Τα χαρακτηριστικά περισσότερων από 100 νευρώνων που σχετίζονται με τη μνήμη οι οποίοι παίζουν κεντρικό ρόλο στον τρόπο με τον οποίο ο εγκέφαλος ανακαλεί τις αναμνήσεις εντόπισε και κατέγραψε ομάδα επιστημόνων στο Πανεπιστήμιο Southwestern στο Τέξας.
Ο Μπράντλεϊ Λέγκα, αναπληρωτής καθηγητής Νευρολογικής Χειρουργικής, Νευρολογίας και Ψυχιατρικής, δήλωσε ότι τα ευρήματά του, που δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό «NeuroImage»,τα οποία επικαλείται το ertnews, μπορεί να υποδείξουν νέες θεραπείες για άτομα που πάσχουν από τραυματική εγκεφαλική βλάβη, Αλτσχάιμερ ή σχιζοφρένεια.
Το πιο σημαντικό εύρημα ήταν ότι η πυροδότηση των αναμνήσεων συμβαίνει με διαφορετικό συγχρονισμό σε σχέση με την υπόλοιπη εγκεφαλική δραστηριότητα. Αυτή η μικρή διαφορά στο συγχρονισμό, που ονομάζεται «μετατόπιση φάσης» εξηγεί πώς ο εγκέφαλος μπορεί να «ξαναβιώσει» ένα γεγονός, αλλά και πώς γνωρίζει αν μια μνήμη είναι νέα ή παλιά που έχει κωδικοποιηθεί.
«Πρόκειται για μερικά από τα πιο σαφή στοιχεία μέχρι σήμερα που μας δείχνουν πώς λειτουργεί ο ανθρώπινος εγκέφαλος όσον αφορά την ανάκληση παλαιών αναμνήσεων, έναντι του σχηματισμού νέων αναμνήσεων», δήλωσε ο Δρ Lega.
Ο επιστήμονας εντόπισε 103 νευρώνες ευαίσθητους στη μνήμη που βρίσκονται στον ιππόκαμπο και τον ενδορινικο φλοιό του εγκεφάλου, οι οποίοι αυξάνουν τον ρυθμό δραστηριότητάς τους όταν η κωδικοποίηση της μνήμης είναι επιτυχής. Το ίδιο μοτίβο δραστηριότητας επαναλαμβανόταν όταν οι ασθενείς προσπαθούσαν να ανακαλέσουν τις ίδιες αναμνήσεις και ιδιαίτερα τις πολύ λεπτομερείς.
«Αδυναμία διαχωρισμού των αναμνήσεων με τις παραισθήσεις»
Αυτή η δραστηριότητα στον ιππόκαμπο μπορεί να έχει σχέση με τη σχιζοφρένεια, επειδή η δυσλειτουργία του ιππόκαμπου ευθύνεται για την αδυναμία των σχιζοφρενών να αποκρυπτογραφήσουν μεταξύ αναμνήσεων και παραισθήσεων ή ψευδαισθήσεων. Οι νευρώνες που εντόπισε ο επιστήμονας αποτελούν ένα σημαντικό κομμάτι του παζλ που εξηγεί γιατί συμβαίνει αυτό, δήλωσε η Κάρολ Ταμίνγκα, καθηγήτρια και πρόεδρος Ψυχιατρικής, ειδική στη σχιζοφρένεια.
«Οι ψευδαισθήσεις και οι παραληρητικές ιδέες στα άτομα με ψυχωτική ασθένεια είναι πραγματικές αναμνήσεις, τις οποίες επεξεργάζονται τα νευρικά συστήματα μνήμης όπως και τις κανονικές, παρόλο που είναι αλλοιωμένες. Θα ήταν σημαντικό να βρούμε τον τρόπο να χρησιμοποιήσουμε αυτόν τον μηχανισμό μετατόπισης φάσης για να τροποποιήσουμε τις αλλοιωμένες αναμνήσεις», δήλωσε η επιστήμονας.
Νέα στοιχεία που προέκυψαν όταν οι επιστήμονες εμφύτευσαν ηλεκτρόδια στους εγκεφάλους ασθενών με επιληψία για να χαρτογραφήσουν τις επιληπτικές κρίσεις τους, θα μπορούσαν επίσης να χρησιμοποιηθούν για τον εντοπισμό νευρώνων που εμπλέκονται στη μνήμη. Σε αυτή τη μελέτη, 27 ασθενείς με επιληψία πραγματοποίησαν ασκήσεις μνήμης για τη δημιουργία δεδομένων σχετικά με την έρευνα του εγκεφάλου.
Η ανάλυση των δεδομένων δεν αποδεικνύει οριστικά, αλλά προσθέτει νέα στοιχεία στο σημαντικό μοντέλο μνήμης που ονομάζεται Separate Phases at Encoding And Retrieval (SPEAR) και το οποίο οι επιστήμονες ανέπτυξαν από μελέτες σε τρωκτικά.
Το μοντέλο SPEAR, το οποίο προβλέπει τη μετατόπιση φάσης που αναφέρθηκε στη μελέτη, αναπτύχθηκε για να μελετήσει πώς ο εγκέφαλος μπορεί να ξεχωρίζει τις νέες από τις παλιές αναμνήσεις, όταν προσπαθεί να ανακτήσει μια μνήμη. Προηγουμένως, τα μόνα στοιχεία που υποστήριζαν το SPEAR προέρχονταν από μοντέλα τρωκτικών.
