Του Πέτρου Ι. Μηλιαράκη*
Επειδή όμως το πασίδηλο αυτό γεγονός αφορά στα κατ’ ιδίαν άτομα για την αντιμετώπιση του, επιβάλλεται έτσι ώστε οι ιατρικές συμβουλές να αφομοιωθούν από την κοινωνία και να ενταχθούν στα «διδάγματα της κοινής πείρας». Δηλαδή, να αποτελέσουν μέρος και γνώση της εμπειρικής πραγματικότητας.
Υπάρχει όμως (δυστυχώς) μια «άποψη»: ότι το πασίδηλο γεγονός της πανδημίας του COVID-19, είναι αντικείμενο «κάποιας» επεξεργασίας, «κάποιου» εργαστηρίου σε «κάποια» χώρα και ότι το «αντικείμενο αυτό» της «συγκεκριμένης επεξεργασίας» διέρρευσε, δημιουργώντας τις συνέπειες που βιώνουμε σε πλανητικό επίπεδο. Κοντολογίς οι φήμες αυτές θέλουν να προσανατολίσουν την κοινή γνώμη σε μια «άλλη εκδοχή» ως προς την αιτία της πανδημίας, αποπροσανατολίζοντας όμως τις κοινωνίες από άλλα δεδομένα που αφορούν στον τρόπο διαβίωσης του ανθρώπου, και στις συνθήκες γενικότερα που αφορούν στο περιβάλλον διαβίωσης.
Η ΘΡΥΛΟΥΜΕΝΗ ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ
Εκείνο που επιχειρείται σαν εκδοχή είναι ότι ο COVID-19 εντάσσεται σε προπαρασκευαστικές διαδικασίες για τη δημιουργία «Βιολογικού» ή «Χημικού Όπλου». Βεβαίως και αυτού του είδους ο πόλεμος δεν είναι άγνωστος στην Παγκόσμια Ιστορία και μάλιστα σε βάθος χρόνου πέραν των 2.000 ετών. Υπ’ όψιν δε ότι το 190 π.Χ ο Αννίβας κέρδισε τη Ναυμαχία στην Πολιορκία της Περγάμου γιατί έπληξε τα αντίπαλα πλοία εκσφενδονίζοντας δηλητηριώδη από φίδια. Στον παρόντα, όμως, χρόνο υφίστανται Διεθνείς Συνθήκες που αφορούν στην καταστροφή των Βιολογικών και Χημικών Όπλων. Επίσης άξιο επισημείωσης είναι ότι δεν πρέπει να συγχέουμε «ατυχήματα» πυρηνικών εργοστασίων, όπως εκείνο του Τσερνομπίλ, με τους όρους «Χημικού» ή «Βιολογικού Πολέμου». Ταυτοχρόνως όμως, επιβάλλεται να μην παραγνωρίζουμε και άλλες πληροφορίες, που ωστόσο ελέγχονται με όλους τους όρους εγκυρότητας για (τυχόν) ύπαρξη Χημικών Όπλων. Μια τέτοια πληροφορία αφορούσε και στη Συρία (επίθεση στην Ντούμα, στις 7/4/2018), οπότε διατυπωνόταν κατηγορία από τον «Οργανισμό για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων» για τη χρήση χημικών όπλων. Πλην όμως υπήρξε και ο αντίλογος από τους Ρώσους ότι τα όπλα αυτά είχαν ήδη καταστραφεί από τους Δυτικούς το 2013-2014...
ΤΑ ΔΙΕΘΝΗ ΔΕΔΟΜΕΝΑ
Η διασπορά των Όπλων Μαζικής Καταστροφής (Πυρηνικών, Χημικών, Βιολογικών), έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο και, ειδικότερα, το Ανθρωπιστικό Δίκαιο. Κατά το μέρος δε που αφορά στην Ελλάδα και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, υπ’ όψιν ότι πάγια είναι η θέση του ευρωπαϊκού νομικού και πολιτικού πολιτισμού για τη στήριξη της «οικουμενοποίησης κατάργησης των Όπλων Μαζικής Καταστροφής».
Η χώρα μας δε, είναι ενεργό μέλος: α) της Συνθήκης Μη Διασποράς (Non Proliferation Treaty), β) της Συνθήκης για την Πλήρη Απαγόρευση των Πυρηνικών Δοκιμών (Comprehensive Test Ban Treaty), γ) της Σύμβασης για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων (Chemicals Weapons Convention) και δ) της Σύμβασης για την Απαγόρευση των Βιολογικών και Τοξινικών Όπλων (Biological & Toxin Weapon Convention). Επίσης, ε) η Ελλάδα είναι μέλος όλων των Καθεστώτων Ελέγχου (Control Regimes) Εξαγωγών που αφορούν στα Όπλα Μαζικής Καταστροφής.
Επειδή τα προαναφερόμενα δεν αφορούν μόνο «επιδόσεις» Μυστικών Υπηρεσιών», αλλά και ελέγχους Διεθνών Οργανισμών, οι όποιες «εκτιμήσεις» ότι ο COVID-19 έχει διαρρεύσει, ενώ αποσκοπούσε σε άλλη «αποστολή», δεν μπορεί να σταθεί στο πλαίσιο της σύγχρονης πραγματικότητας…
Ο ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
Σύμφωνα με το εξαιρετικό βιβλίο του Geoffrey Blainey, «A Very Short History of the World» (2004, Penguin Group), οι πανδημίες έχουν άμεση σχέση με το «πώς» ανταποκρίνεται ο οργανισμός του ανθρώπου στο περιβάλλον και στις συνθήκες διαβίωσης. Οι πανδημίες έχουν μακρά ιστορία, όπως εκείνη που έπληξε τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (165-180 μ.Χ). Αξιοσημείωτο είναι δε κατά τον Geoffrey Blainey ότι η πανδημία αυτή προήγαγε το Χριστιανισμό, λόγω της αλληλεγγύης των Χριστιανών προς τα θύματα. Δίδαγμα δε της κοινής πείρας, είναι ότι ο ανθρώπινος οργανισμός βάλλεται από τις συνθήκες διαβίωσης και από τη σχέση του με το περιβάλλον.
Τούτων όλων δοθέντων θα πρέπει να γίνουν δεκτά τα εξής: ότι ο COVID-19 δεν αφορά …«συνωμότη», αλλά αντιθέτως ότι είναι συνέπεια των συνθηκών διαβίωσης του ανθρώπου σε συγκεκριμένη κοινωνία, με συγκεκριμένο τρόπο ζωής, σε συγκεκριμένο περιβάλλον.
Συνεπώς, με την ευκαιρία της παρούσας πανδημίας, θα πρέπει η παγκόσμια κοινότητα να ευαισθητοποιηθεί (επιτέλους και λόγω της παγκοσμιοποίησης), ότι το κυρίως έννομο ατομικό, κοινωνικό και οικονομικό αγαθό είναι οι συνθήκες διαβίωσης του ανθρώπου και το περιβάλλον του.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ
«ο COVID-19 είναι συνέπεια των συνθηκών διαβίωσης του ανθρώπου σε συγκεκριμένη κοινωνία, με συγκεκριμένο τρόπο ζωής, σε συγκεκριμένο περιβάλλον»
* Ο Πέτρος Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ανώτατα Ακυρωτικά Δικαστήρια της Χώρας και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια του Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου (ECHR και GC – EU).
