Του Κώστα Α.Μπογδανίδη
Βουλιάζουν κόμματα και διχάζουν το λαό. Ο εύστοχος τίτλος της χθεσινής «Πατρίδος» τα λέει όλα. Δεν χρειάζεται καν…στίγμα για να εξηγήσεις τι συμβαίνει στην καρδιά- όχι στο μυαλό και θα εξηγήσω- των Ελλήνων. Είναι βέβαια και λίγο τρομακτικός ένας τέτοιος τίτλος αφού ο διχασμός προκαλεί τον φόβο που κουβαλάει το μίσος, που ‘τελικά αποδεικνύεται πιο ισχυρό από αγάπες και λουλούδια, από τα καλά και θετικά αισθήματα’.
«Η αγάπη, η φιλία και ο θαυμασμός δεν ενώνουν τους ανθρώπους τόσο, όσο το κοινό μίσος για κάτι» έλεγε ο Άντον Τσέχοφ και δεν μπορούσε να περιγράψει πιο επιτυχημένα την αφεντιά μας.
Ως λαός , ως έθνος και ως κράτος πρώτα μάθαμε…να μισούμε και μετά να περπατάμε, να σκεφτόμαστε και να μιλάμε! Δεν είναι τυχαίο ότι από γεννέσεως (ελληνικού) κόσμου οι λογής λογής πολιτικάντηδες επενδύουν στο θυμικό- είναι αλήθεια ότι «το μίσος πηγάζει από την καρδιά, η περιφρόνηση, από το κεφάλι». Και το ξέρουν καλά ακόμη και τα σημερινά κόμματα! Τα οποία με την πρώτη ευκαιρία σιγοντάρουν την ένταση. Ανάλογα τη θέση με την οποία βρίσκονται αλλάζουν και τα συνθήματα! Μην παρασύρεστε από κυβερνήσεις και…αντιπολιτεύσεις. Τώρα αυτοί, αύριο οι άλλοι!
Τα όσα έγιναν πάλι με αφορμή το Σκοπιανό, το Μακεδονικό- εάν θέλετε αφού έτσι το ξέρει όλος ο κόσμος- μπορεί να μας τρόμαξαν λίγο, αλλά εάν το δούμε σε βάθος χρόνου και αποτιμήσουμε ιστορικά τα τελευταία επεισόδια του ελληνο-σκοπιανού δράματος είναι ένα… τίποτα. Από την εποχή των ομηρικών επών , του χρυσού αιώνος , από τότε που δεν υπήρχε ελληνικό κράτος και οι Έλληνες δεν είχαν ταυτότητα, από την πτώση της βασιλεύουσας και της Κρήτης ως τον εθνικό Διχασμό ,τον εμφύλιο και τα μνημόνια, ξεχειλίζουμε…μίσος. Ο ένας για τον άλλο!
Δεν υπάρχει μια ‘στιγμή’ στην μακραίωνη και αιματηρή ιστορία αυτού του τόπου που να μην έχουμε διχαστεί, να μην έχουμε σφαχτεί μεταξύ μας! Και δεν μάθαμε τίποτα, θα ρωτήσετε; Πώς και πότε; Ίσως επειδή η ιστορία μας είναι πλούσια, χάνεται σε 2-3 χιλιετίες και δυσκολευόμαστε να την μάθουμε. Έτσι είναι ακόμη πιο εύκολο να την…επαναλάβουμε!
Μια τέτοια μικρής έντασης επανάληψη ζούμε σήμερα. Το μόνο καινούργιο στοιχείο είναι ότι μέχρι τώρα πρωταγωνιστικό ρόλο έπαιζε από την πλευρά της εξουσίας η Δεξιά. Η αριστερή πτέρυγα σιγόνταρε. Τώρα διεκδικεί κι εκείνη περίοπτη θέση στην ιστορική μαρκίζα!
δημοσιεύθηκε στο ΣΤΙΓΜΑ της Πατρίδος
