Του Αντώνη Παντινάκη
Την «τράβηξε» στην Κρήτη «η ρίζα της μάνας». Άφησε τους έντονους ρυθμούς της Αθήνας και τις βασικές -αυτονόητες (;)- ανέσεις/παροχές... ενός μέσου σπιτιού (τηλεόραση, πλυντήριο, ψυγείο κλπ) κι ακολούθησε το ένστικτό της: Η Δήμητρα Σωτηριάδου, το γένος Γκαλονάκη, συνταξιούχος δημοσιογράφος πια, τόλμησε να «απαγκιστρωθεί» απ' την πρωτεύουσα. «Άνοιξε πανιά» κι αποφάσισε να «χτίσει»- «ζήσει» το όνειρό της μέσα στη φύση, στον Ασώματο Ρεθύμνου, πλάι στο Λιβυκό Πέλαγος...
«Αυτό ήθελα και το "συζητούσα" χρόνια με τον εαυτό μου και να ,που μου βγήκε φέτος το καλοκαίρι», εκμυστηρεύεται στο Cretalive, για να γίνει πιο συγκεκριμένη:
«Από τον Ασώματο ήταν ο παππούς και ο χώρος που στήθηκε το σπίτι ήταν το χωράφι δυο αδερφών. Στην ουσία πείσθηκα από το γιο ενός φίλου,λέγοντας μου το αυτονόητο,πως για να χαρείς στη ζωή σου δε χρειάζεσαι ένα μεγάλο σπίτι,ούτε πολυτέλειες,ούτε χρήματα πεταμένα σε μπετόν.Μπορείς να φτιάξεις το "στρατηγείο" σου με έξυπνο οικονομικό και ανακυκλώσιμο τρόπο.Όπως από ξύλο και σίδηρο. Πείσθηκα και κυρίως εμπιστεύτηκα έναν νέο άνθρωπο.Τον Γιάννη τον Κουτσόβουλο από τη Λαμία που δημιούργησε ένα χειροποίητο και λειτουργικό σπίτι.Ένα κοντέινερ,μια σοφίτα και ένα πρόσθετο δωμάτιο όλο και όλο 27 τετραγωνικά με 11 ανοίγματα και με έναν προσανατολισμό υπέροχο, στον ελαιώνα του χωριού».
«Ευλογημένος τόπος»... με μια μαντινάδα!
Ανέκαθεν την «ξελόγιαζε» αυτή η πλευρά της Κρήτης: « Μ' αρέσει ο νότος,μου αρέσουν τα άγρια βουνά στο Ρέθυμνο, οι γλυκές ακρογιαλές προς το Λιβυκό, τα εντυπωσιακά φαράγγια,τα ορεινά χωριά και κυρίως οι τρελοί αέρηδες που πνέουν στην περιοχή», σημειώνει η κ. Σωτηριάδου. Όσο για το «ποιο κομμάτι της Κρήτης μου ταιριάζει περισσότερο;Θα στο γράψω με μια μαντινάδα που λέει η μητέρα μου:.Μύρθιο Μαριού κι Ασώματος,Γιαννιού μου και Λευκώγεια και Κεραμέ και Δρίμισκο,γεια σας λεβεντοχώρια...»!
Η δική της «γη της Επαγγελίας» βρίσκεται ανάμεσα στα δύο φαράγγια της ρεθυμνιώτικης γης, του Κουρταλιώτη και του Κοτσυφού. «Ευλογημένος τόπος έλεγε η μάνα μου,μας έθρεψε στην κατοχή. Και τι δεν έβγαζε το εύφορο αυτό κομμάτι γης....Άσε τα μανιτάρια που μάζευε,τα σαλιγκάρια,ακόμα και τώρα είναι γεμάτος ο τόπος από τα θαυματουργά βότανα: θρούμπι,θυμάρι,φασκόμηλο,μέχρι αγριοσπάραγγα έχει ο παράδεισός μου», επισημαίνει η κ. Σωτηριάδου μιλώντας για την νέα βάση της, την οποία ονόμασε "κτήμα Chariklo", μια και, «Χαρίκλεια λένε τη μητέρα μου και Χαρικλώ είναι μια από τις νύμφες των ποταμών στη μυθολογία. Τη φαντάζομαι λοιπόν να τριγυρίζει στα βουνά, τις πηγές και τα φαράγγια να τραγουδά και να χορεύει»...
