Του Αντώνη Ζαχαριουδάκη *
Ανδρέας ΠΑΠΑΔΡΕΟΥ
(Χίος, 5 Φεβρουαρίου 1919 – Αθήνα , 23 Ιουνίου 1996)
24 χρόνια συμπληρώθηκαν από τότε που έφυγε από τη ζωή ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ, και ένας από τους σημαντικότερους πολιτικούς της σύγχρονης Ελλάδας, ο Ανδρέας Παπανδρέου.
Ακαδημαϊκός , ριζοσπάστης , πνεύμα ανυπότακτο και λαμπερό , αριστερός , αγωνιστής , χαρισματικός ρήτορας.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο, ότι ακόμα και σήμερα παραμένει σημείο αναφοράς.
Το πνεύμα του και η ψυχή του , πλανάται στην πολιτική σκηνή της χώρας μας, όπως άλλωστε δείχνουν και οι Δημοσκοπήσεις στις οποίες οι πολίτες αξιολογούν , κρίνουν και συγκρίνουν όλους τους πρωθυπουργούς, και τον κατατάσσουν στην πρώτη θέση ως τον καλύτερο διαχρονικά πρωθυπουργό .
Τον Ανδρέα Παπανδρέου τον νοσταλγούμε για το μοναδικό του χάρισμά του να αφουγκράζεται τον κοινωνικό παλμό και να βλέπει μακριά. Αγάπησε βαθιά την πατρίδα μας και το λαό της, έζησε για να κάνει πράξη τις ιδέες του, τα οράματα του και προσπάθησε να προσφέρει μια καλύτερη ζωή στους πιο αδύναμους.
Τα χρόνια της διακυβέρνησης της χώρας υπό τον Ανδρέα Παπανδρέου, υπήρξαν ένας πραγματικά νομοθετικός οργασμός, που έθεσε τις βάσεις, για τον θεσμικό εκσυγχρονισμό της Ελλάδας και εξασφάλισε την ευρωπαϊκή της προοπτική .
Η ελληνική κοινωνία από την δεκαετία του 80 άλλαξε ριζικά, και οι κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου είχαν κορυφαίο ρόλο σε αυτό τον μετασχηματισμό.
Ας θυμηθούμε λοιπόν μερικές από τις μεγάλες του πολιτικές παρεμβάσεις :
Η ίδρυση του Κοινωνικού κράτους , που αποτελεί τμήμα τις πολιτικής του ταυτότητας , η αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης, η ισότητα των δύο φύλων , η δημιουργία του Εθνικού Συστήματος Υγείας που έφερε για πρώτη φορά σύγχρονη ιατρική περίθαλψη σε πολλές απομακρυσμένες περιοχές της χώρας, η καθιέρωση του Ανωτάτου Συμβουλίου Επιλογής Προσωπικού (ΑΣΕΠ), η συνταγματική αναθεώρηση του 1986, η οποία παγίωσε το σύστημα κοινοβουλευτικής εξουσίας που ισχύει έως και σήμερα , η φροντίδα για τους απόμαχους της ζωής, η εξασφάλιση σύγχρονων συνθηκών εργασίας, η άσκηση ακηδεμόνευτης και πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής , το Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα Ελλάδας-Κύπρου, η αναγνώριση της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.
O Ανδρέας Παπανδρέου υπήρξε ένας χαρισματικός ηγέτης, ένας ενθουσιώδης ρήτορας, αλλά κυρίως ένας μεγάλος μεταρρυθμιστής που συγκρούστηκε με τους παραδοσιακούς μηχανισμούς εξουσίας και τα ισχυρά “τζάκια” της εποχής.
Ο ίδιος δεν έγραψε λέξη για το μεγαλύτερο μέρος της πολιτικής του δράσης. Δεν ενδιαφέρθηκε να εξωραΐσει οτιδήποτε.
Αυτός ο άνθρωπος που συγκίνησε τα πλήθη, άφησε την πολιτική του, να μιλήσει για αυτόν.
Σε μια εποχή, στην οποία κυριαρχούν οι αγορές και επιβάλλονται στην πολιτική, το παράδειγμά του μας θυμίζει τη σημασία που έχει για τις κοινωνίες η καθοδήγησή τους από έναν οραματιστή, από κάποιον που συνομιλεί με την ιστορία και όχι με τον κομματικό μηχανισμό ή τις δημοσκοπήσεις.
Το μεγάλο πολιτικό του κενό είναι εμφανές ιδίως σήμερα, ενώ η αναγνώριση της προσφοράς του ήταν καθολική, όχι μόνο απ΄ τον Λαό που τον έκανε “δικό” του και τον αποκαλούσε με το μικρό του όνομα, αλλά ακόμη κι απ’ τους πολιτικούς του αντιπάλους.
Αξίζει να αναφερθούμε σε μια ιστορική φράση του Καγκελαρίου Χέλμουτ Κόλ, :
«Ο Ανδρέας Παπανδρέου, με τα πολιτικά του οράματα και την δύναμη της πειθούς του, συνέβαλλε κατά την διάρκεια των περασμένων δεκαετιών όσο σχεδόν κανείς άλλος στην διαμόρφωση της σύγχρονης Ελλάδας».
*Αντώνης ΖΑΧΑΡΙΟΥΔΑΚΗΣ
Γραμματέας Νομαρχιακής Επιτροπής Κινήματος Αλλαγής
