Της Ιωάννας Αμερίδου
Ίσως η πιο συχνή ερώτηση που ακούει ένας Νευρολόγος, ακόμη και από νέες ηλικίες. Ως γνωστόν η νόσος Alzheimer, η οποία καλύπτει περίπου το 70% των ανοιών, εμφανίζεται συνήθως μετά τα 65 έτη παρουσιάζοντας προοδευτική αύξηση συχνότητας εμφάνισης, με την ηλικία κατά 5% κάθε 5 έτη (μετά τα 65). Η ηλικία αποτελεί μη τροποποιήσιμο παράγοντα κινδύνου, χωρίς να σημαίνει ότι από μόνη της είναι οπωσδήποτε αρκετή για εμφάνιση άνοιας.
Όσοι ξεχνούν έχουν όλοι άνοια;
Όσοι αναφέρουν ότι ξεχνάνε συχνά μπορεί και σε συγκεκριμένη περίοδο για παράδειγμα τα κλειδιά τους, κάποια εργασία που έπρεπε να κάνουν, ένα ραντεβού κ.α, δε σημαίνει απαραίτητα ότι παρουσιάζουν νόσο Alzheimer ή κάποια μορφή άνοιας.
Τα συμπτώματα αυτά μπορεί να έχουν προέλθει από κατάσταση ψυχικού στρές ή κακής διάθεσης ή ακόμη και βιασύνης ή κακής οργάνωσης. Άλλοι μπορεί να παρουσιάζουν κάποια έλλειψη βιταμίνης του συμπλέγματος Β όπως Β12 ή να έχουν κάποια απορρύθμιση του θυρεοειδή αδένα κτλπ.
Επίσης λαμβάνει κανείς υπόψη την προηγούμενη κατάσταση μνήμης και την αλλαγή της, αν είναι θεαματική, καθώς υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι δεν είχανε ποτέ τόσο κοφτερή μνήμη ενώ άλλοι απεναντίας είχαν μεγάλη ικανότητα σε αυτό τον τομέα.
Πότε τελικά πρέπει κάποιος να ανησυχήσει και να ζητήσει τη συμβουλή Νευρολόγου για πιθανή διερεύνηση;
1. Όταν παρατηρήσει μεγάλη μείωση στη μνημονική ικανότητα του.
2. Όταν οι δυσκολίες μνήμης αρχίζουν να επηρεάζουν την καθημερινότητα όπως διαταραχή προσανατολισμού στο χρόνο ή χώρο
3. Όταν υπάρχει δυσκολία εύρεσης των κατάλληλων λέξεων για την περιγραφή, ή στην εκφορά τους.
4. Όταν υπάρχει δυσκολία εκτέλεσης απλών εργασιών που στο παρελθόν γινόταν άνετα για παράδειγμα μαγειρική, διαχείριση χρημάτων ή δυσκολία στην επαγγελματική εργασία που φαίνεται από τη χαμηλή απόδοση.
5. Όταν συγγενικά ή φιλικά πρόσωπα αρχίσουν να επιβεβαιώνουν τις υποψίες για εξασθένιση της μνήμης.
* Η Ιωάννα Αμερίδου είναι Νευρολόγος, MD, PhD
