«Ένα μεγάλο και χρόνιο πρόβλημα» μας περιγράφει η κ. Καίτη Στεφανάκη: «Υπήρξα μέλος του Φιλοζωικού Συλλόγου Αρχανών Αστερουσίων ΖΩΑ, για ενάμιση χρόνο. Παραιτήθηκα όμως γιατί δεν μπορώ να τα βγάλω πέρα. Μου είναι πάρα πολύ δύσκολο. Δεχόμουν τηλέφωνα όλη μέρα και όλη νύχτα για σκυλάκια που είναι στο δρόμο, σκυλάκια που είναι στα σκουπίδια, για σκυλάκια που δαγκώνουν κλπ. Ξεκινήσαμε κάποια σοβαρά άτομα, σκεπτόμενοι να δημιουργήσουμε κάτι σοβαρό για να βοηθήσουμε τον Δήμο στο έργο του. Ζητήσαμε από τον Δήμο ένα χώρο για τα αδέσποτα, γιατί ακόμα και στο δρόμο που είναι και τα φροντίζουμε, κάποιοι πολίτες διαμαρτύρονται γι' αυτά, δεν τα θέλουν. Προσπαθούν να τα διώξουν. Λένε μην τα ταΐζετε. Και το πρόβλημα δεν λύνεται».
Η ίδια για ενάμιση περίπου χρόνο «διέθεσα ένα δικό μου χώρο για την φιλοξενία 12 σκυλιών. Κουράστηκα όμως να τα φροντίζω μόνη μου! Γιατί εκτός από τα άλλα προβλήματα που υπάρχουν, δεν υπάρχει και εθελοντισμός! Δηλαδή, μόλις οι πολίτες δουν ότι πρέπει να καταβάλουν προσωπική εργασία και προσπάθεια, αποχωρούν!».
Η κ. Στεφανάκη κατήγγειλε ότι «περαστικοί αφήνουν στον Περιφερειακό σκυλιά, εκείνα μπαίνουν στα στενά και μετά όπου βρουν κόσμο μονιμοποιούνται», καλώντας τον Δήμο «να αναλάβει τις ευθύνες του».
Από το καλοκαίρι μέχρι σήμερα έχει μαζέψει 15 κουταβάκια, ενώ «πριν από δεκαπέντε ημέρες έσωσα δύο σκυλιά από βέβαιο θάνατο!». Η κ. Ελένη Μαλλιαράκη έχει αφιερώσει όλη της την ζωή στην φροντίδα των σκυλιών: «Έχω διαθέσει δικό μου χώρο, πάνω από δύο στρέμματα. Περιθάλπω γύρω στα 90 σκυλιά. Τόσα χρόνια έχω ξοδέψει πάνω από 200.000 ευρώ! Μετά από μεγάλες προσπάθειες που καταβάλαμε, βγήκε ένα ποσό για τροφές και στειρώσεις, και από τον προηγούμενο αλλά και από τον τωρινό δήμαρχο. Όμως, τα σκυλιά δεν θέλουν μόνο αυτά. Θέλουν ανθρώπους να τα φροντίζουν. Και κάτι πρέπει να κάνει ο Δήμος γι' αυτό».
Η συνταξιούχος Εφέτης ανέτρεχε και στα λόγια του Μαχάτμα Γκάντι: «Το μεγαλείο ενός έθνους, η πρόοδός του και οι ηθικές του αξίες κρίνονται από τον τρόπο που συμπεριφέρονται στα ζώα! Κι ερχόμαστε εδώ που είμαστε, υπάρχει πολιτισμός εδώ, από τη στιγμή που κάθε τρεις και λίγο φολιάζουν ζώα;».
Η κ. Μαλλιαράκη έχει κλάψει «βλέποντας τόσα σκυλιά να φεύγουν έτσι! Τι τους φταίνε; Θλίβομαι πραγματικά!», παρατηρώντας ότι οι μαζικές θανατώσεις ζώων γίνονται ως επί το πλείστον «εν όψει της τουριστικής περιόδου», όπου κάποιοι «δρουν χωρίς έλεος!» και το φαινόμενο θεωρείται «σύνηθες».
