Του Δημήτρη Καρατζάνη
Mε ένα πλατύ χαμόγελο κι ένα πολύχρωμο κλουβί -σε στυλ παγόδας- στο χέρι ,ήλθε να μ επισκεφτεί την Παρασκευή, αργά τ απόγευμα, ο μεγάλος μου γιος ,ο οδοντίατρος.Ποιος καλός άνεμος σε φέρνει μεσοβδόμαδα στο ''πατρικό'' ,τον πείραξα, καθώς τα ''παιδιά'', όταν ανοίξουν το δικό τους σπιτικό γίνονται και λίγο ..ακριβοθώρητα.
Τέλειωσα νωρίς τα ραντεβού μου κι είπα να περάσω να σας δω και να σας χαρίσω κι αυτό εδώ ,είπε, δείχνοντας μου ένα πραγματικά όμορφο κλουβί ,πάνω στην ''κούνια''του οποίου αναπαυόταν , φουσκωμένο σα διάνος, ένα,πανέμορφο καναρίνι. Μου τό κανε δώρο ένας πελάτης μου, πρόσθεσε και σκέφτηκα να το φέρω σε σας , μια κι εγώ, που να βρω χρόνο για καναρίνια.
Αδύνατον ,είπα . Ύστερα απ ότι περάσαμε πριν κάποια χρόνια με τον ''Κιτσο','υπάρχει μόνιμο veto στο σπίτι από τη μάνα σου , να μην ξαναμπεί στο σπίτι καναρίνι.
Ποιο ''Κίτσο''και τι veto μου λες, είπε κείνος με φανερή απορία .
Έχεις δίκιο ,γιατί εσύ δεν έχεις ζήσει την ''ιστορία' με τον ''Κίτσο''', είπα. Βλέπεις , τότε ήσουν μακριά. Σπούδαζες στη Θεσσαλονίκη.,Άκου λοιπόν και πιστεύω να καταλάβεις τη θέση μου
Ήταν τον πρώτο καιρό που ύστερα από τριάντα τόσα χρόνια υποχρεωτικής -λογω επαγγέλματος- απομάκρυνσης απ το Ηράκλειο ,επανακάμψαμε οικογενειακώς σ αυτό και είπαμε ν ασχοληθούμε με κείνα τα μισοεγκαταλειμένα΄-ύστερα από την αιφνίδια ''αναχώρηση''του κύρη- αμπελοχώραφα στη Σύλαμο, πούχε αφήσει πίσω του και που,όσο ζούσε αποτελούσαν τη ζωή' του
Βρέθηκα έτσι για κάποιο διαστημα, να ''παίζω''τον αγρότη στην προσπάθειά μου να τ ''αναστήσω'' και να περνώ τον περισσότερο χρόνο μου στο ανακαινισμένο πατρικό μετόχι στη Σύλαμο. Παρέα μόνιμη, η γυναικα μου, ο ''Γκόρμπι ''-το κάτασπρο ρωσικό λυκόσκυλο με τα γαλανά μάτια- και ο ''Κίτσος''.
Ένα μικροσκοπικό καναρίνι ,με απίστευτη φωνή που μου χάρισε ένας θειός μου .
Περιστασιακά κόλλαγε λαθραία στην παρέα- μόνο όταν απουσίαζε ο Γκόρμπι- και μια μεγαλόσωμη καφετιά γάτα άγνωστου ιδιοκτήτη ,η ''Κλέφτρα''. Την είχε ονόμασε έτσι η γυναίκα μου, γιατί, όπως έλεγε, ήταν ικανή, μπρος στα μάτια σου, να αρπάξει το ψάρι από το τηγάνι.
Δεν ήξερα και πολλά από πουλιά ,ακούγοντας όμως τον ''Κίτσο'' να τραγουδά, ήμουνα βέβαιος, πως, μέσα στο κλουβί ,το μόνιμα κρεμασμένο σ ένα κλαδί της αιωνόβιας καρυδιάς έξω από το σπίτι , βρισκόταν η ...Μαρία Κάλας των πουλιών Μια ολόκληρη θάλασσα από μελωδίες ξεπηδούσε, σχεδόν χωρίς προσπάθεια , μέσα από κείνο το σωματάκι της μισής γροθιάς, από κείνο το λαρύγγι ,το όχι φαρδύτερο από την κεφαλή καρφίτσας.
