Του Απόστολου Τζίφα
Ασυνήθιστα μικρός θόρυβος προκλήθηκε πρόσφατα από δύο δημοσιοποιημένα σοβαρά γεγονότα . Το πρώτο γεγονός αφορά ένα βίντεο στο οποίο καθηγητής δημόσιου σχολείου απευθυνόμενος στους μαθητές του εκφράζεται απαξιωτικά για το Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, τον Παύλο Μελά , τη Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα και άλλα πρόσωπα της ιστορίας μας.
«Ο Παύλος Μελάς είναι αμφιλεγόμενη προσωπικότητα», ακούγεται να λέει στους μαθητές του ο καθηγητής χημείας σε σχολείο της Κέρκυρας και ο Μακεδονομάχος αποτελεί χείριστο δείγμα του ελληνικού πολιτισμού και σε καμία περίπτωση δεν ήταν ήρωας». Μάλιστα, όταν ένας από τους μαθητές του λέει πως «και ο Κολοκοτρώνης ήταν Τούρκος», ο καθηγητής απαντά: «Σου είπα τι ήταν ο Κολοκοτρώνης. Σκότωνε γυναικόπαιδα, το έγραψε στα απομνημονεύματά του να πας να τα διαβάσεις ο ίδιος...».
Στη συνέχεια ακούγεται ο καθηγητής να διατυπώνει την άποψη ότι «η Μπουμπουλίνα εξαγόρασε τη ζωή των Εβραίων κυριών της Τρίπολης, όταν τους πήρε τα κοσμήματα. Τους πήρε όλα τα χρυσαφικά και τους».
Ας επισημανθεί ,ως άκρως αρνητικό φαινόμενο, η στάση της Ένωσης Καθηγητών της Κέρκυρας , η οποία όχι μόνο δεν καταδίκασε το μεμονωμένο αυτό γεγονός , αλλά διατύπωσε την άποψη: «Δε γίνεται να δημιουργείται ένα τέτοιο θέμα τώρα αυτήν τη χρονική περίοδο. Αυτή είναι η Δημοκρατία εξάλλου. Nα ακούγονται όλες οι απόψεις και τα παιδιά να καταλήγουν σε δικά τους συμπεράσματα (sic!!!)». Αυτά διατύπωσε δημόσια η Μαρίνα Ράπτη , πρόεδρος της ΕΛΜΕ Κέρκυρας.
Το δεύτερο γεγονός αφορά το θαρραλέο νεαρό Κύπριο , ο οποίος κατέβασε την τούρκικη σημαία από σχολείο των Κατεχομένων. Ωστόσο, σε άρθρο της φιλόλογος από την Κύπρο τον κατηγορεί για «παθολογική ηρωολατρεία», «εχθροπάθεια» και για « θυματοφάνεια». Ταυτόχρονα στοχοποιεί την κυπριακή εκπαίδευση για «σημαιολαγνεία» και « εθνοκαπηλεία».
Ξεχνούν ή σκοπίμως αγνοούν οι επικριτές των εθνικών μας ηρώων ότι παρά τα λάθη τους οι ήρωες κρίνονται στην εποχή τους και από την προσφορά τους στο έθνος.
Είναι εύκολο σήμερα λόγω ιδεοληπτικών αναγκών οι ήρωες που έχουν κριθεί από τη ιστορία να έχουν στοχοποιηθεί και να έχουν δώσει τη θέση τους σε πολιτικά θέσθετα και σε σύγχρονους «ήρωες» των Εξαρχείων, του Κερατσινίου και της οδού Γλάδστωνος. Παράλληλα είναι συχνό φαινόμενο να αγνοούνται, να αποσιωποιούνται και να παραποιούνται πρόσωπα και γεγονότα που δεν είναι σύμφωνα με τα πλαίσια μίας «προοδευτικής δημοκρατικής εκπαίδευσης».
Είναι σημείο των καιρών σήμερα να κατηγορείς διαχρονικά πρόσωπα για πατριδοκαπηλεία και εθνικισμό , αλλά είναι δύσκολο να τους διαγράψεις από την ιστορία και να προκαλέσεις λήθη για την εξυπηρέτηση ιδεολογικών αναγκών.
Οι ιδεολογίες και η ιστορία έχουν διαφορές. Τα ιστορικά πρόσωπα δεν κρίνονται με βάση τις ιδεολογικές ανάγκες κάθε εποχής , αλλά από την καταξίωσή τους στο χρόνο, στη φήμη και στη συνείδηση κάθε λαού.
