Του Δημήτρη Μιμή
Το άρθρο αυτό να το θεωρήσουμε ως συνέχεια της συνέντευξης που δημοσιεύτηκε στο cretalive στις 21/08/2019 με τίτλο «Εκατοντάδες τα εργατικά ατυχήματα στο πρώτο μισό του έτους», και εδόθη από τον πρόεδρο του συνδικάτου οικοδόμων ν. Ηρακλείου κ. Γιάννη Γωνιανάκη στην δημοσιογράφο κ. Κατερίνα Παντινάκη.
Μέσα στην συνέντευξη διαβάζουμε για τη σοβαρότητα της κατάστασης που προέρχεται από την εντατικοποίηση της εργασίας και την απουσία ελέγχου με αποτέλεσμα την εμφάνιση των εργατικών ατυχημάτων.
Στη συνέχεια αυτής της συνέντευξης θα προσθέσω την άποψη μου στο θέμα αυτό ξεφεύγοντας από αριθμούς ατυχημάτων και που συμβαίνουν στον οικοδομικό τομέα. Θα δώσω περισσότερο βάρος, γενικά, στις κοινωνιολογικές μου απόψεις πάνω στα εργατικά ατυχήματα που συμβαίνουν στον εργασιακό χώρο.
Τα ατυχήματα σήμερα αποτελούν ένα πραγματικό πρόβλημα και όχι μονάχα στον τόπο μας. Το εργατικό ατύχημα είναι συχνά το αποτέλεσμα κρυφού καθήκοντος που εκτελείται βιαστικά από κακώς εκπαιδευμένους εργαζόμενους. Ενώ μας είναι γνωστά τα αίτια και οι παράγοντες που αυξάνουν τους κίνδυνους ατυχημάτων εξακολουθεί να μας είναι δύσκολο να εξηγήσουμε γιατί δεν μπορούμε να τ΄ αποφύγουμε και γιατί οι εργοδότες δεν αντιλαμβάνονται τους πραγματικούς κινδύνους στο μυαλό τους.
Σε τριετή έρευνα που δημοσιεύτηκε το 2019 για την πρόληψη των ατυχημάτων τ΄ αποτελέσματα που λαμβάνουμε είναι ελκυστικά. Τ΄ αποτελέσματα αυτά επιβεβαιώνουν την αύξηση του ποσοστού των εργοδοτών που δεν έχουν λάβει μέτρα για την πρόληψη των φυσικών κίνδυνων στο χώρο εργασίας, γεγονός που αποτελεί ένδειξη ότι το θέμα των ατυχημάτων ανησυχεί ολοένα και λιγότερο τους εργοδότες.
Όταν υπάρχει αυξανόμενη ανταγωνιστική πίεση στις επιχειρήσεις τι πρέπει να κάνουμε για να εξασφαλιστεί η ασφάλεια των εργαζομένων; Το εργατικό ατύχημα είναι πλέον είναι ένα κοινωνικό γεγονός που πρέπει να βρούμε την πρόληψη του. Αυτή η πρόληψη βέβαια μπορεί να είναι ένα βαρύ φορτίο για τις μικρές επιχειρήσεις. Όμως το πρώτο μέτρο πρόληψης πρέπει να είναι η οργάνωση της εργασίας κυρίως όταν δεν υπάρχει επαρκής αριθμός εργαζομένων. Η υπερφόρτιση και ο αγώνας κατά του χρόνου είναι συχνά οι κύριες αιτίες ατυχημάτων στο χώρο εργασίας.
Όμως πρέπει να αναφερθώ και σ΄ ένα φαινόμενο που συμβαίνει συχνά στις επιχειρήσεις μετά από ένα εργατικό ατύχημα. Πολλοί εργαζόμενοι μετά από ένα εργατικό ατύχημα στον εργασιακό τους χώρο, δέχονται απειλές και πιέσεις ώστε να επιστρέψουν το συντομότερο δυνατόν. Αυτό είναι ένας μεγάλος κίνδυνος για τους εργαζόμενους και θα έχει σοβαρές συνέπειες γι΄ αυτούς αν διακόψουν την αναρρωτική τους άδεια.
Πιστεύω ότι σήμερα δεν πραγματοποιείται κανένας προληπτικός έλεγχος, όσο αφορά την πρόληψη των ατυχημάτων, για να εξασφαλιστεί η ασφάλεια των εργαζομένων. Η πολιτεία παρεμβαίνει αφού συμβεί το ατύχημα. Γι΄ αυτό γνωρίζουμε ποιος φταίει, όχι η αδιαφορία αλλά το συμφέρον και η εξυπηρέτηση των δικών μας ανθρώπων.
