Μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016 η Τουρκία δυστυχώς απομακρύνεται από τις αξίες της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και ολισθαίνει διαρκώς σε ένα ιδιότυπο ισλαμικό καθεστώς. Που εμφορείται από ένα νεοθωμανικό μεγαλείο. Από έναν ακραίο αναθεωρητισμό. Σε αυτό το πλαίσιο διαρκώς κλιμακώνει τις επιθετικές ενέργειες και την επικίνδυνη ρητορική κατά της χώρας μας ενώ παράλληλα εργαλειοποιεί και το μεταναστευτικό. Ενέργειες και ρητορική που ουδεμία σχέση έχουν με το Διεθνές Δίκαιο, τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ και τη Σύμβαση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας. Που στέκονται απέναντι.
Θα ήθελα να σας θυμίσω ότι η Τουρκία από το 1995 διατηρεί το καθεστώς απειλής πολέμου (casus belli) κατά της Ελλάδος αν προχωρήσει η χώρα μας στο αναφαίρετο μονομερές δικαίωμά της να αυξήσει τα χωρικά της ύδατα από τα 6 στα 12 ναυτικά μίλια. Παραβιάζοντας έτσι αφενός το άρθρο 3 της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας που ρητά αναφέρει ότι αυτό ακριβώς και παραβιάζει βάναυσα τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ που στο άρθρο 2 παρ. 4 καταδικάζει ρητά όχι μόνο τη χρήση βίας αλλά και την απειλή βίας.
Ενώ το παράνομο και άκυρο τουρκολιβυκό μνημόνιο που υπογράφηκε μεταξύ της Τουρκίας και της λιβυκής διοίκησης και δεν κυρώθηκε ποτέ από το λιβυκό κοινοβούλιο παραβιάζει σαφώς τη Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας καθώς απεμπολεί το δικαίωμα που έχουν τα νησιά όπως η Κρήτη, τα Δωδεκάνησα, το Καστελόριζο σε αποκλειστική οικονομική ζώνη. Κάτι που ρητά ορίζεται στο Άρθρο 121 της συγκεκριμένης σύμβασης που ρητά αναφέρει ότι τα νησιά που έχουν οικονομική ζωή έχουν το ίδιο δικαίωμα αποκλειστικής οικονομικής ζώνης όπως και οι ηπειρωτικές περιοχές.
Με τις δύο τροπολογίες που κατέθεσα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και υπερψηφίστηκαν ήδη από την Επιτροπή Εξωτερικών και ενσωματώθηκαν στο Ψήφισμα του ΕΚ για την κατάσταση στη Λιβύη που αναμένεται να ψηφιστεί στην επόμενη Ολομέλεια του Κοινοβουλίου καθίσταται αφενός σαφές ότι η συγκεκριμένη συμφωνία παραβιάζει τα δικαιώματα τρίτων χωρών, δεν συμμορφώνεται με το Δίκαιο της Θάλασσας και δεν μπορεί να έχει νομικές συνέπειες για τρίτα κράτη.
Και αφετέρου, το σημαντικότερο, καλεί τις λιβυκές αρχές να προχωρήσουν στην ακύρωση του μνημονίου και να μην εφαρμόσουν την πρόσφατη συμφωνία εκχώρησης από πλευράς Λιβύης στην Τουρκία του δικαιώματος να προχωρήσει σε γεωτρήσεις καθώς προβλέπονται παράνομες δραστηριότητες γεωτρήσεων στις αποκλειστικές οικονομικές ζώνες τρίτων χωρών συμπεριλαμβανομένων αυτών της Κύπρου και της Ελλάδας. 
Η καταρχάς υπερψήφιση των δύο τροπολογιών από την Επιτροπή Εξωτερικών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και αναμενόμενη υιοθέτησή τους από την Ολομέλεια αποτελούν μία πολύ θετική εξέλιξη καθώς με τον πιο επίσημο τρόπο το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καταδικάζει και απορρίπτει ως άκυρο και παράνομο το τουρκολιβυκό μνημόνιο και την πρόσφατη συμφωνία της 3ης Οκτωβρίου μεταξύ της Τουρκίας και της Λιβύης για την εξόρυξη υδρογονανθράκων καθώς προβλέπονται παράνομες δραστηριότητες γεωτρήσεων στις Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες της Ελλάδας και της Κύπρου και καλεί τις λιβυκές αρχές να προχωρήσουν στην ακύρωσή τους.
Σε αυτή την επικίνδυνη κλιμάκωση πολύς λόγος γίνεται τελευταία από πλευράς της Τουρκίας και για τη Συνθήκη της Λοζάνης που κλείνει του χρόνου έναν αιώνα ζωής από την υπογραφή της. Μία Διεθνής Συνθήκη που καθόρισε τα σύνορα της σημερινής Τουρκίας. Μία Διεθνής Συνθήκη που παραβιάζεται διαρκώς από την τουρκική πλευρά. Που επιμένει να αποκαλεί τη θρησκευτική μειονότητα της Θράκης «τουρκική» σε αντίθεση με όσα ρητά αναφέρονται στη Συνθήκη. Μία Τουρκία που είναι υπόλογη για τον αφανισμό της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας της Κωνσταντινούπολης που σήμερα αριθμεί περί τα 2.000 μέλη ενώ την ώρα της υπογραφής αριθμούσε 125.000 μέλη. Ενώ αντίστοιχα οι ελληνικές κοινότητες στην Ίμβρο και στην Τένεδο που αριθμούσαν πάνω από 6.000 και προστατεύονταν από ειδικό αυτοδιοικητικό καθεστώς οδηγήθηκαν στον βίαιο ξεριζωμό. Ενώ αντίθετα η μουσουλμανική μειονότητα που ζει στη Θράκη –αυτή που δήθεν καταπιέζεται και καταδιώκεται κατά τον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών- σήμερα είναι στα ίδια ή μεγαλύτερα επίπεδα από αυτά που ήταν το 1923 που υπογράφηκε η Συνθήκη της Λοζάνης.
Η Τουρκία με τις ενέργειές και τις δηλώσεις της πολιτικής της ηγεσίας περί αμφισβήτησης της ελληνικής κυριαρχίας στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και «θα έρθουμε ξαφνικά ένα βράδυ» καθίσταται ένας πόλος αποσταθεροποίησης της ασφάλειας, της σταθερότητας και της ειρήνης στην περιοχή του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου.
Η ελληνική κυβέρνηση παρακολουθεί με ψυχραιμία την προκλητικότητα της Τουρκίας σε όλα τα επίπεδα. Διεθνοποιεί διπλωματικά τις απαράδεκτες ενέργειες και δηλώσεις της Τουρκίας. Θωρακίζει την αποτρεπτική ισχύ των Ενόπλων μας Δυνάμεων. Συνάπτει στρατηγικές συμμαχίες. Προστατεύει αποτελεσματικά τα σύνορα της χώρας μας, όπως στον Έβρο το 2020. Και δηλώνει σε όλους τους τόνους ότι η Ελλάδα είναι έτοιμη να υπερασπιστεί την κυριαρχία της και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Πατρίδας μας.
*Μανώλης Κ. Κεφαλογιάννης, ευρωβουλευτής της Ν.Δ
