Ο Δεκανέας Αλλαγής

Τα βλέμματα όλων το βράδυ της Κυριακής θα είναι στραμμένα για διαφορετικούς λόγους σε δυο περιοχές.

Το ΠΑΣΟΚ είδε ιστορικά στελέχη του όπως ο Σκανδαλίδης κι ο Λοβέρδος να μένουν εκτός Βουλής, ενώ αναδείχτηκε μια νέα γενιά

Αρκεί τα στελέχη του να μην δείξουν στοιχεία οίησης και αλαζονείας, να μην αποκτήσουν το σύνδρομο του μικρομεγαλισμού

Το είχε πει πριν από χιλιάδες χρόνια και  ο Αισχύλος: Έσθ’ όπου το δεινόν εύ.

Ο λύκος κι αν εγέρασε κι άσπρισε το μαλλί του, ούτε τη γνώμη άλλαξε ούτε την κεφαλή του!

Η φράση περιγράφει μια κοινωνία που όλο αυτοϊκανοποιείται πως βελτιώνεται, για να έλθει μια κατραπακιά για να καταλάβει πως είμαστε ακόμα πολύ πίσω.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι άλλο κόμμα μετά την απόφαση της επιτροπής δεοντολογίας που θα εξετάσει την περίπτωση του Πολάκη.

Ο Γιάννης Κουράκης ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος του τοπικού μας πολιτικού μικρόκοσμου για περισσότερες από δυο δεκαετίες

Κατεβάζει νέα πρόσωπα και φιλοδοξεί να ξαναγίνει πρωταγωνιστής

Η χάρη τους κρατά βέβαια όλη κι όλη το δωδεκαήμερο των γιορτών.

Μήπως κατ' ουσίαν είναι ψευτοδίλημμα για όλους όσοι δε θέλουν να "σπάσουν αυγά"

Είναι όλοι κερδισμένοι από αυτό το αιφνίδιο πολιτικό deal;

Μαζί με τα χόρτα, τις καλαμιές και τις λάσπες, πήραν τα νερά  και το αφήγημα περί βέλτιστης τουριστικής ανάπτυξης, επιμήκυνσης  της περιόδου, 12μηνο πακέτο για τους τουρίστες.

Οι πολίτες αφέθηκαν στην τύχη τους. Και στη συσσωρευμένη οργή τους.

"Όλα δείχνουν πως κάποιος πυροδότησε καταστάσεις κι έφερε τα πάνω κάτω σε μια συγκυρία που τίποτα δεν πρόδιδε πως θα συμβεί ότι συνέβη!"

Αφού και οι δυο υποστηρίζουν πως θα κερδίσουν, άρα μόνον οφέλη θα έχουν από την αλλαγή του εκλογικού νόμου, γιατί δεν κάθονται στο ίδιο τραπέζι;

Εκεί που τα έχεις όλα βάλει σε τάξη, γίνεται το μη προβλεπόμενο και σου αλλάζει την ατζέντα από το πουθενά. 

Αυξήσεις παντού και στα πάντα, για προορισμούς που όλο και ξεγλιστράνε από τα θέλω και τις φαντασιώσεις του νεοέλληνα.

Αν τη μαγιά που κέρδισαν καταφέρουν να την κάνουν… ζυμάρι, τότε έχουν ελπίδα να επιστρέψουν

Ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ δεν ξαναφέρνει μόνο το όνομα του κινήματος πίσω και το πιο branded λογότυπο κόμματος στην Ελλάδα, αλλά παίρνει και την ίδια την παράταξη στις πλάτες του

"Όσο κι αν είναι το έγκλημα του αιώνα, όσο κι αν δεν το χωρά ο νους τα όσα φαίνεται να οδήγησαν στο θάνατο στα τρία παιδιά από την Πάτρα, αυτό που συμβαίνει εδώ και μέρες στην Ελληνική τηλεόραση είναι αδιανόητο!"

Ένας δρόμος που ούτε σύγχρονος είναι, αλλά κυρίως ούτε ασφαλής!

Ο εφιάλτης του πολέμου που χτυπά βαριά την πόρτα μας, φέρνει μια βίαιη αλλαγή προς τα κάτω, οριζόντια για όλους μας

Να πεις πως δεν ήξεραν, πως δεν είχαν τα σημάδια των Θεών ή έστω των μετεωρολόγων;

Οι συζητήσεις, οι ερμηνείες αλλά και η έκταση του αποτελέσματος στην Κρήτη… καλά κρατούν!

Η αφετηρία της Ξάνθης, το « κλειδί» της σπουδάζουσας, το ανθρωποδίκτυο και η κρίσιμη απόφαση στο συνέδριο του 2015!

Μπορεί το κοντέρ να μην μηδενίζει με την εκλογή του Ανδρουλάκη, μα το πάρτυ μόλις αρχίζει

 Όλοι όσοι βρέθηκαν κοντά στην εσωτερική διαδικασία και κατέγραψαν τα όσα συνέβησαν σε τοπικό επίπεδο τη δίμηνη περίοδο της αναμέτρησης, ξέρουν...

