Του Κώστα Α.Μπογδανίδη
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου σε αυτή τη δουλειά ακούμε και βλέπουμε δηλώσεις και εξαγγελίες για τον Βόρειο Οδικό Άξονα, τον δρόμο που «αξίζει να έχει η Κρήτη». Σχεδόν 15 πρωθυπουργοί πέρασαν τα χρόνια της μεταπολίτευσης από το τιμόνι της χώρας. Όλοι σχεδόν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο δεσμευόταν για ένα σύγχρονο οδικό έργο στην Κρήτη. Που ποτέ δεν κατασκευάστηκε!
Από τη δεκαετία του ’70 ο δρόμος που άφησε η χούντα- μισός και πρόχειρος κι αυτός για να μην πανηγυρίζουν οι υμνητές της 21ης Απριλίου- ως τη δεκαετία του ’80 υπήρχε η αίσθηση ότι δεν είχαμε σοβαρά κονδύλια στο ελληνικό κράτος για να γίνει ένας σοβαρός κεντρικός άξονας στο νησί. Εδώ που τα λέμε πουθενά δεν υπήρχαν χρήματα για να γίνει ένα τόσο μεγάλο έργο στην χώρα και όχι μόνο στην Κρήτη.
Δειλά δειλά ξεκίνησε μια συζήτηση για τα περίφημα ΜΟΠ που εξασφάλισε ο Ανδρέας- θεοποιήθηκε γι’ αυτό κάπως υπερβολικά αλλά ας είναι- και το πώς θα μπορούσε μια τέτοια υποδομή να χρηματοδοτηθεί. Η αλήθεια είναι ότι και τα χρήματα των ΜΟΠ ήταν συγκριτικά λίγα, αλλά και όσα δόθηκαν για την Κρήτη στην πραγματικότητα κατασπαταλήθηκαν σε δεκάδες έργα, έγιναν ρουσφέτια, κολυβοποιήθηκαν τα κονδύλια από εδώ κι από εκεί ώστε να ικανοποιηθούν ψηφοθηρικές ανάγκες και πελατείες.
Ακολούθησε το πακέτο Ντελόρ, που ήταν ας πούμε το πρώτο ΕΣΠΑ εκείνης της εποχής. Κάποιες μικρές παρεμβάσεις έγιναν στον ΒΟΑΚ. Σημειακές βελτιώσεις που δεν μπορούσαν να μετατρέψουν τον δρόμο σε σοβαρό αυτοκινητόδρομο . Κάποια χιλιόμετρα με διάζωμα, με συντηρήσεις και κατασκευές παρακάμψεων των τριών μεγάλων πόλεων. Μέχρι εκεί. Δρόμος και πάλι δεν έγινε.
Κι ακολούθησαν τα κρίσιμα 2-3 «πακέτα» στα επόμενα χρόνια, που άλλαξαν την εικόνα των υποδομών στην χώρα. Με τα κοινοτικά πλαίσια τη δεκαετία του ’90 (προς το τέλος) ξεκίνησαν κι έγιναν το αεροδρόμιο στην Αθήνα, το μετρό, η Αττική Οδός, η Εγνατία, η ΠΑΘΕ, αργότερα η Ολυμπία, κεντρικοί άξονες στην ηπειρωτική Ελλάδα. Παντού εκτός από την Κρήτη. Το νησί είχε το μειονέκτημα να μην είναι συνέχεια ενός ευρωπαϊκού δικτύου αν και στους χάρτες ως τέτοιο αναφέρεται! Α1 ολοκληρώθηκε, Α2 ολοκληρώθηκε, Α3 ολοκληρώνεται οσονούπω, ο ...Α90 όπως καταγράφεται ο ΒΟΑΚ…βράσε όρυζα!
Όταν έβρεχε λεφτά σε όλη την Ελλάδα προφανώς στην Κρήτη κρατούσαμε ομπρέλα. Λίγο η αβελτηρία των πολιτικών μας, λίγο η ασθενική εκπροσώπηση της Κρήτης χωρίς σοβαρά αιτήματα και ένταση, αλλά και η ,μια ζωή, «δεδομένη» ψήφος των κρητικών οδήγησαν σε μια μακρά περίοδο απαξίωσης για τις βασικές υποδομές του νησιού. Ποτέ μα ποτέ κάποιος δεν ασχολήθηκε σοβαρά με τον ΒΟΑΚ. Η κάθε κυβέρνηση έλεγε ότι θα φτιάξει τον δρόμο, αλλά πρώτα πρέπει να γίνουν μελέτες «τις οποίες οι προηγούμενοι δεν είχαν ετοιμάσει»! Μα, είναι εκπληκτικό. Δείτε όλες τις δηλώσεις κατά καιρούς. Καρμπόν. Οι προηγούμενοι που δεν έκαναν τίποτα. Εμείς θα κάνουμε. Κι όταν έγιναν…προηγούμενοι καταλάβαμε από τους επόμενους την κοροϊδία.
Και φτάσαμε στις εποχές των μνημονίων. Εκεί που είχαν τελειώσει τα έργα στην υπόλοιπη χώρα. Ο Παπανδρέου δεν πρόλαβε. Ο Α.Σαμαράς υποσχέθηκε να κάνει το έργο. Ζήτησε να υπάρξει ένα ραντεβού. Ακόμη το περιμένουν. Ο Τσίπρας με τον Σπίρτζη μας έλεγαν ότι δεν βρήκαν τίποτα, αλλά θα εγκαινιάσουν το έργο το 2023. Δεν πρόλαβαν κι αυτοί. Ο Καραμανλής με τον Μητσοτάκη πήραν την σκυτάλη. Δεν βρήκαν κι εκείνοι τίποτα. «Γονατογράφημα», «κλινικά νεκρό έργο», ένα «πρόχειρο σχέδιο», έλεγε ο υπουργός ότι ήταν όλο το πρότζεκτ για τον ΒΟΑΚ.
Λένε πια ότι το έβαλαν μπροστά. Αλλά πέρασαν και 4 ολόκληρα χρόνια! Και είναι δεδομένο πως «ένα γραμμάριο πράξης αξίζει έναν τόνο θεωρίας» για να να πειστούμε τόσο εύκολα...
Υπογράφουν, λοιπόν, συμβάσεις, μας δείχνουν εργοτάξια, μας δείχνουν μακέτες και χάρτες. Έχουν εκείνοι χρόνο ακόμη ή θα περιμένουμε τους επόμενους να μας πουν ότι δεν…βρήκαν τίποτα και θα λέμε ότι ξεκινούν πάλι από το μηδέν; Η νεκροψία θα δείξει τελικά εάν θα γίνει ένα… θαύμα, που λέει και ο πρωθυπουργός!
