του Κώστα Α. Μπογδανίδη
«Ο χρόνος είναι ο καλύτερος συγγραφέας. Πάντα γράφει το τέλειο τέλος”, έλεγε ο Τσάρλι Τσάπλιν, σε πείσμα όλων όσων εμείς διαδίδουμε για τη χρονιά που φεύγει. Η ιστορία όμως θα αποδώσει τα στραβά και τα καλά της .
Όπου και να κοιτάξεις, ό,τι και να ακούσεις έχουν ένα κακό λόγο να πουν για το 2020, που μας κουνάει ήδη μαντήλι. Οι περισσότεροι δείχνουμε να βιαζόμαστε να το διώξουμε. Μεγάλα μάλιστα και έγκυρα περιοδικά έδειξαν την προτίμησή τους: Το διαγράφουν ήδη από το ημερολόγιο των χρόνων που ζούμε. Ή ,ακριβέστερα, θα θέλανε να το διαγράψουν, μόνο που ο χρόνος δεν ρωτάει κανένα μας, θα μείνει στην ιστορία, περισσότερο από όσο εμείς, που με κάμποση αλαζονεία, τον εξορκίζουμε και βάζουμε σκόρδα για να φύγει όσο πιο γρήγορα γίνεται! Αλλά μήπως κάνουμε λάθος;
Μήπως, λοιπόν, αδικούμε αυτή τη χρονιά που έμοιαζε έτσι κι αλλιώς με…δεκαετία; Τόσο συμπυκνωμένη ήταν που είχε από όλα! Ιούς, πανδημίες, κλείσιμο του κόσμου, καραντίνες και παθήματα που ελπίζουμε να γίνανε μαθήματα για όλους.
Μήπως όμως αδικούμε αυτή τη χρονιά για την πανδημία με την COVID και ξεχνάμε ότι ήταν…δημιούργημα του 2019; Την είδατε πουθενά ως… COVID-20; Το προηγούμενο έτος ξεκίνησαν όλα και δεν τα πήραμε χαμπάρι. Μήπως ήρθε λοιπόν το 2020 να μας προστατεύσει από τα χειρότερα δεινά που περίμεναν την ανθρωπότητα, να μας μάθει πόσο σπουδαία και δυνατά είναι εκείνα που θεωρούσαμε αυτονόητα (τι λέγαμε τις προηγούμενες ημέρες; Μια αγκαλιά, ένα φιλί, ένας έρωτας;) και τώρα μας φαίνονται τόσο σημαντικά, που περιμένουμε πως και πως να μας… λύσουν για να πέσουμε στην…ακολασία! Το 2020 έκανε ό,τι μπορούσε, ένωσε οικογένειες, έσμιξε ανθρώπους , ξανάφερε στο προσκήνιο συναισθήματα και επιθυμίες- μέχρι και η Άννα Βίσση με την Δέσποινα Βανδή βρέθηκαν επί σκηνής! Δεν το νοιάζει τώρα και να πιάσει ο Τομ τον Τζέρι!
Μήπως πραγματικά αδικούμε αυτή τη χρονιά στην αέναη ζυγαριά του χρόνου; Ο μουλωχτός προηγούμενος (2019) που για τους περισσότερους έκλεισε δραματικά φόρτωσε στον επόμενο τα δεινά της αρρώστειας, της κοινωνικής απομόνωσης, της οικονομικής ανέχειας, της κατάθλιψης και των μαύρων συναισθημάτων. Όσα έγιναν το 2020 ήταν αναγκαία βήματα, όπως αποδείχθηκε, για να πάμε παρακάτω!
Μας έφερε τα μέτρα, αλλά και την αλληλεγγύη! Μας έδειξε το δρόμο για κοινωνική συνοχή και μας έμαθε την αξία της ζωής. Κόμισε σε χρόνο ρεκόρ τη λύση με τα εμβόλια και τα φάρμακα παραδίδοντας την σκυτάλη με την ελπίδα για πλήρη ίαση στο 2021!
Εάν μιλήσουμε γενικά και όχι περιπτωσιολογικά το κυριώτερο είναι ένα: έχουμε την υγειά μα, είμαστε εδώ και συζητάμε, μαλώνουμε με τους απανταχού ψεκασμένους, σκεφτόμαστε με αγάπη όλους εκείνους που χάσαμε, τόσες ψυχές, τόσους συνανθρώπους μας!
Ας αφήσουμε λοιπόν τον γέρο χρόνο να φύγει τώρα. Γιατί κανένας χρόνος δεν μας φταίει. Εμείς παρουσιάζουμε μαύρα κάθε φορά- «Το δύσκολο δεν είναι να διαχειριζόμαστε τον χρόνο, αλλά να διαχειριζόμαστε τους εαυτούς μας.»
Δημοσιεύθηκε στο ΣΤΙΓΜΑ της Πατρίδος
