Του ΚΩΣΤΗ Ε. ΜΑΥΡΙΚΑΚΗ
Οι Άραβες λένε, πως κανένας μέχρι σήμερα δεν μπορεί να διαβάσει τις Χίλιες και μια νύχτες ως το τέλος. Όχι βέβαια από ανία, αλλά από αίσθηση ότι το βιβλίο δεν έχει τέλος· είναι ατελείωτο. Σε τούτο το υπέροχο, ακατάληπτο, και αχανές σύγγραμμα, οφείλεται η ανακάλυψη του μαγευτικού κόσμου της Ανατολής από τους Δυτικούς εδώ και πολλούς αιώνες. Αυτό τον κόσμο της Ανατολής, κόσμο των ακροτήτων, όπου οι άνθρωποι είναι ή πολύ πλούσιοι ή πολύ φτωχοί, ή πολύ ευτυχισμένοι ή πολύ δυστυχισμένοι, θυμίζει έντονα η τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα που σχετίζεται με την Ελλάδα, με την Κρήτη.
Όπως στο μαγευτικό κόσμο αυτών των ανατολίτικων παραμυθιών υπάρχει η έννοια του κρυμμένου θησαυρού, (λίγο πολύ όποιος θέλει μπορεί να βρει ένα…) έτσι και στη σημερινή Κρήτη, υπάρχει η έννοια της ευαγγελιζόμενης …κρυμμένης ανάπτυξης. Εκείνης που μπορεί να ανακαλυφτεί από αυθεντικά χαλιφάτα και μεγαλειότητες, μέσα από επικείμενες ανακτορικοκυβερνητικές συνάξεις που διαφημίζονται ως γεγονότα Προμηθεϊκών διαστάσεων, όπως η …δωρεά της φωτιάς στους θνητούς. Πρωτίστως ακούγεται μαγευτικό: Κάτι που εκπορεύεται από μια ιδιαίτερη μυστικιστική σχέση του άρχοντα με τους πατρώους Θεούς, όπως ας πούμε του Μίνωα με τον Δία που τον κατηύθυνε μια φορά κάθε εννιά χρόνια στις μυστικές συναντήσεις τους στο Ιδαίον Άντρον.
Αυτές οι τελείως ιδιαίτερες σχέσεις του άρχοντα με το μυστικό Ον, μπορεί και να οφείλονται μόνο σε συμπτώσεις, όπως ας πούμε σε ένα λυχνάρι ή σε ένα δαχτυλίδι: Τρίβεις το δαχτυλίδι και ένα μαγικό τζίνι εμφανίζεται μέσα από ένα λαγήνι, που σου εξασφαλίζει ό,τι του ζητήσεις. Ή κάτι σαν από μηχανής Θεός στις αρχαίες τραγωδίες που έδινε τη λύση, έλυνε το γρίφο και τα αδιέξοδα των κατατρεγμένων. Όλα τούτα τα συναρπαστικά, απίστευτα και παραμυθένια, μαζί με άλλες ιστορίες (όπως του Σεβάχ του θαλασσινού), συμβαίνουν γύρω από μια αχανή κεντρική ιστορία που όλοι λίγο πολύ τη γνωρίζουμε: Εκείνη του σουλτάνου που τον πρόδωσε η γυναίκα του και που για να μην την ξαναπάθει, αποφασίζει να παντρεύεται κάθε νύχτα και να σκοτώνει τη γυναίκα του το επόμενο πρωί.
Ώσπου η Σεχραζάτ, ορκίζεται να σώσει τις άλλες, και μένει ζωντανή με το τέχνασμα να λέει στο σουλτάνο ιστορίες που μένουν ατέλειωτες. Έτσι, περνάνε οι χίλιες και μια νύχτες, σερβίροντάς του ιστορίες, παραμύθια δίχως τέλος!
Τούτες τις ιστορίες δίχως τέλος, κάτι σαν νεοελληνικά παραμύθια της Χαλιμάς, θυμίζουν έντονα οι προετοιμασίες αλλά και το ίδιο το επικείμενο «αναπτυξιακό» συνέδριο, που ετοιμάζεται για τις επόμενες μέρες στην Κρήτη. Στην ουσία - και αυτό είναι παγκοίνως μυστικό - αυτά τα παραμύθια, που ούτε οι διοργανωτές τους τα πιστεύουν, θα είναι μια ενδοοικογενειακή σύναξη αυτοπροβολής και οίησης της κυβέρνησης και των εσχάτων περιφερειακών αυτοδιοικητικών δορυφόρων της. Κάτι δηλαδή σαν συνεταιρικά καλλιστεία αυτοπροβολής και αυτοεπιβεβαίωσης της νομής της εξουσίας τους. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Άλλωστε δεν καινοτομούν. Ακολουθούν την πεπατημένη συνταγή, που θέλει περίπου για το νησί, ένα αναπτυξιακό συνέδριο πριν από κάθε Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης ή ΕΣΠΑ, ή περίπου ένα με κάθε νέα κυβέρνηση. «Συνέδρια» που μοιάζουν περισσότερο με καθρεφτάκια ή πιπίλες αυτοεπιβεβαίωσης στους θαλαμηπόλους και στο πόπολο, για την ορθότητα επιλογής του δρόμου προς την ανάπτυξη. Κυρίως όμως, που αναγάγουν την μοναδικότητα του νέου Μωυσή που οδηγεί επιτυχώς το λαό του, να διαβεί την Ερυθρά.
