Η αριστερά είναι άλλο ένα ζευγάρι γυαλιά με τα οποία βλέπεις τον κόσμο.
Η εικόνα που σχηματίζεται για τον κόσμο εξαρτάται από το υποκείμενο που φοράει τα γυαλιά.
Η έννοια αριστερά έχει τόσες ερμηνείες, όσες διαφορετικές είναι και οι προσλαμβάνουσες κάθε πολίτη, στα αντικείμενα αναφοράς, όπως η πολιτεία/δήμος η κοινωνία, η οικονομία, η δικαιοσύνη, το περιβάλλον κλπ.
Έτσι προέκυψε το ρητορικό ερώτημα, είναι αριστερός ο Στέφανος;
Έτρεξαν αυτοί με τα κομματικά ένσημα να δώσουν την απάντηση βλέποντας να χάνουν τη γη κάτω από τα πόδια τους, με το αποτέλεσμα της εσωκομματικής διαδικασίας, ότι «Ο Στέφανος είναι ξένος στον Σύριζα».
Επικαλέστηκαν μάλιστα τις δηλώσεις του στον ΣΕΒ για να του προσάψουν δεξιόστροφη μανούβρα αμέσως μετά την εκλογή του, προεξάρχουσας της ανθυποψηφίας του Κυρίας Αχτσιόγλου. Και ρωτώ: το να είναι οι εργαζόμενοι μέτοχοι σε μια επιχείρηση είναι δεξιά πολιτική ή μήπως είναι κομμουνισμός από το μέλλον, τουτέστιν νέοκομμουνισμός;
Όλα εξετάζονται υπό το πρίσμα της εποχής και των επικρατουσών συνθηκών και αντιλήψεων.
Μήπως η ψήφιση μνημονίων είναι αριστερή πολιτική Κυρία Αχτσιόγλου και Κύριε Τσακαλώτο;
Ή μήπως είναι αριστερή υπεροχή ηθικής το ΟΧΙ του λαού, να γίνεται ΝΑΙ της εξουσίας;
Είναι αριστερή πρακτική η διάψευση της ελπίδας των λαών;
Ο Πήτερ Παν της πολιτικής θα μπορούσε να δώσει μια απάντηση στα παραπάνω.
Αλλά πως μπορεί, όταν ποτέ δεν κατάλαβε ότι το πειραματόζωο, στα χρόνια που ο καπιταλισμός ζητούσε υποταγή στο άδικο, δεν ήταν η Ελλάδα, αλλά η Αριστερά.
Γιατί είναι άδικο για τους Λαούς να πληρώνουν τα χρέη των τραπεζών, είναι άδικο για τα Κράτη να σύρονται σιδεροδέσμια και να απειλούνται με αποκεφαλισμό επειδή τολμούν να διεκδικούν το αυτονόητο, την εφαρμογή των κανόνων που έχουν θεσπιστεί και διέπουν τη λειτουργία της Δημοκρατίας -Αλήθεια έχει σχέση ο καπιταλισμός με τη Δημοκρατία;
Μήπως η Δυτική Δημοκρατία είναι ο Μωυσής που με το ραβδί του γράφει το δίκιο του ισχυρού στις ιερές πλάκες της αλήθειας;
Και τώρα ρέουν κροκοδείλια δάκρυα για τη δεξιά μετατόπιση των λαών της Ευρώπης,
όταν η διάψευση της ελπίδας, τους οδήγησε σε αυτό ακριβώς το αποτέλεσμα, που ήταν και η προσδοκία του καπιταλισμού. No more politics for the West People.
Και τι προσφέρει τώρα ο καπιταλισμός στη Δυτική σκέψη;
Εθισμό και έλεγχο για τους λαούς, lobbying για τους θεσμούς (έτσι λέγεται το λάδωμα στην Ευρώπη).
Αυτό είναι το σήμερα, και δεν χρειάζεται να επαναπροσδιορίσουμε τίποτα, ούτε καν αν μπορούμε να κάνουμε τη Δημοκρατία μας αδιαμεσολάβητη, όπως θα ‘λεγε και ο Στέφανος. Άλλωστε κινδυνεύουν τόσοι να βγουν στην ανεργία, και που να ελέγξεις και τόσα εκατομμύρια ανθρώπινης εξ’ ατομίκευσης – τουλάχιστον όχι τώρα.
Στέφανε, ακόμα κι αν είσαι δεξιός, ευχαριστούμε για την αφορμή να προσπαθούμε να επαναπροσδιορίζουμε τον πολιτισμό μας και την κοινωνία μας, όπως θα’ λεγε και ο αείμνηστος δάσκαλος Γιώργος Μανιάτης.
Κώστας Γαλανός
Χημικός MSc
φωτογραφία ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ/EUROKINISSI
