Της Κατερίνας Μαλλιωτάκη
Η αγάπη δεν είναι κάτι που απλά συμβαίνει. Πρέπει να δημιουργηθεί με τον ίδιο τρόπο που δημιουργούνται όλα γύρω μας. Αν παρομοιάζαμε την αγάπη με φαγητό θα επιλέγαμε τον τρόπο που θα έπρεπε να μαγειρευτεί. Αυτό σημαίνει μεταφορικά ότι η πρόθεση ν αγαπήσουμε είναι πολύ σημαντική ώστε ν επιτρέψουμε στην αγάπη να δημιουργηθεί. Χωρίς αυτή την ανάγκη δεν θα μπορούσαμε να «μαγειρέψουμε» αλλά θα βρίσκαμε άλλους τρόπους για να ξεγελάσουμε την πείνα μας.
Αφού η πρόθεση μας λοιπόν είναι να δημιουργήσουμε αγάπη τότε αυτόματα θα πρέπει να βρούμε και τα υλικά που θα χρειαστούμε για το δείπνο μας, καθώς και να αποφασίσουμε τι θέλουμε να φάμε. Πολλοί κάνουν το λάθος να νομίζουν ότι το να θέλουν απλά την αγάπη είναι το ίδιο με το να την επιζητούν. Για να δημιουργήσουμε αγάπη πρέπει να ξέρουμε μέσα μας τι υλικά χρειαζόμαστε για την σύσταση της.
Τα υλικά της αγάπης περιλαμβάνουν τις απαραίτητες εκείνες προϋποθέσεις που λειτουργούν ως κριτήρια. Τα χαρίσματα, η έλξη, το σεξ, οι προτιμήσεις, οι συμπεριφορές, οι ικανότητες και οι αντιλήψεις είναι μερικά από αυτά. Η διαπραγμάτευση των υλικών δεν είναι πάντα η ίδια αλλά ούτε είναι σταθερή.
Το επόμενο στάδιο έχει να κάνει με την εικόνα που έχουμε για την ιδανική σχέση. Αν θέλουμε δηλαδή μια στενή σχέση ή μια σχέση που δεν θα έχει ιδιαίτερο συναισθηματικό δέσιμο. Αυτό έχει να κάνει με την προσμονή να βρούμε το άλλο μας μισό και με την πεποίθηση, ότι εμείς θέλουμε να ολοκληρωθούμε πρώτα σαν άτομα και μετά αναζητούμε τον/την σύντροφο μας. Το να περιμένουμε κάποιον να μας σώσει δημιουργεί υπερβολικές προσδοκίες για εμάς και βαρύτατο φορτίο για αυτόν που καλείται να το σηκώσει.
Η λανθασμένη εντύπωση ότι περιμένουμε κάποιον να μας συμπληρώσει οδηγεί σε εξαρτητικές σχέσεις και εμμονές.
Όταν είμαστε συντονισμένοι με τον εαυτό μας τότε αυξάνονται οι πιθανότητες να γνωρίζουμε τι είναι αυτό που θέλουμε από τον άλλον αλλά και τι μπορούμε να δώσουμε σ αυτόν. Αυτό σημαίνει ότι ξέρουμε τις αντιλήψεις, τις ιδιοτροπίες μας, τι είμαστε διακείμενοι να δώσουμε αλλά και τι προσδοκίες έχουμε από αυτόν. Όσο περισσότερο γνωρίζουμε τον εαυτό μας τόσο πιο συνετά επιλέγουμε τον σύντροφο που μας αντιπροσωπεύει.
Όλα αυτά τα υλικά της αγάπης χρειάζονται τον απαραίτητο χρόνο και κόπο για να αναμειχτούν μεταξύ τους και να μας δώσουν το κατάλληλο αποτέλεσμα. Μια σχέση χρειάζεται πολλές στιγμές για να δέσει και ν ευδοκιμήσει ώστε να αποδώσει τα βέλτιστα. Όταν δεν δίνουμε χώρο στη σχέση, δεν μπορεί να αποδώσει.
Πως δημιουργούμε μια επιτυχημένη σχέση;
Πέρα από το απαραίτητο συστατικό της έλξης αρχικά και μετά της αγάπης, για να δημιουργήσουμε μια επιτυχημένη σχέση, χρειάζεται να είμαστε ανθεκτικοί στις αντιθέσεις και την διαφορετικότητα, ευέλικτοι στις κακοτοπιές, να έχουμε πρόθεση συσχέτισης αλλά και διαθεσιμότητα να παραμείνουμε ανοιχτοί κι όχι φοβισμένοι στο συναίσθημα.
Η συντροφική σχέση είναι ουσιαστικά μια ένωση δυο οντοτήτων. Κάθε είδους σχέσεις δημιουργούνται από τις ανάγκες των ανθρώπων αλλά και από την έμφυτη τάση που έχουν στο μαζί. Το μαζί είναι ουσιαστικά μια ένωση δυνάμεων που γεννιέται για να δημιουργηθεί μια νέα πραγματικότητα. Καθώς λοιπόν δυο άνθρωποι προσεγγίζουν ο ένας τον άλλον συνδέονται σε σωματικό, συναισθηματικό, νοητικό και πνευματικό επίπεδο και αρχίζουν να περνούν από δύο ανεξάρτητα εγώ σε μια καινούργια πραγματικότητα του εμείς.
Είναι γεγονός βέβαια ότι στην συντροφική σχέση πάντα υπάρχουν τα υπέρ και τα κατά. Μπορεί μια σχέση να προκαλέσει θετικές αλλά και αρνητικές αλλαγές στην ζωή μας καθώς θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε όλα τα καθημερινά προβλήματα που συνοδεύουν όχι μόνο εμάς αλλά και τον άνθρωπο που έχουμε δίπλα μας. Πρέπει να είμαστε λοιπόν αρκετά προετοιμασμένοι ότι ο σύντροφος μας έχει ιδέες, συναισθήματα, συνήθειες, παραξενιές, και ένα σωρό άλλα πράγματα που πρέπει να τα σεβαστούμε όπως κι αυτός τα δικά μας.
Σ αυτό βοηθάει πάρα πολύ ο λόγος που επιλέξαμε τον σύντροφο μας. Ήταν από μοναξιά; από ανάγκη; από πεποίθηση; από ενθουσιασμό; ή γιατί κάποια στιγμή έπρεπε να γίνει. Το ξεκαθάρισμα αυτό είναι πολύ βοηθητικό για να συνειδητοποιήσουμε, ότι το θέλω οδηγεί σε επιλογή που αυτή οδηγεί σε δέσμευση ενώ το πρέπει οδηγεί σε απόφαση που αναγκαστικά οδηγεί σε θυσία.( C Carter-Scott).
Δεσμευτείτε λοιπόν συνειδητά για να γίνεται κομμάτι της αυθεντικής ένωσης κόντρα στον καιρό που αναζητά επιφανειακές, κούφιες και ρηχές σχέσεις. Οι άνθρωποι που σχετίζονται με επίγνωση και όχι γιατί έχουν βολευτεί ή εξυπηρετούν τις ανάγκες τους, ανταποκρίνονται με ειλικρίνεια στο μέσα τους με πυξίδα τα θέλω και όχι τα πρέπει τους. Με αυτό τον τρόπο κερδίζουν την ικανοποίηση του μαζί και επωφελούνται τα οφέλη μιας δέσμευσης με το απαραίτητο φυσικά κόστος.
