Του Δημήτρη Μιμή
Μα δεν το παρατηρήσατε; Δυο μήνες πριν τις ευρωπαϊκές εκλογές, με τόσα προβλήματα, όπως οικονομικά, γεωπολιτικά, περιβαλλοντικά κ.α. και στην Ε.Ε. τίποτα δε κινείται.
Γεγονός που δείχνει ότι απουσιάζει ο ενθουσιασμός. ‘Όλα αυτά συμβαίνουν σ΄ όλες τις χώρες της Ε.Ε. Αυτό βέβαια δεν είναι κάτι καινούργιο.
Οι προηγούμενες δημοσκοπήσεις χαρακτηρίστηκαν από υψηλά ποσοστά αποχής κυρίως σε εκλογές εθνικής επικράτειας. Φανταστείτε το ποσοστό αποχής στις ευρωπαϊκές εκλογές. Πολύ φοβάμαι ότι η Ευρώπη θα είναι η μεγάλη απούσα σ΄ αυτές τις ευρωπαϊκές εκλογές.
Τα πράγματα όμως δείχνουν ότι και στις δημοτικές αλλά και στις περιφερειακές εκλογές το ίδιο συμβαίνει. Παντελής έλλειψη ενθουσιασμού. Τι είναι αυτό που κρατά ακόμα τους ψηφοφόρους ακόμα και του υποψήφιους μακριά από κάθε δράση και ενθουσιασμό;
Θα μου πείτε ότι έχουμε χρόνο για ενθουσιασμούς. Δύο μήνες είναι μεγάλος χρόνος για δράση, ένας μήνας είναι αρκετός και τα προλαβαίνουμε όλα. Είναι όμως αυτό το σωστό;
Η άποψη μου είναι διαφορετική. Πιστεύω ότι κάπως αργά σκεφτήκαμε ότι έχουμε χρόνο να δραστηριοποιηθούμε. Πιστεύω ότι έχουμε χαμηλή επίγνωση των απειλών για τη δημοκρατία μας στην Ευρώπη πράγμα που δεν δικαιολογεί την αργοπορία μας για δράση.
Πιστεύω ότι αυτές οι εκλογές είναι οι σοβαρότερες που έχουν πραγματοποιηθεί στην Ε.Ε μέχρι σήμερα. Συνιστώ όταν θα πάμε να ψηφήσουμε, να ψηφήσουμε σαν να είναι εθνικές εκλογές και αυτό γιατί δεν υποδεέστερες των εθνικών, λόγω των σοβαρότατων προβλημάτων που αντιμετωπίζει σήμερα η Ευρώπη.
Σήμερα υπάρχουν πολλοί κίνδυνοι εντός της Ευρώπης αλλά και εκτός αυτής. Καιρό τώρα, μέσα στη Ευρώπη θα έπρεπε να είχαμε ασχοληθεί με την ακροδεξιά και τον λαϊκισμό που γιγαντώνονται καθημερινά.
Ο λαϊκισμός χρόνια τώρα αγωνίζεται και οργανώνεται και μπορώ να πω ότι τα έχει καταφέρει. Ήδη σε πολλά κράτη της Ε.Ε. και όχι μόνο, έχει αναπτύξει δυνάμεις που στις εκλογές του Μαΐου θα είναι μια από τις δυνάμεις που θα έχουν ανεβάσει τα ποσοστά τους. Τότε πολλά πράγματα θα αλλάξουν. Καλά θα κάνουν, έστω και αργά, οι δημοκρατικές δυνάμεις της Ευρώπης μπροστά σ΄ αυτό τον κίνδυνο να δραστηριοποιηθούν.
Αυτό είναι τα εντός πρόβλημα της Ε.Ε. Όμως υπάρχουν και διάφορα προβλήματα που έρχονται εκτός της Ε.Ε. Σήμερα η Ε.Ε. έχει δώσει ελάχιστη προσοχή στην καταπάτηση των ευρωπαϊκών προτύπων και αξιών απ΄ άλλα κράτη. Από μια η Ρωσία που προωθεί τα λαϊκιστικά κόμματα.
Από την άλλη η Κίνα που χρησιμοποιεί την οικονομική της δύναμη για να υπονομεύσει την ευρωπαϊκή ενότητα. Τέλος η αμερικάνικη ακροδεξιά με τα κρυφά κονδύλια προσπαθεί να ασκήσει την επιρροή της σε πολλά ευρωπαϊκά κράτη.
Ας προσέξουμε λοιπόν και να μην επιτρέψουμε να γίνουν, τον Μάιο, οι λαϊκιστές πλειοψηφία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Τότε ποια θα είναι η εξωτερική πολιτική της Ε.Ε. όταν τα ακροδεξιά κόμματα, οι ευρωσκεπτικιστές, θα είναι η πλειοψηφία;
Φανταστείτε ποια θα είναι η αντιμετώπιση του μεταναστευτικού στην ευρωπαϊκή ατζέντα. Μέχρι σήμερα τα παραδοσιακά κόμματα των ευρωπαϊκών κρατών κρατούν τους λαϊκιστές μακριά από τους χώρους λήψης των αποφάσεων. Αύριο όμως αν πάρουν το προβάδισμα;