Επί του παρόντος, το ''κτήμα Chariklo'' είναι ένας τόπος... απόδρασης. «Σιγά σιγά θα γίνει μόνιμη κατοικία,και θα γίνει και ένα καταφύγιο για φίλους χειμώνα - καλοκαίρι....Πρώτη χρονιά,πρώτο φθινόπωρο θα 'ναι το φετινό,να πέσει η πρώτη βροχή,να φυτέψω κανένα δεντράκι. Εεεεεεεε; τι; δε θα καθίσω στα καζάνια; Δε θα καθίσω χειμώνα; Πρωτοχρονιά δε θα ναι υπέροχα στο κτήμα chariklo;Είπαμε "ΖΗΣΕ Τ'ΟΝΕΙΡΟ" Κάνε πράξη έστω και για λίγο το θέλω σου......Αυτό έχει σημασία για μένα τώρα.Είτε είναι μόνιμο είτε προσωρινό», αποκρίνεται η πολύπειρη δημοσιογράφος.
Οι εμπειρίες, η συμβολή τους και... οι συμβουλές των συγχωριανών
Για δεκαετίες στο επάγγελμα, αρκετά χρόνια στο MEGA, αισθάνεται ότι από το ρεπορτάζ κέρδισε «να σκέφτομαι και να συμπεριφέρομαι με δεοντολογία.Επίσης σαν"εργατάκι" της είδησης έμαθα να έχω υπομονή και επιμονή.Θα έλεγα αυτή είναι η μεγαλύτερη προίκα μου. Δεν πανικοβάλλομαι σε δύσκολες καταστάσεις σε καταστάσεις,όπως υγείας,που πρέπει να πάρεις δύσκολες αποφάσεις,όταν αλλάζει η καθημερινότητα της ζωής σου.Φυσικά η έλλειψη πανικού με βοηθάει και στη νέα μου κατάσταση που φτιάχνω στην Κρήτη.Πολλοί φίλοι θεωρούσαν πως δε θα άντεχα πέρα από δυο εβδομάδες μόνη στον ελαιώνα του χωριού,χωρίς ρεύμα και τα απαραίτητα της Αθήνας,όπως τηλεόραση,πλυντήριο κ.λ.π.......Φυσικά τους διέψευσα ........Άσε που από τις θείες στο χωριό έμαθα πως να διατηρώ το ψυγείο δροσερό (φυσικά χωρίς ρεύμα).....Άντε θα στο πω για να μαθαίνεις ως νέος .....παίρνεις δυο παγωμένα μπουκάλια με νερό και τυλιγμένα σε τσουβάλι(λινάτσα) τα βάζεις στη θήκη του ψυγείου.....Δυο μέρες έχεις κρύο νερό και δροσερά φρούτα - τρόφιμα.Απλά πραματάκια.Η φύση σε καθοδηγεί».
