Του Δημήτρη Μιμή
Πράξη πρώτη
Το προπερασμένο Σάββατο 17 Νοεμβρίου, ορισμένοι Γάλλοι τοποθέτησαν στο ταμπλό του αυτοκινήτου τους ένα κίτρινο γιλέκο και μπλόκαραν τους δρόμους προς ένδειξη διαμαρτυρίας για αυξήσεις στη βενζίνα κατά 15% και 23% στο πετρέλαιο.
Σύμφωνα με το υπουργείο εσωτερικών της Γαλλίας και τα συνδικάτα υπήρχαν 282.000 διαδηλωτές και 227 τραυματισμοί με 6 άτομα σε κρίσιμη κατάσταση. Υπήρξε και ένας νεκρός διαδηλωτής που κτυπήθηκε από διερχόμενο όχημα μιας μητέρας που πανικοβλήθηκε σε οδόφραγμα. Μετά απ΄ όλα αυτά η κυβέρνηση κάλεσε για ηρεμία και σύνεση. Στο κίνημα αυτό δεν υπήρξε κινητοποίηση από ένα ηγέτη αλλά λειτούργησε κυρίως από τα κοινωνικά δίκτυα. Να σημειώσουμε ότι τα κοινωνικά δίκτυα επιτρέπουν μεγάλη κινητοποίηση αλλά καμία διάρθρωση στο κίνημα. Σήμερα στη Γαλλία τα κίτρινα γιλέκα που ανήκουν στους αυτοκινητιστές που τα φορούν σε περίπτωση ατυχήματος έγιναν το σύμβολο ενάντια στις αυξανόμενες τιμές των καυσίμων.
Σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε μεταξύ 20-21/11/2018 στη Γαλλία σε 1002 άτομα έδειξε ότι το 70% συμπαθεί και υποστηρίζει τους διαδηλωτές και μόνο το 30% έδειξε αντίθεση και εχθρότητα. Τώρα μένει να δούμε ποιος θα επωφεληθεί πολιτικά των γεγονότων μια και δεν υπάρχει αρχηγός στο κίνημα λόγω του ότι όλη η κινητοποίηση έγινε από το διαδίκτυο. Από ότι διαβάζω τα συνδικάτα απουσιάζουν παντελώς από τις διαδηλώσεις και μονάχα η Λε Πεν δείχνει ενδιαφέρον.
Πράξη δεύτερη
Στις 24/11/2018 το κίνημα τα κίτρινα γιλέκα συγκεντρώθηκαν στην πλατεία ομόνοιας στο Παρίσι. Η συγκέντρωση απαγορεύτηκε από την αστυνομία. Παρ΄ όλα αυτά οι διαδηλωτές, εν μέσω δακρυγόνων τραγούδησαν την Μασσαλιώτιδα και φώναζαν συνθήματα ενάντια στον Μακρόν. Για να καταλάβουμε τι γίνεται σήμερα στη Γαλλία σας λέω ότι ο υπουργός εσωτερικών μιλά για εξεγερμένους ακροδεξιούς ακτιβιστές και η αστυνομία για εξεγερμένους της άκρας αριστεράς. Δεν έχουν καταλάβει ακόμα ότι σήμερα στη Γαλλία ξαναξυπνά αυτό που οι Μαρξιστές ονομάζουν “τάξη” και ότι θα υπάρξει συνειδητοποίηση της τάξης αυτής.
Το θέμα της κινητοποίησης στη Γαλλία δεν πρέπει να το βλέπουμε μόνο σαν αύξηση των καυσίμων αλλά θα πρέπει να δούμε και την εξαθλίωση ορισμένων πόλεων και τον εξευγενισμό ορισμένων κέντρων όπου εκεί συγκεντρώνονται τα ανώτερα στρώματα της γαλλικής κοινωνίας. Σήμερα, όποιος παρακολουθεί τα πράγματα διαπιστώνει ότι υπάρχει μια περιφερειακή Γαλλία που αγνοείται από τη πολιτική και πολιτιστική σφαίρα, ενώ αυτή έχει την πλειοψηφία.
Ένα έμπειρο μάτι, θα διαπίστωνε ότι με τα κίτρινα γιλέκα σήμερα στη Γαλλία διαμορφώνεται μια τάξη με αντικειμενικό τρόπο, όπως θέση στην παραγωγική διαδικασία, επίπεδο εισοδήματος, είδος κατοικίας που θα αποκτήσουν ταξική συνείδηση, Τότε είναι που θα αναγνωρίσουν τον εαυτό τους, θα οργανωθούν και θα αγωνιστούν. Μήπως αυτός ο “γαλλικός θυμός” φέρει κάτι ανάλογο με το Μάη του ΄68; Σήμερα πρωτοστατούν, πέρα από τους καθαρά διαμαρτυρόμενους για τις αυξήσεις διαδηλωτές, ακροδεξιοί ακτιβιστές ενώ τότε πρωτοστατούσαν τροτσκιστές φοιτητές, καλλιτέχνες και εργατικά σωματεία. Η αφίσα ήταν το μέσο πληροφόρησης των ενώ σήμερα η κινητοποίηση πραγματοποιείται με τα κοινωνικά δίκτυα. Ο κίνδυνος που υπάρχει για τη Γαλλία είναι η ακροδεξιά που προσπαθεί να επωφεληθεί απ΄ αυτές τις κινητοποιήσεις. Το ΄68 τα πράγματα ήταν αγνά και ήθελαν μονάχα την κοινωνική αλλαγή. Σήμερα σκοπός είναι η κατάλυση του δημοκρατικού πολιτεύματος και η άνοδος της ακροδεξιάς.
Πράξη τρίτη
“Το Σάββατο 1 Δεκεμβρίου στις 14 η ώρα στα Ηλύσια Πεδία.” Αυτό είναι το νέο μήνυμα που στάλθηκε μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα. Ίσως να υπάρξει και πράξη τέταρτη ανάλογα με τη στάση της γαλλικής κυβέρνησης. Θα το παρακολουθήσουμε.