Σε έλαχιστο διάστημα το ταλαντουχο καναρίνι κέρδισε τη λατρεία όλων μας. Ακόμα και του σκληρού Σιβηρικού λύκου,του Γκόρμπί ,που απολάμβανε καθημερινά το τραγούδι του ξαπλωμένος κάτω απ τον ίσκιο της καρυδιάς πραγματικά εκστασιασμένος .Πεταγόταν όμως αστραπιαία ολόρθος και καταδίωκε με ανεξήγητο μένος τη μεγαλόσωμη γάτα την ''Κλέφτρα'', όταν την αντιλαμβανόταν να πλησιάζει το κλουβί του τραγουδιστή φίλου του.
Ήταν εκεί περί το τέλος της Άνοιξης στα μέσα της δεκαετίας του 90 ,που,ένα Κυριακάτικο πρωινό ξυπνήσαμε μ ένα φοβερό Νοτιά .Μια από τις κατάρες της Κρήτης ,όπως λένε. Η Σύλαμος ,όπως συνήθιζαν να λένε οι παλιότεροι βρίσκεται στον ''πόρο του Νοτιά''.κι όταν βρίσκεταιι στα ''ντουζένια'' του, δεν τολμάς-κυριολεκτικά- να βγάλεις έξω κεφάλι ,καθώς, σφυρίζοντας σαν ''στούκας'', κατεβαίνει' ασυγκράτητος απ τις πλαγιες του Γιούχτα.
Δε θα αφήσει τίποτα όρθιο πάλι η... τρελή είπε η γυναίκα μου . Με αυτό το χαμό, δεν πρόκειται να ''σταυρώσομε'' φρούτο για φρούτο φέτος, συμπλήρωσα εγώ την απαισιόδοξη πρόβλεψη της,πραγματικά προβληματισμένος.
Δεν είχα προφτάξει να τελειώσω την κουβέντα μου ,όταν ένας οξύς θόρυβος ,κάτι σαν σύρσιμο μετάλλου πάνω στις πλάκες ακούστηκε έξω απ το ανατολικό παράθυρο του σπιτιού κατά την μεριά της καρυδιάς και σχεδόν ταυτόχρονα άγρια γαυγίσματα και ουρλιαχτό γάτας.
Πεταχτήκαμε έξω ανήσυχοι κι δυό .Το πρώτο πράγμα που αντικρύσαμε ήταν το στραπατσαρισμένο κλουβί του ''Κίτσου'' στη μέση της αυλής, μ ορθάνοιχτη την πόρτα και λίγο πιο πέρα τον Γκόρμπι πρωταγωνιστή σε μια απίστευτη σκηνή. Να έχει αρπάξει απ το σβέρκο την ''Κλέφτρα'' και να την ταρακουνάει δεξιά -αριστερά με απίστευτο οργή κι αγριότητα .
Είδα κι έπαθα να του την αποσπάσω απ το γρατζουνισμένο και γεμάτο αίματα στόμα του . Δεν επρόκειτο όμως πια για γάτα , αλλά για ένα άψυχο ματωμένο κουρέλι.
Ο ''Κίτσος'' εν τω μεταξύ είχε γίνει άφαντος, ενώ εμεις μείναμε με την αγωνία, αν πέφτοντας το κλουβί είχε προφτάξει να πετάξει μακριά ή είχε καταλήξει -εκδοχή που απευχόμασταν-στο στομάχι της ''Κλέφτρας''.
''Ούτε να το διανοηθείς'' ,ήταν η κατηγορηματική θέση της γυναίκας μου- έκανε σα να χε χάσει άνθρωπο της -στην πρόταση μου να βρούμε άλλο ''Κίτσο''.
''Τέρμα τα πουλιά στο σπίτι '', είπε, κι είχε δίκιο .Γιατί είναι πραγματικά απίστευτο πόσο πολύ μπορεί να δεθεί κανείς μ ένα τόσο δα πλασματάκι.
Είχε σχεδόν συμπληρωθεί μήνας, όταν ένα πρωί ξυπνήσαμε με κάτι σαν ... όνειρο. Ήταν σαν να έφτανε στ αυτιά μας, ολόιδιο ,το κελάιδημα του Κίτσου. Γρήγορα όμως διαπιστώσαμε πως δεν ήτανε όνειρο ,αλλά ο ίδιος ,με ...σαρκα και φτερά, που, καθισμένος στην κορφή της καρυδιάς είχε επιδοθεί σε μια από τις κορυφαίς μουσικές του εκτελέσεις
Δοξα σοι ο θεός, είπε η γυναικα μου, κάνοντας το σταυρό της Τουλάχιστον είναι ζωντανός.
Όχι μόνο ζωντανός, αλλά και λεύτερος πρόσθεσα και, αν κρίνω από το τραγούδι του κι ευτυχισμένος.
Γι αυτό σου λέω Κωστή , είίπα απευθυνόμενος στο γιο μου, πως εμείς από πουλιά ...κλείσαμε...
