του Κώστα Μπογδανίδη
Την πρώτη φορά που παρακολούθησα την πρωτοχρονιάτικη συναυλία ,από την φιλαρμονική της Βιέννης, εντυπωσιάστηκα. Θέλεις γιατί...δεν μεγαλώσαμε τρώγωντας ξύλο για να ακούμε κλασσική μουσική, θέλεις γιατί κάτι...δεν θυμίζει από μας η Βιέννη κολλησα τα τελευταία χρόνια: είναι ένα μαγικό ταξίδι στη μουσική και σε όλες τις αισθήσεις! Και από τότε το 'βαλα στο πρόγραμμα. Κάθε Πρωτοχρονιά να τη βλέπουμε, τώρα πια με την Άννα και τη Μαγδαλένα...τους αρέσει χωρίς..."ξύλο"!
Χθες, όμως, καθυστερούσε, έτσι μου φάνηκε. Και πριν αρχίσει η μετάδοση της ΕΡΤ έπεσα πάνω στο History ,που είχε ένα αφιερωμα στην Κρήτη.
" 'Eνα νησί ξακουστό σε κάθε γωνιά του πλανήτη για την ομορφιά του και την κουλτούρα των κατοίκων του! Ο φακός συναντά έξι καλλιτέχνες από έξι διαφορετικές χώρες, που επέλεξαν να ζήσουν και να εργαστούν σε αυτόν τον παράδεισο σε Παραγωγή Μανώλη Κριτσοτάκη" έλεγε το πρόγραμμα.
Προσγειώθηκα βίαια. Από τη σκέψη της Βιέννης στα καθ' ημάς. Αντε πάλι, σκέφτηκα. Τα τετριμένα, τα γνωστά περί του...παραδείσου ,που ζούμε και δεν το ξέρουμε. Τον παράδεισο που έχουν βρει ο Ρος Ντέιλι, η Βικτόρια Χίσλοπ και όλοι όσοι με τον ένα ή τον άλλο τρόπου έχουν ζήσει ή ζουν στην Κρήτη.
Αίφνης, ανακαλύπτεις ότι εκείνοι ξέρουν καλύτερα! Γιατί...δεν είπαν μόνο για τον παράδεισο και τις χαριτωμενιές μας, αλλά και για την...σκοτεινή πλευρά της Κρήτης, δεν αναφέρθηκαν μόνο στην χαλαρότητα και την απόλαυση της ζωής, αλλά στα στραβά και τα ανάποδα που κουβαλάμε.
Μίλησαν και για την παραμόρφωση, το βιασμό του περιβάλλοντος, την χωρίς όρια και μέτρα ανάπτυξη. Το παραδέχομαι, ήταν μια αποκάλυψη σαν τις μουσικές που ερχόταν από την εκθαμβωτική αίθουσα της Βιέννης (δωρεά του Ελληνα Νικολάου Δούμπα, παρακαλώ...).
Ευτυχώς, πάντως που το ισοζύγιο ήταν θετικό: Η Χίσλοπ περιέγραφε το πως είναι...άλλος πλανήτης η Κρήτη, έλεγε μάλιστα πως μια περιγραφή ταιριάζει εν συντομία για το νησί: "πας σε ταβέρνα στην Αγγλία τσακώνεσαι για να..σπρώξεις στον άλλο το λογαριασμό. Στην Κρήτη ...ψάχνεις το λογαριασμό γιατί πάντα κάποιος άλλος έχει προλάβει να πρωτοπληρώσει. Ε, είναι άλλος...πλανήτης, κανένας δεν το κάνει αυτό"!
Και τον καλύτερο ορισμό που έχω ακούσει για την Κρήτη τον είπε ένας Αυστραλός: "Η Κρήτη είναι περιπέτεια. Η Κρήτη είναι μια παιδική χαρά τοπίων"!
ΥΓ: Μετά από αυτό ομολογώ ότι απόλαυσα περισσότερο τη συναυλία σκεπτόμενος ότι...μπορούμε κι εμείς...
