Του Φραγκίσκου Λαμπρινού
Ο νέος δρόμος Ηρακλείου-Μεσσαράς αποτελούσε όνειρο δεκαετιών για το Νομό μας. Παραδόθηκε σε κυκλοφορία το 2019 και κόστισε πάνω από 150 εκατομμύρια ευρώ. Στις 8 Μαρτίου 2022 μετά από μία κατολίσθηση στον κόμβο Πανασού, σε μήκος περίπου 250 μέτρων, ο δρόμος έκλεισε. Κι ενώ οι πρώτες εκτιμήσεις έκαναν λόγο για διάστημα περίπου δύο μηνών που θα χρειαζόταν για να αποκατασταθεί, τελικά το πρόβλημα αποδείχθηκε πολύ σοβαρότερο. Εκτός από την καθίζηση και τα λοιπά προβλήματα που προκάλεσε στο οδόστρωμα η κατολίσθηση, στην ευρύτερη περιοχή διαπιστώθηκαν ενδείξεις σοβαρής γεωλογικής αστάθειας, γεγονός που επιβάλλει εργασίες ευρύτερης κλίμακας.
Σύμφωνα με την κυβέρνηση η λύση του προβλήματος έχει δρομολογηθεί, αφού ήδη ολοκληρώθηκε η διαδικασία ανάθεσης των μελετών, τα χρήματα (περίπου 9,5 εκατομμύρια ευρώ) έχουν βρεθεί και η αποκατάσταση αναμένεται να γίνει σε δύο φάσεις. Ωστόσο, κάπου εδώ τελειώνουν τα καλά νέα, καθώς το χρονοδιάγραμμα της αποκατάστασης είναι άγνωστο.
Σε πολιτικό επίπεδο, η διαμάχη γύρω από το θέμα, μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ που κυβερνούσε όταν παραδόθηκε το έργο και της ΝΔ που κυβερνά σήμερα είναι γνωστή και , ως συνήθως, δεν πρόκειται να οδηγήσει πουθενά. Άλλωστε, εδώ και χρόνια οι πολίτες έχουν σταματήσει να παρακολουθούν αυτούς που επιχειρούν να «εμπορευθούν» την ταλαιπωρία τους για λόγους μικροκομματικής σκοπιμότητας. Στην προκειμένη περίπτωση δε, η ταλαιπωρία για όσους ζουν στις περιοχές που επηρεάζονται από το κλείσιμο του δρόμου, δηλαδή κυρίως στο Δήμο Φαιστού και στο Δήμο Γόρτυνας είναι πολυδιάστατη αφού η «επιστροφή» στο παλαιό οδικό δίκτυο έχει προκαλέσει σωρεία προβλημάτων.
Μεγάλη καθυστέρηση στις μετακινήσεις. Υπερβολικός κυκλοφοριακός φόρτος στο δίκτυο και επιβάρυνση των οχημάτων. Ανυπολόγιστη ζημιά στην οικονομία και τον τουρισμό της περιοχής. Εκτίναξη του κόστους της επιχειρηματικής δραστηριότητας λόγω διπλασιασμού του κόστους των καυσίμων. Σοβαροί κίνδυνοι σε επίπεδο οδικής ασφάλειας. Ακόμα και κίνδυνος για την υγεία, σε περιπτώσεις ασθενών όπου τυχόν καθυστέρηση στη μετακίνηση μπορεί να παίξει επιβαρυντικό ή και δραματικό ρόλο. Αυτές είναι μερικές μόνο από τις επιπτώσεις του κλεισίματος του νέου δρόμου.
Αλλά και πέραν αυτών, αναγκαίο είναι να γίνει αναφορά και στην ψυχολογική επιβάρυνση των κατοίκων της Μεσσαράς από τη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί. Ο νέος δρόμος άλλαξε τη ζωή χιλιάδων ανθρώπων, καθιστώντας πολύ ευχερέστερη την πρόσβασή τους όχι μόνο στο Ηράκλειο αλλά και στις υπόλοιπες περιοχές του Νομού μας. Το κλείσιμό του το Μάρτιο ήταν ένα ηχηρότατο «χαστούκι» για όλους αυτούς, σημειωτέον δε ότι έγινε όταν στον ορίζοντα είχε μόλις αρχίσει να φαίνεται η υποχώρηση της πανδημίας. Τα συναισθήματά τους εναλλάσσονται μεταξύ οργής και απόγνωσης αφού ξαφνικά αισθάνονται ότι γύρισαν όχι τρία (από τότε που άνοιξε ο δρόμος) αλλά πολλά χρόνια πίσω! Για να γίνει κατανοητό το μέγεθος του προβλήματος, ας σκεφθούμε ότι ένας κάτοικος του Ζαρού που μετέβαινε στο Ηράκλειο σε 30-35 λεπτά τώρα για την ίδια διαδρομή χρειάζεται μια ώρα και μάλιστα μέσα από ένα απαρχαιωμένο οδικό δίκτυο. Με τι κουράγιο να μπει στο δρόμο;
Ασφαλώς το κείμενο αυτό δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας. Έχουν προηγηθεί πολλές ανάλογες παρεμβάσεις όπως και κινητοποιήσεις των φορέων της περιοχής. Πιστεύω όμως ότι ακόμα δεν έχει γίνει ευρύτερα αντιληπτό το μέγεθος του προβλήματος και κυρίως το μέγεθος του αισθήματος εγκατάλειψης και απομόνωσης που βιώνουν οι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής της Μεσσαράς. Γι’ αυτό και η συνεχής επισήμανση και η συνεχής υπενθύμιση προς τις αρμόδιες αρχές είναι απαραίτητες. Κάθε λόγος μετράει κι όσο περισσότερες οι φωνές, τόσο συντομότερα θα ανοίξει ο δρόμος.