Όλα είναι «θέμα ανθρωπιάς», συνεχίζει η ίδια: «Δεν μπορούμε να λεγόμαστε εμείς άνθρωποι όταν συμπεριφερόμαστε έτσι στα απροστάτευτα αυτά πλάσματα. Πρέπει να έχεις φιλότιμο, να έχεις ψυχή».
Για την δυναμική φιλόζωο των Αρχανών είναι πέρα για πέρα αναγκαίο «ο Δήμος να περάσει στους πολίτες ότι ενδιαφέρεται για τα αδέσποτα. Ότι νοιάζεται. Να κάνει την αρχή και να δώσει το καλό παράδειγμα, βάζοντας πινακίδες που θα λένε ότι είναι Πολιτισμός να ασχολούμαστε με τα αδέσποτα. Να περάσει στο dna των ανθρώπων ότι και τα σκυλιά έχουν δικαιώματα και δεν φταίνε αυτά που έμειναν στο δρόμο, αλλά κάποιοι ασυνείδητοι που τα άφησαν. Είναι δυνατόν να μην υπάρχει ένας χώρος ;».
Την θεωρία του Γκάντι για τα ζώα απηχούν και τα «πιστεύω» της κ. Ευγενίας Στάθογλου: «Ο τρόπος που χειριζόμαστε τα αδέσποτα είναι ένδειξη πολιτισμού. Οι Αρχάνες σε όλα τα υπόλοιπα θέματα αντιπροσωπεύουν τον Πολιτισμό. Σε αυτό το θέμα όμως είναι που δεν υπάρχει πολιτισμός! Δεν είναι ένδειξη πολιτισμού, να θανατώνονται, να μην στειρώνονται τα σκυλιά. Πρέπει να σταματήσει αυτό το πράγμα!».
Τη λύση στο πρόβλημα μπορεί να τη δώσουν «ένα κυνοκομείο και η ενημέρωση», όπως υπερθεματίζει το μέλος του φιλοζωϊκού Συλλόγου ΖΩΑ. «Αυτό το πράγμα που έχουμε στις Αρχάνες είναι ένας ατέρμων βρόχος: Γεννάνε, τα παρατάνε στους δρόμους. Μετά αυτά γεννάνε άλλα, μετά τα πατάνε, μετά τους ρίχνουν φόλες! Πρέπει αυτό το πράγμα να σταματήσει! Είμαστε λίγα άτομα που ενδιαφερόμαστε γι' αυτό το πρόβλημα. Είμαστε λίγα άτομα που έχουμε μείνει από το φιλοζωικό και προσπαθούμε με δικά μας μέσα, με δικά μας έξοδα, να κάνουμε για παράδειγμα τις απαραίτητες βελόνες στα σκυλάκια που φολιάζουν! Κάνουμε εμβόλια στα αδέσποτα, όλα με δικά μας έξοδα! Βάζουμε βενζίνη στα αυτοκίνητά μας και πάμε και στειρώνουμε τα αδέσποτα! Πού είναι όμως ο Δήμος; Χρειαζόμαστε τη βοήθειά του, οφείλει και πρέπει να βοηθήσει!».
Του Αντώνη Παντινάκη
Τέσσερις θανατώσεις σκυλιών έχουν συνταράξει τις τελευταίες ημέρες τις Αρχάνες! Οι φιλόζωοι της περιοχής είναι αναστατωμένοι: Ζητούν από την δημοτική αρχή «να αναλάβει τις ευθύνες της» για τα αδέσποτα, καταγγέλλοντας την «ανεύθυνη» και «ασυνείδητη» συμπεριφορά όσων πολιτών αφήνουν τους τετράποδους φίλους μας στην... τύχη τους!
Οι δολοφονίες ζώων στις Αρχάνες και στις γύρω περιοχές δεν είναι τωρινό φαινόμενο. Και κατά το παρελθόν, ανά τακτά χρονιά διαστήματα, το χώμα της ατιμωρησίας «σκέπασε» αρκετούς «πιστούς φίλους» του ανθρώπου, που έπεσαν θύματα διαφόρων νοσηρών και διεστραμμένων εγκληματιών...
Κι αν δεν έχουμε δολοφονίες αδέσποτων, έχουμε περίεργες... εξαφανίσεις διαφόρων σκύλων, στις οποίες έδωσαν ιδιαίτερη έμφαση οι φιλόζωοι των Αρχανών..
