Γράφει ο Δεκανέας Αλλαγής
Ήταν και οι δυο άνθρωποι των media κι εκτεθειμένοι στη δημόσια σφαίρα. Από τη μια είχαμε έναν επαγγελματία της ενημέρωσης, έναν δημοσιογράφο της πρώτης γραμμής, έναν συνάδελφο που τα κείμενα και τα ρεπορτάζ του, έφεραν, σ’ ένα δύσκολο και ανταγωνιστικό χώρο, το βάρος της υπογραφής του. Δεν ζήτησε ποτέ αστυνομική προστασία. Πως θα μπορούσε άλλωστε!
Ο ευσυνείδητος επαγγελματίας στο χώρο μας, δεν μπορεί να λειτουργεί με μπράβους και σωματοφύλακες. Δεν γίνεται να εκλαμβάνει δώρα από την όποια εξουσία καλείται (εάν χρειαστεί) να κρίνει και να κατακρίνει. Δεν μπορεί να ζει υπό ομηρία και επιτροπεία... αυτό είναι για εκείνους που φοβούνται για τη δουλειά τους και τον τρόπο με τον οποίο την διεκπεραιώνουν, εν τέλει με το ήθος και το ύφος που καταγράφουν στην πορεία τους.
Από την άλλη η περίπτωση Φουρθιώτη. Που από τηλεοπτικός μαϊντανός και ατζέντης, βρέθηκε να διεκδικεί δημόσιο λόγο, πολιτική παρουσία και αστυνομική προστασία. Στην πρώτη περίπτωση είχε βάλει το νερό στο αυλάκι. Κάνοντας αντιποίηση επαγγέλματος βρέθηκε από το πουθενά με δημοσιογραφική ταυτότητα και εβδομαδιαία εφημερίδα, λίγο πριν ενδυθεί το μανδύα του σωτήρα και περάσει την πόρτα του Κοινοβουλίου. Απέκτησε αστυνομική προστασία (άραγε θα απαντήσει κανείς σοβαρά από την αστυνομία αλλά και την πολιτική ηγεσία από ποιους κινδύνευε ο Φουρθιώτης, ώστε η αρμόδια αρχή να συναινέσει στο αίτημα του για καθημερινή φύλαξη, ως μη όφειλε). Και το καραμπινάτο σκάνδαλο στον τρόπο που εξακολουθεί να λειτουργεί η ΕΛΑΣ στο ζήτημα της φύλαξης προσώπων είναι διαχρονικό και διακομματικό, παρά την κατά καιρούς δήθεν πολιτική βούληση για αλλαγή του αμαρτωλού καθεστώτος.
Τις δυο περιπτώσεις ενώνει η παρουσία του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη ως καθ’ ύλην αρμόδιου υπουργού,να δώσει σαφείς απαντήσεις και λύσεις σε δυο μεγάλες καυτές πατάτες που έτυχαν στη θητεία του. Στην περίπτωση Φουρθιώτη αρκεί να νομοθετήσει έγκαιρα και κυρίως να σταματήσει την προστασία στους δήθεν VIPS της δημόσιας ζωής μας, διακόπτοντας, αυτή τη λογική. Όποιος θέλει προστασία να πληρώνει από την τσέπη του... τελεία και παύλα!
Για δε την περίπτωση Καραιβάζ θα πρέπει τάχιστα να διαλευκανθεί, για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις (όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά και διεθνώς) πως δεν είμαστε μια εκδοχή της Κολομβίας στα Βαλκάνια, αλλά και για όλους όσοι δίνουν καθημερινά τον αγώνα για ελευθεροτυπία, δημοκρατία και ανεξαρτησία στα ΜΜΕ, πως δεν θα πρέπει να φοβούνται για να κάνουν τη δουλειά τους.
Για τη περίπτωση Φουρθιώτη, θα πρέπει επιτέλους να μπει ένα τέλος στην ντροπή της ΕΛΑΣ, που σέρνεται πίσω από τέτοιες ντροπιαστικές εξυπηρετήσεις, μετατρέπει τους αστυνομικούς σε... δουλάκια με στολή για τους κάθε λογής ψωνισμένους που αν δεν κρατούν κάπου εκείνους που τους παραχωρούν τέτοια προνόμια, αποδεικνύουν πόσο απέχουμε από το να είμαστε μια κανονική Ευρωπαϊκή χώρα!
Κι επειδή ο Χρυσοχοΐδης ακόμα κουβαλάει το τελευταίο ανεξιχνίαστο έγκλημα εις βάρος ενός επαγγελματία της ενημέρωσης, του δημοσιογράφου Σωκράτη Γκιόλια, οφείλει διπλά να μεριμνήσει ( για την εξιχνίαση της δολοφονίας Καραιβάζ) ώστε να μην αποτελέσει κι αυτό μια, ακόμη, μαύρη κηλίδα, στην παρουσία του στο συγκεκριμένο υπουργείο !
Δείτε επίσης:
Συμβόλαιο θανάτου για τον Γιώργο Καραϊβάζ
Σκότωσαν τον δημοσιογράφο Γιώργο Καραϊβάζ