Για όσους κατοικούν ή έστω επισκέπτονται αυτό το νησί, που εξακολουθεί σε πείσμα των καιρών να είναι ο ισχυρότερος αιμοδότης της ελληνικής οικονομίας, χωρίς τα αντίστοιχα και τα ανάλογα ανταλλάγματα, γνωρίζουν από πρώτο χέρι αρκετές αλήθειες, πέρα και έξω από μύθους και παραμύθια· πέρα από περιφερόμενες και αναμασημένες μικροπολιτικές σκοπιμότητες μιας χρήσης για τα βραδινά δελτία ειδήσεων. Γνωρίζουν άριστα οι πάντες, την ανεπάρκεια προώθησης στρατηγικών και τεχνικών θεμάτων που σχετίζονται τόσο με τη θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ όσο συνακόλουθα και με την προώθηση και ωρίμανση ερευνητικών θεμάτων του ενεργειακού πλούτου νότια της Κρήτης.
Το ανύπαρκτο ή μεσαιωνικών προδιαγραφών και τεμαχισμένο εθνικό οδικό δίκτυο με τις εκατόμβες θυμάτων, την ανολοκλήρωτη ενιαία διαχείριση υδάτινων πόρων (φράγματα, ταμιευτήρες) με ανεφάρμοστες και ανεκτέλεστες ΑΕΠΟ, την ασύστολη κοροϊδία χωρικών ενοτήτων περί ανταποδοτικών οφελών, τα παρατημένα και απενταγμένα έργα «νεκροταφεία» σε τουριστικές παράλιες περιοχές από ευρωπαϊκά χρηματοδοτικά μέσα, τα απελπιστικά ανύπαρκτα σχέδια διαχείρισης ορεινών όγκων και κηρυγμένων περιοχών προστασίας της φύσης, τα ψευδή στοιχεία ελέγχων που χορηγούν στην Ε.Ε., τις τραγελαφικές καταστάσεις στους αρχαιολογικούς χώρους και τα μνημεία, τις προβληματικές λιμενικές εγκαταστάσεις, το διαλυμένο σε απελπιστικό βαθμό σύστημα Α/θμιας και Β/θμιας υγειονομικής περίθαλψης, τον οριστικά διαλυμένο πρωτογενή τομέα και κυρίως την αγροτική παραγωγή. Μοναδικός ισχυρός και αποδοτικός τομέας της οικονομίας, ο τουρισμός που βασίζεται αποκλειστικά και μόνο στην ιδιωτική πρωτοβουλία, με ένα κράτος και κρατισμό που στην ουσία είναι απέναντι σε ο,τιδήποτε σχετίζεται με ιδιωτικά επενδυτικά κίνητρα, απόπειρες και προοπτικές.
Θα είναι απορίας άξιον, και ολοκληρωτικά τραγελαφικό, το πρόσωπο και το προσωπείο του Πρωθυπουργού σε αυτή την επικείμενη φαρσοκωμωδία που θα ζήλευε και η πιο επιεικής αριστοφανική φαντασία. Η κυβέρνηση και οι συμπολιτευτικώς αντιπολιτευόμενοι (ενίοτε αντιπολιτευτικώς συμπολιτευόμενοι) αυτοδιοικητικοί της Περιφέρειας, επιλέγουν τον γνώριμο δρόμο της εξαπάτησης του κρητικού λαού για να σηματοδοτήσουν την ανυπαρξία τους και να αποκρύψουν τις ευθύνες τους. Γνωστή άλλωστε η από αιώνων οδός και ατραπός για την παραμονή στην εξουσία. Κι αν η Σεχραζάτ γλίτωσε αγοράζοντας χρόνο χιλίων και μια νυχτών από το σουλτάνο, οι νεόκοποι εμπνευστές - σχεδιαστές παραμυθιών για την κρητική κοινωνία και οι εραστές της τελευταίας Σοβιετίας στην Ευρώπη, δεν θα αποφύγουν την επικείμενη λαϊκή οργή, που αυτή δεν τιθασεύεται από κανένα μαγικό τζίνι, κανένα φακίρη και καμιά ανακτορική εφεύρεση μετά των συμμάχων της.
komavr@otenet.gr