Στο «σήμερα» του επαγγέλματος, η κ. Σωτηριάδου παρατηρεί πως « η δημοσιογραφία είναι στα χειρότερά της.Περνάει και αυτή την κρίση της.Δεν είναι το μέσον,είναι ο τρόπος. Όταν διαχωριστεί η δημοσιογραφία από την διεκπεραίωση τότε θα αναδυθεί.Δημοσιογραφία χωρίς είδηση δεν υφίσταται.Είδηση είναι το νέο.Σήμερα δε βλέπεις ούτε αποκλειστικά θέματα.Εξαιρέσεις φυσικά υπάρχουν όπως και ερευνητική δημοσιογραφία υπάρχει, αλλά εξαιρέσεις.....Οι δημοσιογράφοι δυστυχώς κακοχαρακτηρίστηκαν από "ορισμένους" την περίοδο που επεβλήθησαν με το ζόρι τα μνημόνια στη χώρα.Όσοι έπαιξαν σημαντικό ρόλο σε αυτήν την διεκπεραίωση ,τράβηξαν στον πάτο μαζί με τη χώρα και το σύνολο των δημοσιογράφων από όλα τα μέσα.Η κοινή γνώμη ακόμα δεν έχει συγχωρέσει αυτήν τη στάση.Μα θα μου πεις,πρώτα έπρεπε να είχαμε αμφισβητήσει και ξεμπροστιάσει αυτήν τη στάση εμείς οι ίδιοι,τα "εργατάκια" της είδησης.Και όμως τους δόθηκε άφεση αμαρτιών.Η ευθύνη λοιπόν είναι και ατομική και θα πρέπει να κάνουμε πότε πότε την αυτοκριτική μας...»!
«Ένα ταξίδι στην ελευθερία» -Εκεί που ζωντανεύει τ' όνειρο!
Κι επειδή τέλος... σημαίνει σκοπός, με το που έκλεισε ο κύκλος της δημοσιογραφίας, άνοιξε ένας άλλος για την κ. Σωτηριάδου: Ο καλλιτεχνικός! Άλλαξε λοιπόν... ρότα, κατασκευάζοντας... καραβάκια!
«Καράβι δεν είναι μόνο ταξίδι,είναι τρόπος ζωής,είναι "κόντρα" στο κύμα». Αυτό είναι ένα από τα μότο ζωής της ίδιας!
«Το ξύλο από τα ποτάμια και το σίδερο,αυτά τα υλικά, φαίνεται ότι με κυνηγάνε από χρόνια. Φυσικά τα καράβια μου είναι ένα μικρό ρεπορτάζ. Στέλνουν μηνύματα,μεταφέρουν σκέψεις,καταγράφουν απόψεις», υποστηρίζει.
Ήδη, «έχω κάνει τρεις εκθέσεις στην Αθήνα. Η τελευταία έγινε λίγο πριν εγκαταστήσω το "στρατηγείο" μου ,με τίτλο "ΟΛΑ Ή ΤΙΠΟΤΑ...και ξαφνικά οι σειρήνες μέσα μου,θέλουν ν΄'αλλάξουν ρότα.Να τραβήξουν σ'άγνωστα νερά με τόλμη κι όνειρα.Για ένα χορό πάνω στο κύμα.Με μαγικό τρόπο,καΐκια μετατρέπονται σε παπούτσια,πολύχρωμα φορέματα γίνονται πανιά.Σαν χορευτικές φιγούρες,κορμιά μια αγκαλιά,έτοιμα να κλωτσήσουν κανόνες και "πρέπει".Σημείο αναφοράς της έκθεσης ένα κύμα...Το μπλε του Αιγαίου,το μπλε της Μεσογείου.Πάνω σ αυτό ζωντανεύει τόνειρο.Ένα ταξίδι στην ελευθερία,μακρυά από τον κόσμο που δημιουργεί ναυάγια,αδιέξοδα,που δίνει μικρές χαρές με το σταγονόμετρο.ΟΛΑ Ή ΤΙΠΟΤΑ».
Η επόμενή της έκθεση, «θα ήθελα να γίνει εδώ»! Εξάλλου, όπως επαναλαμβάνει, «Η Κρήτη με γειώνει,είναι ο παράδεισός μου,η φύση που με καθοδηγεί.Τα πρώτα μου καραβάκια "απ΄το τίποτα" όπως λέω, απ' ότι δηλαδή βρίσκω στο κτήμα, έχουν βρει τη θέση τους». Και μέσα στον παράδεισό της, η κ. Σωτηριάδου είναι βέβαιη πως η έμπνευση για νέες δημιουργίες «σίγουρα θα έρθει»...
