Τα παιδιά ήταν απλήρωτα, ο προπονητής μπορεί να έκανε ρεφενέ, αλλά όταν έβγαιναν στο γήπεδο ίδρωναν τη φανέλα, τιμούσαν το ψωμί που (δεν) έπαιρναν, κι έβγαζαν έναν εγωισμό, μπόλικο φιλότιμο και μιαν αγάπη για την ομάδα και τον κόσμο της. Αυτά έχουν χαθεί εδώ και καιρό, όταν φώλιασε η δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία, όταν περίσσεψαν οι επαγγελματίες φίλοι του ΟΦΗ και χάθηκε η επαφή με τον κόσμο και την τοπική κοινωνία.
