Όσο υπάρχουν κοινωνίες που θεωρούν κανονικότητα το όπλο στο ζωνάρι, ξεχάστε την …ξαστεριά

Tης Ευαγγελίας Καρεκλάκη

Οι έρευνες που γίνονται στην Κρήτη για την παράνομη οπλοκατοχή τα τελευταία χρόνια, δεν έχουν γίνει ποτέ άλλοτε σε τέτοιο βαθμό  στο παρελθόν. Οι έρευνες που γίνονται στην Κρήτη τα τελευταία χρόνια για τα όπλα γενικότερα, δεν έχουν προηγούμενο. Και είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι για την Αστυνομία της Κρήτης οι άσκοποι πυροβολισμοί σε γλέντια, βαπτίσεις και γάμους είναι πια «κόκκινο πανί». Το έχουμε δει να συμβαίνει αμέτρητες φορές με δεκάδες συλλήψεις ακόμα και των «πρωταγωνιστών» αυτών των κοινωνικών εκδηλώσεων. Και στις «άδειες οπλοφορίας» όμως, έχει πέσει «κόφτης». Και ξέρετε, η μη  ανανέωση μιας άδειας οπλοφορίας είναι αιτία …πολέμου.  Ρωτήστε βουλευτές, πρώην και νυν,  να σας πούνε  τι σημαίνει αυτό και τι πιέσεις ασκούν για να εξυπηρετήσουν, αν βέβαια έχουν την παρρησία να πουν την αλήθεια.

Μία αστυνομία χωρίς πολιτικές εξαρτήσεις και πιέσεις θα ήταν απείρως καλύτερη. Σάς το υπογράφω. Μία αστυνομία απελευθερωμένη από τέτοιου είδους «βαρίδια». Δεν φθάνει, βεβαίως, μόνο αυτό. Θα ήταν όμως μία σπουδαία αρχή. Σήμερα, η εικόνα της Ελληνικής Αστυνομίας γενικά, τουλάχιστον στα δικά μου μάτια, είναι σαν αχταρμάς: από τη μία υπηρεσίες σούπερ-ντούπερ, σαν το υπερπροβεβλημένο «Ελληνικό FBI», και από την άλλη υπηρεσίες τύπου «put the cot down» με φόντο  χιλιοτρυπημένες πινακίδες και μπαλοταρισμένες κάμερες. Υπηρεσίες στις οποίες «επενδύει» σε όλα τα επίπεδα η πολιτική και φυσική ηγεσία και υπηρεσίες που σέρνονται αποδεκατισμένες. Αυτά προφανώς είναι τα άκρα διότι, εννοείται, ότι η  ΕΛ.ΑΣ διαθέτει υπηρεσίες με αξιόλογα στελέχη που χειρίζονται πραγματικά με υποδειγματικό τρόπο σοβαρότατες υποθέσεις. Είναι ξεκάθαρο όμως ότι μιλάμε για μία Αστυνομία πολλών ταχυτήτων…

Θα πω, με το χέρι στην καρδιά, ότι περισσότερο πιστεύω στην αξία των προσώπων και όχι τόσο στο Σώμα της Ελληνικής Αστυνομίας. Πιστεύω σε εκείνα τα πρόσωπα που κάνουν τη διαφορά, που τολμούν, που έχουν όραμα και επιμένουν, παρά τις δυσκολίες και τις απογοητεύσεις. Και μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι χωρίς τη δική τους παρουσία, η ΕΛ.ΑΣ στην Κρήτη τουλάχιστον, που έχω εικόνα και άποψη, θα είχε καταβαραθρωθεί σε μία κοινωνία που διολισθαίνει από το κακό στο χειρότερο. Αν εκλείψουν εκείνοι  που βγαίνουν μπροστά και αποτελούν «ανάχωμα» σε πολλές καταστάσεις, εκεί να δείτε …γλέντια.

Με το που «έσκασε» η ιστορία των Βοριζίων, ήταν βέβαιο ότι θα προβληθεί και πάλι το έργο της «πάταξης», των εξαγγελιών νέων υπηρεσιών και της  αυστηροποίησης του νόμου. Υποκριτικό.

Όσο γενιές και γενιές εξακολουθούν να μεγαλώνουν με τη νοοτροπία που σκοτώνει, τίποτα δεν θα αλλάξει. «Στρατοί» ολόκληροι να έρθουν. Όσο πατεράδες, παππούδες, θείοι, σύντεκνοι ρίχνουν καμαρωτές μπαλοθιές μπροστά στα μικρά παιδιά τους, όσο κυκλοφορούν με το όπλο στο ζωνάρι, πάνω στο τραπέζι ή μέσα στο 4χ4  και αυτό θεωρείται κανονικότητα, όσο μανάδες «μπολιάζουν» τα παιδιά τους με μίσος και το χρέος της αντεκδίκησης, μην περιμένουμε  να κάνει …ξαστεριά.

Και όσοι πάλι, τώρα, σπεύδουν να κάνουν εξαγγελίες ή να αναλάβουν πρωτοβουλίες, θα ήταν ωραίο να μοιραστούν μαζί μας τυχόν εμπειρίες από μπαλοθιές σε περιοδείες δικές τους ή των πατεράδων τους σε ορεινές περιοχές της Κρήτης, τότε που οι ψήφοι έπεφταν σαν σφαίρες και τα πράγματα ήταν πιο «αγνά» καθώς δεν  υπήρχαν smartphones να απαθανατίζουν τις ριπές.