Του Πέτρου Ι. Μηλιαράκη*
Απ’ αυτήν εδώ τη στήλη έχω αναφερθεί στα δίκαια του ΟΦΗ, όταν μέσω δικαστικών αποφάσεων κινδύνευε να περιθωριοποιηθεί στα ποδοσφαιρικά δρώμενα. Αναφερόμουν δε τότε ότι είχα παρακολουθήσει ζωντανά στο ΟΑΚΑ και στο Γεντι Κουλέ τον ΟΦΗ (με την ΑΕΚ και τη Λάρισα) και επισημείωνα ότι αυτή η ομάδα δεν είναι δυνατόν να υποβιβασθεί. Ωστόσο, έτυχε να αναμετρηθεί με τον Πλατανιά για την παραμονή στην κατηγορία.
Τον αγώνα αυτό επιβίωσης παρακολούθησα μέσω τηλεόρασης. Εκείνο όμως που εμφαντικώς θα ήθελα να τονίσω είναι ότι ο ΟΦΗ αναμετρήθηκε με μια κατ’ ουσίαν ισοδύναμη ομάδα και είναι κρίμα που δεν μπόρεσα να παρευρεθώ στο Γεντί Κουλέ για να χειροκροτήσω πρώτα τον Πλατανιά και μετά τον ΟΦΗ. Οι συντοπίτες μας Χανιώτες πρέπει να είναι υπερήφανοι για την ομάδα τους, που απέδειξε ότι δεν της λείπει τίποτα για να βρίσκεται στη μεγάλη κατηγορία. Αυτά γράφονται απλώς και μόνο για να ορθοτομούμε το λόγο της αληθείας.
Υπ’ όψιν δε ότι δεν θα απασχολούσα τον αναγνώστη με το παρόν κείμενο, εάν δεν θεωρούσα καθήκον μου εμφαντικώς να τονίσω τα παρακάτω:
• ας «κάνουμε το σταυρό μας»
Με τούτο το δημόσιο λόγο μου θέτω υπ’ όψιν τα εξής:
Επειδή παρακολούθησα μέσω συνδρομητικού καναλιού τον αγώνα, θέλω να επισημάνω το εξής: δευτερόλεπτα πριν την εκτέλεση του τρίτου τέρματος του ΟΦΗ (κατά την κρατούσα ορολογία, αγγλιστί: goal), ο φακός «συνέλαβε» ένα «Ηρακλειωτάκι» (ο όρος είναι χαϊδευτικός και όχι υποτιμητικός), κατά τη γνώμη μου μεταξύ προεφηβικής και εφηβικής ηλικίας, το οποίο με αίσθηση πραγματικής παράκλησης έκανε το σταυρό του, ευχόμενο για την επίτευξη του τέρματος. Αυτό συνέβη ελάχιστα μόλις δευτερόλεπτα πριν την αριστοτεχνική επίτευξη του τρίτου τέρματος του ΟΦΗ.
Η αναφορά μου στο νεαρό αυτό Ηρακλειωτάκι γίνεται για δύο λόγους:
α) Ο πρώτος λόγος είναι ότι σε τέτοιες «άγριες» καταστάσεις, που οι οπαδοί είτε ωρύονται, είτε υβρίζουν, είτε με εκκωφαντικό τρόπο στρέφονται κατά του «αντιπάλου», ο νεαρός «Κύριος» (τη λέξη Κύριος την εννοώ), έδειξε άλλο ήθος. Αντί για ύβρη ή ο,τιδήποτε άλλο, επέλεξε τη συγκεκριμένη ενέργεια, όταν οι περιεστώτες ενδεχομένως να είχαν άλλη διάθεση ή αντίληψη και
β) Ο δεύτερος λόγος είναι ότι θα πρέπει (άλλωστε όλοι γνωριζόμαστε στην τοπική κοινωνία μας) οι παράγοντες του ΟΦΗ να εντοπίσουν το νεαρό αυτό Κύριο και να τον τιμήσουν ως τον υποδειγματικό φίλαθλο που δημιουργεί άλλο ήθος.
• ως κατακλείδα
Ασφαλώς η αναμέτρηση της 22ας Μαΐου με τον Πλατανιά στο Γεντί Κουλέ, ιδιαιτέρως σε όσους παρακολουθούσαν ζωντανά τον αγώνα, προκάλεσε ακραίες συγκινήσεις σε όλα τα αντιμαχόμενα μέρη. Οφείλω δε να τονίσω ότι κατά τη διάρκεια του αγώνα, αρκετές φορές επικοινώνησα τηλεφωνικώς με ένα ιστορικό φίλο του ΟΦΗ, που παρακολουθούσε τον αγώνα στο Γεντί Κουλέ. Αναφέρομαι στον διαπρεπή νομικό και υποδειγματικό στην πολιτική του ζωή συνάδελφό μου, Κύριο Αντώνη Γρηγοράκη. Όταν τελείωσε ο αγώνας, ο Αντώνης Γρηγοράκης μου δήλωσε: «όλοι βρεθήκαμε στα πρόθυρα του εμφράγματος».
Με την κατακλείδα αυτή επιθυμώ να επισημειώσω ότι το ποδόσφαιρο δίδει μοναδικές συγκινήσεις. Αρκεί όμως στα πλαίσια του καλώς εννοούμενου ανταγωνισμού να επαναπροσδιορίσουμε τον πολιτισμό του φίλαθλου κόσμου. Ασφαλώς δεν χρειάζεται στο γήπεδο να κάνουμε το σταυρό μας, όπως ο προαναφερόμενος νεαρός Κύριος.
Είμαστε όμως υποχρεωμένοι, ιδιαιτέρως ως Κρητικοί που φιλοξενούμε τον αντίπαλο, να συμπεριφερόμαστε στα πλαίσια της ευπρέπειας, και του επιβαλλόμενου πολιτισμού.
* Ο Πέτρος Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ανώτατα Ακυρωτικά Δικαστήρια της Ελλάδας και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια του Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου (ECHR και GC- EU).
