τους Κώστα Α.Μπογδανίδη
Επιτέλους τέλος! Ή όπως θα έλεγε ο μακαρίτης ο Κούρκουλος: Όχι άλλες κάλπες μωρέ! Η αλήθεια είναι ότι παράγουμε περισσότερες εκλογικές αναμετρήσεις από αυτές που μπορούμε να καταναλώσουμε! Πολύ κάρβουνο βρε αδερφέ…
Ο δεύτερος γύρος των εκλογών ανέδειξε τους νικητές και δημάρχους για τα επόμενα 4 χρόνια κλείνοντας ταυτόχρονα ένα κύκλο αντιπαράθεσης που σε πολλές τοπικές κοινωνίες είχε ξεκινήσει μήνες πριν, ίσως και πολύ νωρίτερα! Μια αντιπαράθεση που τροφοδότησε εντάσεις, πιέσεις, κλίμα καχυποψίας και ενίοτε… τρομοκρατία τύπου θα σε κάνω, θα σε δείξω… από Δευτέρα!
Στο τέλος της διαδρομής φυσικά υπάρχουν κερδισμένοι και ηττημένοι, αλλά αυτοί πρέπει να είναι τα πρόσωπα και οι πολιτικές. Δεν μπορεί να είναι χαμένες οι κοινωνίες που βρέθηκαν στο μάτι του κυκλώνα όλο αυτό το διάστημα. Όχι πως δεν έχουν ευθύνες οι κοινωνίες, ο κόσμος για όλα αυτά που συνέβησαν σε τούτες τις εκλογές και θύμισαν εποχές της δεκαετίας του ‘80…
Απέναντι στον στόχο (την καρέκλα δηλαδή) του καθενός υποψηφίου δημάρχου και τοπικού παράγοντα ο μέσος πολίτης έπρεπε να αντιτάξει την σκέψη, τη λογική και τη σύνεση. Όχι τη συμμετοχή- συνενοχή στον φανατισμό που μόνο υστεροβουλία κρύβει για όσους την καλλιεργούν. Αλλά δυστυχώς αυτά συνέβησαν, όχι τα… άλλα.
Η κατάσταση έμοιαζε να έχει κυλήσει στο λατινικό: Ad victor spolia- τα λάφυρα στο νικητή! Διότι ως λάφυρο βλέπουν τις «θέσεις αρχής» οι κάθε λογής Γκρούεζες τη νίκη του δικού τους Μαυρογιαλούρου. Κι αυτό πέρασε…κάτω, στην εκλογική βάση, φαινόμενο δυστυχώς όχι πρωτόγνωρο, αλλά νομίζαμε ξεπερασμένο. Ξεχάσαμε ότι «οι ήττες και οι νίκες των ανθρώπων στην κορυφή δεν είναι πάντα ήττες και νίκες για τους ανθρώπους στον πάτο»… Οποία αυταπάτη!
Ας είναι να μην γκρινιάζουμε τέτοιες ώρες. Τώρα έχουμε νέες ηγεσίες για μια θητεία, στις πόλεις και τα χωριά μας. Οι κ. Λαμπρινός, Σημανδηράκης, Μαρινάκης, Μποκέας, Ζερβός, Ζερβάκης, Καλαντζάκης, Κεφαλογιάννης, Νικολιδάκης, Φραγκάκης, Κοκολάκης, Σέγκος και Κουκιανάκης κέρδισαν τη δεύτερη Κυριακή και τους αξίζουν θερμά συγχαρητήρια! Κι έχουν πλέον τον πρώτο λόγο να αλλάξουν τα πράγματα. Να τείνουν χείρα συνεργασίας στους ηττημένους. Να ανοίξουν το κάδρο τους.
Πήραν την ευκαιρία τους από τον κόσμο να πάνε μπροστά τον τόπο. Με δουλειά, αυταπάρνηση, εργατικότητα, χωρίς αλαζονεία. Αλλιώς ο λογαριασμός δεν θα είναι μόνο για μας. Αλλά και για εκείνους.
