Του Κώστα Α.Μπογδανίδη
Μετράμε αντίστροφα για τις εκλογές της 7ης Ιουλίου και είναι η πρώτη φορά -τα τελευταία χρόνια- που σχεδόν μετά βεβαιότητας γνωρίζουμε το νικητή. Το ματσάκι μοιάζει να μην γυρίζει γιατί ούτε Κλοπ έχει η ομάδα, ούτε Σρέντερ η παράταξη. Το ενδιαφέρον επικεντρώνεται κυρίως στο εάν το πρώτο κόμμα πάρει αυτοδυναμία, πόσοι από τους «μικρούς» θα έχουν κοινοβουλευτική εκπροσώπηση κι εάν ζήσουμε το ευτυχές γεγονός της μη εισόδου στη βουλή του ναζιστικού μορφώματος που ταλαιπώρησε την ελληνική κοινωνία τα τελευταία χρόνια.
Γιατί όμως τέτοια σιγουριά ότι έχει ξεκαθαρίσει από τώρα η μάχη πριν καν στηθούν κάλπες; Γιατί προεξοφλείται η ήττα του ενός και η νίκη του άλλου; Οι λόγοι δεν είναι πολλοί όπως ίσως νομίζουμε.
Δεν είναι οι δημοσκοπήσεις που το δείχνουν, δεν είναι οι ευρωεκλογές που το έκαναν ξεκάθαρο. Είναι ισχυρές ενδείξεις ασφαλώς, είναι το εκλογικό αποτύπωμα που άφησε η κάλπη του Μαϊου, η δυσκολία της ανατροπής.
Δεν είναι επίσης η «ελλιπής επικοινωνία» , τα fake news, η διαπλοκή και τα όσα κατά καιρούς λένε όλοι όσοι είναι στην εξουσία. «Έχουμε κάνει έργο, αλλά ο κόσμος ακόμη δεν το έχει αντιληφθεί». «Έχουμε κάνει σπουδαία πράγματα αλλά δεν μπορούμε να τα επικοινωνήσουμε» . Αυτά και άλλα ηχηρά παρόμοια που ακούμε από την εκάστοτε κυβέρνηση όταν είναι έτοιμη να παραδώσει στην επόμενη...Όλα τα έχει κάνει σωστά, αλλά οι…άλλοι δεν έχουν αντιληφθεί πόσο ωραία τα κάνει. Αρμενίζει καλά , αλλά ο γιαλός είναι…θεόστραβος!
Δεν είναι ακόμη τα όσα δεν έκαναν αυτοί και οι άλλοι. Που δεν έσκισαν τα μνημόνια, που δεν κατήργησαν τον ΕΝΦΙΑ, που δεν μπόρεσαν να ακολουθήσουν το ...δικό τους πρόγραμμα. Δεν είναι η οικονομία που ‘πετάει’, τα νοσοκομεία που έχουν προβλήματα…η Παιδεία που ασφυκτιά να αναπνεύσει. Δεν είναι καν αυτός που έρχεται καλύτερος από τον προηγούμενο.
Είναι κάτι βαθύτερο από την αίσθηση που έχουμε όλοι πως κι αυτοί εδώ, όπως και οι άλλοι, ήρθαν για να μην αλλάξουν τίποτα. Για να κατεβάσουν τον πήχη, να διαχειριστούν, όπως και οι προηγούμενοι, μια μιζέρια και να ανακυκλώσουν το κακό μας ριζικό. Είναι μια βεβαιότητα ότι και τούτοι αν και έχουν το δάκτυλο στο μέλι εξακολουθούν να μας το κουνούν, να το κουνούν με την πρώτη ευκαιρία σε όσους κάνουν κριτική, σε όσους ψελλίζουν μια λέξη για την αναντιστοιχία λόγων και έργων, για την αλαζονεία, τον καιροσκοπισμό και την αμετροέπεια. Αντί σεμνότητας και ταπεινότητας που θα έλεγε κι ένας δεξιός …φίλος τους, προσπάθησαν να διχάσουν, να πείσουν πως ο κόσμος έπρεπε να διαλέξει μεταξύ σκότους και φωτός χωρίς να είναι ξεκάθαρο τι είναι ποιος. Και είναι κρίμα για μια παράταξη που θέλει να καταλάβει τον δημοκρατικό χώρο του κέντρου...
Το αποτέλεσμα ,λοιπόν, δεν θα είναι έκπληξη. Άλλωστε όπως έλεγε και ένας διάσημος νομικός : Όποιο κόμμα ισχυρίζεται ότι έβρεξε κατόπιν ενεργειών του, δεν θα πρέπει να εκπλήσσεται όταν οι αντίπαλοί του το κατηγορούν για την ξηρασία.
