Του Σπύρου Δανέλλη
Είναι γνωστό πως η πολιτική στηρίζεται συχνά στη διαχείριση συμβόλων. Υπάρχουν όμως περίοδοι που οι πολιτικοί οφείλουν να πάψουν να κουνούν τα λάβαρα των συμβόλων και να ασχοληθούν με την ουσία των πραγμάτων. Αναμφίβολα είμαστε σε μια τέτοια περίοδο που δυστυχώς η κυβέρνηση δεν μοιάζει να αντιλαμβάνεται, συνεχίζοντας να δίνει μάχες σε λάθος πεδία. Επιμένει σε σύμβολα και στερεότυπα, συνδεδεμένα με την ιστορία της αριστεράς, που έχουν ξεπεραστεί από την σημερινή πραγματικότητα.
Μάχη 1: ΔΕΗ
Προ πολλού οφείλαμε, ανταποκρινόμενοι στους κανόνες της ενιαίας ευρωπαϊκής αγοράς να απομακρυνθούμε από το μοντέλο του κρατικού μονοπωλίου στην ενέργεια. Με χίλια ζόρια η προηγούμενη κυβέρνηση κατέληξε στο μοντέλο της "μικρής" ΔΕΗ. Η σημερινή κυβέρνηση, απορρίπτοντάς το, βλέπει και τη "μεγάλη" ΔΕΗ να οδηγείται στη χρεοκοπία. Η ΔΕΗ, αν και μονοπωλιακή επιχείρηση, αν και επιχείρηση που εμπορεύεται ανελαστικό προϊόν κινδυνεύει να μην διασφαλίσει, ούτε καν τη μισθοδοσία του προσωπικού της τους επόμενους μήνες! Το ίδιο έργο είχαμε δει και στην περίπτωση του ΟΤΕ, με παρόμοιες επικλήσεις για "εθνικούς κινδύνους", που η ιδιωτικοποίηση ενός τομέα στρατηγικής σημασίας, υποτίθεται θα επέφερε. Παρότι γνωρίζουμε ότι ένα από τα σημεία συνάντησης της νέας Ευρώπης των πολλών ταχυτήτων είναι το ενεργειακό, καμία συζήτηση δεν γίνεται για τον εθνικό μας σχεδιασμό σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενεργειακής Πολιτικής.
Μάχη 2: Εργασιακά
Τα εργασιακά δικαιώματα και τα όσα προβλέπει ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας, προφανώς θα πρέπει να διασφαλιστούν και είναι χρέος μας να τα υπερασπιστούμε. Μας διαφεύγει βέβαια πως το κύριο ζητούμενο σε μια χώρα με 27% ανεργία είναι πρωτίστως η δημιουργία θέσεων εργασίας. Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει π.χ. πως η κατά κανόνα κακο-διαχείριση του εργαλείου των απεργιακών κινητοποιήσεων από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες, απαξιώνουν τα πραγματικά δίκαια αιτήματα των εργαζομένων; Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει πως κατά κανόνα μειοψηφίες αποφασίζουν κινητοποιήσεις που παραλύουν κλάδους και οικονομία, ταλαιπωρώντας την κοινωνία;
Μάχη 3: Αφορολόγητο
Άραγε όλοι αυτοί που σήμερα δικαιούνται το αφορολόγητο είναι όντως αυτοί που αδυνατούν να πληρώσουν, είναι αυτοί που το μόνο τους εισόδημα είναι σύνταξη ή ο μισθός τους; Η οριζόντια αντιμετώπιση σε επίπεδο φορολογίας, αλλά και κοινωνικής πολιτικής είναι μια πολυτέλεια που οδηγεί σε στρεβλώσεις και αναποτελεσματικότητα. Η πραγματικά αριστερή πολιτική ασκείται με στοχευμένα μέτρα κάλυψης των πιο αδύναμων και ευάλωτων. Το φιάσκο της 13ης εφάπαξ σύνταξης που χορηγήθηκε πριν τα Χριστούγεννα οριζόντια αποδεικνύει τα παραπάνω. Οι περιπτώσεις των βουλευτών που έλαβαν αυτή τη σύνταξη εν αγνοία τους, πέφτοντας έτσι θύματα ενός εύκολου και αντανακλαστικού λιθοβολισμού, αποδεικνύουν τον ανορθολογικό σχεδιασμό του συστήματος.
Τα παραπάνω στερεότυπα είναι αδειανά πουκάμισα, μάχες χαρακωμάτων.
Αντιθέτως, ζητήματα που θα έπρεπε να είναι κυρίαρχα στη διαπραγμάτευση περνούν στα ψιλά και δεν φαίνεται να απασχολούν σοβαρά τη δημόσια συζήτηση. Η δυσβάσταχτη για την οικονομία επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος 3.5% επί του ΑΕΠ επί σειρά ετών μάλιστα που αφορά το σύνολο των πολιτών και της οικονομίας, ξεπεράστηκε με ιδιαίτερη ευκολία.
Και αν η παραπάνω λατρεία των συμβόλων και των στερεοτύπων είναι αναμενόμενη από τη συγκεκριμένη κυβέρνηση, εξαιτίας των ευαισθησιών του κομματικού της ακροατηρίου, δεν μπορεί η αντιπολίτευση και κυρίως η αξιωματική να ακολουθεί. Ανήκει στη σφαίρα του παραλόγου η σημερινή ρητορική της ΝΔ να κάνει λόγο για "ξεπούλημα της ΔΕΗ" και της "δημόσιας περιουσίας". Μια αξιωματική αντιπολίτευση που κινείται αντανακλαστικά και όχι από θέση αρχής, μαθηματικά θα είναι προβληματική ως κυβέρνηση, όταν κληθεί να προχωρήσει τα ίδια ακριβώς μέτρα που σήμερα λιθοβολεί. Το πολιτικό σύστημα επιβάλλεται να ομονοήσει στα πλέον αυτονόητα, αντί η αντιπολίτευση να τροφοδοτεί τις ιδεοληπτικές φωνές της κυβέρνησης εις βάρος της χώρας.
* Ο κ. Σπύρος Δανέλλης είναι βουλευτής Ηρακλείου και Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Ποταμιού
