Ο κορυφαίος σκιτσογράφος Κώστας Μητρόπουλος και τα 100 πρώτα, δύσκολα, χρόνια

Του Γιάννη Σταμέλου

Αυτές τις μέρες συμπληρώνονται τα πρώτα 100 δύσκολα χρόνια του κορυφαίου σκιτσογράφου μας Κώστα Μητρόπουλου. Διότι όπως υποστηρίζει ο ίδιος τα 100 πρώτα χρόνια είναι δύσκολα.

Ο Κώστας Μητρόπουλος περισσότερο από 70 χρόνια σχολιάζει την επικαιρότητα με τα σκίτσα του και όμως συνεχίζει να σκιτσάρει σαν παιδί, έγραψαν στο αφιέρωμα που του έκαναν τα ΝΕΑ το Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου.

Ομολογώ ότι έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία στους σκιτσογράφους. Θαυμάζω τον τρόπο που καταφέρνουν να επιλέγουν πάντα ένα πολύ σημαντικό θέμα για να σχολιάσουν με τρόπο ευθύβολο, ευφυή και επιγραμματικό.

Φαίνεται όμως ότι και οι ίδιοι διαισθάνονται την αδυναμία που τους έχω και όσες φορές χρειάστηκε μου το ανταπέδωσαν αδιαμαρτύρητα. Ο Δημήτρης Χαντζόπουλος, οι αείμνηστοι Σπύρος Ορνεράκης και Δημήτρης Χριστοδούλου, ο Αρκάς, ο Λογό, ο ΚΥΡ, ο Κώστας Μητρόπουλος.

Όταν τους ζήτησα κάθισαν, σχεδίασαν και μου προσέφεραν σκίτσα τους χωρίς δεύτερη κουβέντα. Ο Χριστοδούλου μάλιστα μου είχε ζητήσει και συγγνώμη διότι καθυστέρησε επειδή δεν τον ειδοποίησαν έγκαιρα από την «Βραδινή» που εργαζόταν τότε. Για τον καθένα από τους αναφερόμενους έχω και μια ιστορία. Θα περιοριστώ στον Κώστα Μητρόπουλο λόγω γενεθλίων.

Είχα ολοκληρώσει το βιβλίο μου «Χιούμορ και Μαθηματικά» και με προβλημάτιζε το εξώφυλλο καθώς και ο πρόλογος. Σκέφτηκα να ζητήσω από τον Μητρόπουλο να σχεδιάσει το εξώφυλλο και να γράψει ένα προλογικό σημείωμα. Του έστειλα μια επιστολή στην εφημερίδα. Μου απάντησε με το τηλέφωνο. Μετά από λίγες ημέρες έλαβα έναν φάκελο με το ταχυδρομείο. Περιείχε μια συλλογή σκίτσων του, ένα σκίτσο που είχε φιλοτεχνήσει για μένα και ένα σημείωμα στο οποίο έγραφε ότι δεν ήξερε να φτιάχνει εξώφυλλα βιβλίων. Δεν είχε φτιάξει ποτέ, έγραφε. Ενώ για τον πρόλογο μου εκμυστηρεύτηκε ότι για να γράψει μισή σελίδα στις συλλογές του, όπως ζητούσε ο εκδοτικός οίκος, ταλαιπωριόταν έξι μήνες.

Image

Μου πρότεινε να χρησιμοποιήσω μια γελοιογραφία για το εξώφυλλο, χωρίς να προτείνει κάποια δική του, και μου έστειλε με ΦΑΞ κάποιες γελοιογραφίες που είχαν σχέση με μαθηματικά τις οποίες είχε κατά καιρούς δημοσιεύσει στα ΝΕΑ, το ΒΗΜΑ και τον «Ταχυδρόμο». Επέλεξα για το εξώφυλλο και έβαλα τελικά μια δική του.

Μάλιστα τις μέρες που είχαμε την επικοινωνία δημοσίευσε στα ΝΕΑ (23-5-2012) προφανώς επηρεασμένος από την κουβέντα μας μια γελοιογραφία στην οποία ρωτούσε ο Έλληνας δάσκαλος τους πολιτικούς αρχηγούς της εποχής για το πόσο κάνει 1+1 για να πάρει απαντήσεις που χαρακτήριζαν το ύφος και τις θέσεις κάθε κόμματος και όχι βέβαια το προφανές 2.

Στον ίδιον αποδίδονται πάρα πολλές ατάκες. «Αν δεν έχεις χιούμορ δεν μπορείς να δεις τη σοβαρή πλευρά των γεγονότων», «Αν δεν μπορείς να δεις τον κόσμο με χιούμορ τότε δεν μπορείς να δεις τίποτα», «Θα τους μαυρίσω όλους, θα ρίξω λευκό» κ.ά.

«Η γελοιογραφία πρέπει να είναι αστεία. Να σε κάνει να γελάς. Αν είναι και τρυφερή, μιλάμε πια για τζακ-ποτ» υποστηρίζει. Για τα θέματά του λέει ότι «Δεν κάνω ποτέ [γελοιογραφία] από είδηση. Μόνο από γεγονότα». Για το αν σχεδιάζει εύκολα σημειώνει πως «Σχεδιάζω και σβήνω. Ξανασχεδιάζω και ξανασβήνω. Θέλει πολλή δουλειά για να φαίνεται ότι ξεπετάχτηκε μονοκοντυλιά [το σκίτσο]».

Στην ερώτηση του κ Γιάννη Παπαδόπουλου που δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ (27-9-25) αν είναι αισιόδοξος για το μέλλον της γελοιογραφίας; Απάντησε:

-Έχω καλά νέα! Τηλεφώνησαν, λέει, στην Τεχνητή Νοημοσύνη. «Τι φοράς, γλύκα;», τη ρώτησαν. «Βίδες», απάντησε. «Βάλ’ τες, ξέρεις πού...», της πρότειναν. Δεν ήξερε πού τελικά. «Ξέρεις να κάνεις μια γελοιογραφία;», την ξαναρώτησαν. «Τι είναι αυτό;», ρώτησε. Λοιπόν, φίλε Γιάννη. Το σεξ και το χιούμορ στο μέλλον δεν κινδυνεύουν! Θα πάνε καλά. Τι άλλο θέλουμε!...

Το χιούμορ δεν είναι χάρισμα. Καλλιεργείται. Είναι συστατικό ευφυίας λένε. Ο Κώστας Μητρόπουλος (γελοιογράφος ήτανε και ο αδελφός του ο Βασίλης) ανήκει στη σειρά των κορυφαίων γελοιογράφων στη χώρα μας. Πολλές φορές το σκίτσο του λέει όσα και η υπόλοιπη εφημερίδα. Είναι ευτύχημα που στα 100 του μπορεί και σχολιάζει τα γεγονότα με την ευθυβολία, την ευφυία και το χιούμορ της νιότης του και μας το προσφέρει.