Αύριο Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου πραγματοποιείται η 12η Μινωική Διαδρομή!
Αρχαία Λύττος- Τοίχος- Ασκοί- Συκιάς Νερό- Αη Γιώργης Φλέγες- Τσούλη Μνήμα – Χώνος- Λασιθιώτικος Κάμπος- Κάτω Μετόχι- Πλάτη-Ψυχρό! Τερματισμός στο Δικταίον ΑΝΤΡΟΝ ή στη δροσερή πλατανοσκέπαστη βρύση των Τριών Ιεραρχών Ψυχρού.
Ο μινωικός πολιτισμός, όπως τον αναδημιούργησαν οι αρχαιολόγοι της σχολής του Evans, αλλά και όπως πιστοποιείται από την διασωθείσα εικονογραφία, μοιάζει πολύ με μια Χρυσή Εποχή ενταγμένη σε μία παραδεισένια δομή, που αντιλαμβάνονταν τον κόσμο, σαν ένα αδιάκοπο συνεχές. Αυτός ο μύθος της Χρυσής Εποχής είναι διαδεδομένος ήδη από την αρχαιότητα με τον Ησίοδο και παραπέμπει σε μια χρονική περίοδο, που ο άνθρωπος είχε πρόσβαση σ’ ένα θεϊκό κόσμο, στη γνώση και στην πληρότητα.
Σ’ αυτό το πλαίσιο, πλήθος αρχαίων συγγραφέων, αναφέρονται στην ιδανική πολιτεία των Κρητών, με τους δίκαιους νόμους της, που ο βασιλιάς Μίνωας (σύμφωνα με την πιο διαδεδομένη θεωρεία και ερμηνεία), στις αρχές κάθε ενάτου χρόνου ή κάθε εκατοστό μήνα, «Μίνως εννέωρος», ( βλ. «Οδύσσεια», Τ 178-179 και Πλάτων, «Μίνως» 319 – 320), ξεκινούσε από την Κνωσό, διανύοντας μια μεγάλη διαδρομή μέχρι το ιερό σπήλαιο, για να συναντήσει τον πατέρα του Δία και να συζητήσει μαζί του, δια ζώσης.
Εκεί, μάθαινε για τα λάθη που είχαν γίνει και έπαιρνε τους καλύτερους νόμους για το μέλλον. Αυτή η ιερά πορεία, που διένυε ο Μίνωας για να επικοινωνήσει με το Δία, σύμφωνα με τις φιλολογικές πηγές, ξεκινούσε από την Κνωσό και μέσω της Λύκτου ή Λύττου, κατέληγε στο σταλαγμιτικό σπήλαιο του Δικταίου Άντρου (βλ. Όμηρος, Διονύσιος Αλικαρνασσεύς, Απολλώνιος, Απολλόδωρος, κ.ά.), που βρισκόταν στο όρος Δίκτη, της οροσειράς Ίδη ή Ίδαία όρη της Κρήτης (= η σημερινή οροσειρά του Ψηλορείτη, βλ. Στράβων, «Γεωγραφικά»).
Ο Πλάτωνας, στην αναφορά που κάνει στους διαλόγους του, «Νόμοι» και «Μίνως», για τη πορεία του Μίνωα, δεν κατονομάζει τη τοποθεσία της Κρήτης, που βρίσκεται το σπήλαιο του Διός, απλά περιγράφει το φυσικό κάλλος της διαδρομής. Η μετακίνηση του ανθρώπου στο χώρο, με σκοπό την αναζήτηση του θείου στοιχείου, είναι μια συνήθεια χιλιάδων ετών, γνωστή και με τον όρο «ιεραποδημίες» (Παρτριτζ 2006).
Έτσι οι άνθρωποι συχνά διέσχιζαν μεγάλες αποστάσεις, για να συμμετέχουν σε ιερές τελετουργίες, με στόχο τη συνδέσμωση της κοινότητας, να αποθέσουν αναθήματα σε χώρους λατρείας, για να αναβιώσουν προδιαγεγραμμένες διαδρομές, ιερών προσώπων, που έρχονταν σε επαφή με τη θεότητα (επιφάνεια θεότητας) κ.ά.
Οι λεγόμενες μινωικές διαδρομές, που διοργανώνουν στις μέρες μας ο Δήμος Μινώα Πεδιάδας, σε συνεργασία με το Δήμο Οροπεδίου Λασιθίου, αίρουν την καταγωγή τους, από τις προαναφερθείσες αναφορές, ιχνηλατώντας, τα βήματα του βασιλιά Μίνωα. Αποκαλύπτουν παράλληλα, διαδρομές υψηλού φυσικού κάλλους, που το φυσικό να διαπλέκεται με το μεταφυσικό και αναβιώνουν εθιμικά στοιχεία της παράδοσης, όπως το ρίξιμο της πέτρας, «στου Τσούλη το μνήμα».
Κάθε καλοκαίρι, ο ∆ήµος Μινώα Πεδιάδας και ο ∆ήµος Οροπεδίου Λασιθίου, σε συνεργασία µε τον ∆ηµοτικό Οργανισµό Πολιτισµού, Αθλητισµού & Περιβάλλοντος Μινώα Πεδιάδας και τους πολιτιστικούς συλλόγους Κασταµονίτσας και Ψυχρού διοργανώνουν την περίφημη «Μινωική διαδρομή», η οποία τα τελευταία χρόνια αποκτά όλο και περισσότερους συμμετέχοντες.
Πρόκειται για μια πεζοπορία διάρκειας περίπου τεσσάρων ωρών, η οποία ξεκινάει από την Αρχαία Λύττο, ακολουθεί το μινωικό μονοπάτι και καταλήγει στο σπήλαιο ∆ικταίον Άντρον. Σκοπός της διοργάνωσης είναι οι συμμετέχοντες μέσα από μια υπέροχη διαδρομή να γνωρίσουν το πανάρχαιο μονοπάτι και να ανακαλύψουν τις συνυφασμένες με αυτό ιστορίες και θρύλους, από την αρχαιότητα μέχρι τα νεότερα χρόνια.
Κατά τη διάρκεια της διαδρομής υπάρχουν ενδιάμεσοι σταθμοί, όπου οι συμμετέχοντες θα έχουν την ευκαιρία να δεχτούν κεράσματα και άλλες εκπλήξεις ορεινής φιλοξενίας!
