Του Κώστα Α.Μπογδανίδη
Στο γραφείο υπάρχει πλέον μια στοίβα από άρθρα γνώμης, ιστορικά κείμενα, επετειακές αναφορές, έμμετρα και κάθε λογής απόψεις. Ποτέ σε τόσο λίγο χρόνο δεν μαζεύτηκαν τόσο πολλά κείμενα! Κι όμως αυτή τη φορά η πνευματική παραγωγή έφτασε σε τέτοια ύψη που πραγματικά δεν μπορούμε να την…καταναλώσουμε!
Είναι φανερό ότι αυτό οφείλεται στην καραντίνα. Πόση τηλεόραση να δεις, πόσο σερφάρισμα στο δίκτυο να κάνεις, πόσα βιβλία να διαβάσεις; Και πόσες φορές να πας από το σαλόνι στο…μπαλκόνι και τανάπαλιν;
Ταυτόχρονα, υπάρχει και τροφή για σκέψη, σε γαργαλάει να πεις μια άποψη, να εκφράσεις κι εσύ τη γνώμη σου όχι κατ ‘ανάγκην για την πανδημία και τον ιό- αλλά και γι αυτή! Χύθηκαν τόνοι μελανιού για όλα αυτά, για την εκκλησία, την καραντίνα, τον Τσιόδρα και τον Χαρδαλιά τα μέτρα, τα φάρμακα και τα εμβόλια. Για την οικονομία, την κοινωνία, για όλα έχουμε τη θέση μας.
Υπήρξαν ορισμένες ακραίες απόψεις; Ναι. Ακούστηκαν αστοχίες; Ασφαλώς.Από όλα αυτά κρατάμε τα θετικά. Τον προβληματισμό, το διάλογο, την ανάλυση και όχι κατ’ ανάγκην τους τόσους ευάριθμους ειδικούς που μας προέκυψαν. Στο ταμείο λοιπόν συν.
Αλλά δεν ήταν μόνο αυτά. Στα «καλά» του ιού και της καραντίνας ήταν κάποια επιπλέον ζητήματα που τα έχουμε ξαναθίξει: ορισμένοι συμπολίτες μας έκαναν αυτό το διάστημα αθλητική δραστηριότητα που δεν έχουν κάνει σε όλη τους τη ζωή. Τρέξιμο, περπάτημα, ποδήλατο, ο κωδικός «6» κάηκε! (άσε δε που κάποιοι ενώ έμπαιναν στη θάλασσα όταν το καρπούζι έφτανε τα 10 λεπτά…τώρα την αναζήτησαν κιόλας! Κάτι σαν τους όψιμους χριστιανούς που τους πείραξε ότι δεν μπορούσαν να εκκλησιαστούν…)
Άλλοι πάλι προσπάθησαν να βελτιώσουν τη διατροφή τους, έκαναν δοκιμές στη μαγειρική, μετρούσαν θερμίδες μπροστά στον κίνδυνο να επιστρέψουμε τόφαλοι στην καθημερινότητα.
Αρκετοί τακτοποίησαν τα του οίκου τους, ασχολήθηκαν με την κηπουρική, ξεκαθάρισαν πράγματα τα οποία δεν είχαν χρόνο να το κάνουν ή τέλος πάντων δεν είχαν καμία διάθεση να πετάξουν υπό κανονικές συνθήκες.
Οι περισσότεροι αναθεώρησαν τις σχέσεις τους, «μίλησαν» με τον εαυτός τους, ξαναβρέθηκαν με τις οικογένειές του, άλλοι ίσως για πρώτη φορά είχαν τόσο χρόνο να περάσουν με τα παιδιά τους δημιουργικό χρόνο.
Μέσα σε όλα αυτά να προσθέσουμε και τα…άλματα που έκανε το κράτος με την τηλε- εξυπηρέτηση και το πόσα πράγματα άλλαξαν στη γραφειοκρατία, την επαφή με το Δημόσιο τότε, ναι κρατάμε πολλά θετικά.
Το ζητούμενο είναι τώρα που από την ερχόμενη Δευτέρα επιστρέφουμε σιγά σιγά στην κανονικότητα, όπως μάθαμε να τη λέμε, τι θα κρατήσουμε από όλα αυτά; Πόσο θα διαβάζουμε; Πόσο θα γράφουμε; Πόσο…φιτ θα είμαστε; Πόσο θα μένουμε με τα παιδιά μας; Και πόσο το ελληνικό δημόσιο δεν θα επιστρέψει στην πΚ εποχή;
Η ζωή θα αποδείξει εάν πραγματικά ισχύει το: Έξις δευτέρα φύσις (Η συνήθεια είναι δεύτερη φύση).
ΥΓ! Αλήθεια ποιος το είπε; Ο Αριστοτέλης ή ο Κικέρων για να μην διαδίδουμε κι εμείς fake news…