Κι αν ο πρώην πρωθυπουργός δεν είναι στο β´ γύρο ( κάτι που είναι δύσκολο να συμβεί ), πολλοί θα κοιτάξουν πίσω για να δουν τα λάθη που έκανε στη μάχη της μιας ανάσας

... Σαν ένα στερεοφωνικό σύγχρονης εποχής να προσπαθεί δηλαδή να του βάλεις κασέτα, αλλά εκείνο αδυνατεί να την πάρει μέσα του και να απαντήσει στις σύγχρονες ανάγκες της εποχής.

Απέτυχαν και οι δοξασίες που για χρόνια κούρνιαζαν στο κεφάλι μας: πως η θάλασσα σώζει την Κρήτη.

Μια ακόμη ευκαιρία, μια ακόμη χαμένη πιθανότητα τα κόμματα μας να βρουν ένα σημείο επαφής παρά να κραυγάζουν το παιδικό «σας πήραμε σας πήραμε φλουρί κωνσταντινάτο… μας πήρατε μας πήρατε βαρέλι δίχως πάτο»!

Ποιος (μα ποιος άραγε από τους Θεούς της κομμουνιστικής σκέψης) είχε πει το αμίμητο πως η Ιστορία όταν επαναλαμβάνεται συχνά έχει τη μορφή φάρσας;

Να λοιπόν που μας προέκυψε από το πουθενά (κι ένας αθλητής - σύμβολο) θιασώτης του αντιεμβολιασμού! 

​​​​​​​Είμαστε αρκετά λίγοι (αριθμητικά) οι Έλληνες για να κάθονται απλά κάποιοι σε έναν πάγκο και να κοιτούν!

Γιατί πρέπει να περιμένουμε το μεγαλύτερο σεισμό για να βάλουμε τα ποδαράκια στην πλάτη;

Λύστε επιτέλους την άσκηση (και όχι στου κασίδη το κεφάλι) γιατί και η υπομονή έχει τα όρια της!

Πατώντας φρένο, δεν σε οδηγεί πουθενά το "κάρο της ανοσίας"

Όσες επικοινωνιακές καμπάνιες κι αν γίνουν πια, όσες προτροπές κι αν γίνουν για το περίφημο τείχος ανοσίας, αρκεί μια λάθος απόφαση για να πάνε όλα πίσω

Θα φάνταζε ως ανέκδοτο πριν από μερικά χρόνια πως δυο Έλληνες τενίστες θα βρίσκονταν στους ημιτελικούς του πιο σπουδαίου μαζί με το Γουίμπλεντον τουρνουά τένις στην Ευρώπη, αλλά είναι πραγματικότητα!

Η περίπτωση της δολοφονίας ενός επαγγελματία δημοσιογράφου και ενός ανθρώπου που παρίστανε τον άνθρωπο της ενημέρωσης

Μια απόφαση υψηλού υγειονομικού ρίσκου, αμφισβητούμενης αποτελεσματικότητας, που γίνεται μόνο και μόνο για λόγους πολιτικού κόστους

Το σύνηθες «παιγνίδι» ανάμεσα σε κλέφτες κι αστυνόμους, κυριάρχησε της ειρηνικής εκδήλωσης.

Κανείς δεν ήξερε, ουδείς είχε ακούσει το παραμικρό;

Αν το κακό ( και μαζικό ) συναπάντημα συντελείται στη Λ. Δικαιοσύνης ή στην Λ. 25ης Αυγούστου, γιατί να ξαναμπούν στον ίδιο κουβά με τον επαγγελματία που πασχίζει να μην βάλει λουκέτο στην επιχείρηση του;

Δεν σε κάνουν αριστερό, δεξιό ή... αδέξιο τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα, μα η καθημερινή σου πρακτική, η στάση ζωής

Πότε άνοιξε σοβαρή συζήτηση στη χώρα μας, για το τι γίνεται στα σωματεία, τις ομοσπονδίες αθλητισμού, τους αθλητές, τους γυμναστές, τους γιατρούς κι όλους τους παρατρεχάμενους που απαρτίζουν αυτό που λέμε αθλητική οικογένεια;

...ο λογαριασμός δεν θα αργήσει να έλθει, εάν δεν έχει καταφθάσει κιόλας και κάποιοι κάνουν πως δεν τον βλέπουν!

Το αυγό του φιδιού, έτσι όπως το γνωρίσαμε τα τελευταία χρόνια, μπορεί να βρίσκεται στη φυλακή του Δομοκού, μα υπάρχουν κι άλλοι κήποι που και κει επωάζονται λογής λογής ερπετά

Ό,τι ανεβαίνει, κατεβαίνει κι ό,τι γυρίζει σταματά, που έλεγε και το παλιό τραγούδι. Στο χέρι μας είναι να κρατήσουμε υπό έλεγχο την κατάσταση, στο χαρακτήρα μας επαφίεται να μην ξανακυλήσουμε