Του Αντώνη Παντινάκη
Είναι Αρχιμανδρίτης, αλλά δεν φορά ράσα! Αγαπά πολύ την πρέφα και τους φίλους του. Κατάγεται κατά το ήμισυ από τα Γιάννενα και τις τελευταίες δύο δεκαετίες ζει μόνιμα στην (ή στον) Πατσό Αμαρίου, μερικά χιλιόμετρα πιο μακριά απ' το χωριό της μητέρας του, το Κεντροχώρι Αγίου Βασιλείου.
Πριν βιαστείτε να συμπεράνετε οτιδήποτε, ο κ. Γρηγόρης αφήνοντας για λίγο στην άκρη την τράπουλα και την παρέα του, «ξετυλίγει» εν συντομία το κουβάρι της ζωής του στο Cretalive, λύνοντας απορίες και (ονοματολογικές -είναι επίκαιρες!) παρεξηγήσεις!
Από Γιαννιώτη πατέρα και Ρεθυμνιώτισσα μητέρα...
«Στην Ήπειρο απ' όπου κατάγομαι απ' την πλευρά του πατέρα μου, κάποιος πρόγονός μου ενδεχομένως να είχε σχέση με την ιεροσύνη. Έτσι είχα ακούσει. Κι από εκεί μάλλον προέκυψε το επίθετό του», μας εξηγεί.
Εσείς με τον Θεό, έχετε καλή σχέση;
Γιατί να μην έχω βρε κουμπάρε; Είναι δυνατόν να ονομάζομαι Αρχιμανδρίτης και να μην έχω;
Μισός Ηπειρώτης, μισός Κρητικός...
Ο πατέρας μου, βέρος Ηπειρώτης από τα Γιάννενα, γνώρισε τη μάνα μου στην Αθήνα. Παντρεύτηκαν κι έμειναν εκεί.
Και η μητέρα σας Κρητικιά...
Ναι, Περδικάκη στο επώνυμο, από το Κεντροχώρι.
Πηγαίνατε καθόλου στο Κεντροχώρι;
Κάθε καλοκαίρι. Μπορείς να πεις ότι εκεί μεγαλώσαμε. Με το που τελειώναμε το σχολείο, μπαίναμε στο πλοίο μαζί με τα άλλα τρία αδέλφια μου - τι πλοίο, κάτι σκυλοπνίχτες ήταν - και κατεβαίναμε στην Κρήτη.
Σώγαμπροι στο Αμάρι!
Οι παιδικές του αναμνήσεις από την Κρήτη ήταν πολύ ευχάριστες. «Μας άρεσε η ζωή του χωριού. Και γι' αυτό ήρθαμε εδώ και αράξαμε. Εδώ μένει άλλος ένας αδελφός μου!». Ε, αφού βρέθηκαν οι νύφες, η ενδοχώρα του Ρεθύμνου έγινε η μόνιμη βάση τους!
Οι μέρες στο χωριό της συζύγου του, της Ευαγγελίας Αλεξάκη, κυλούν πολύ ευχάριστα. «Μένω μόνιμα στην Πατσό τα τελευταία 22 με 23 χρόνια. Είναι πολύ καλά εδώ. Ήσυχα και παρεΐστικα. Καλά περνάμε». Και φυσικά, μαζί με τον αδελφό του που κι εκείνος έγινε σώγαμπρος στο Αμάρι, «επισκεπτόμαστε τακτικά το χωριό της μάνας μας, το Κεντροχώρι».
Από το κρεοπωλείο... στο γήπεδο!
Αν και Αρχιμανδρίτης (στο επίθετο, έστω) δεν έβαλε ποτέ ράσα! Έπιασε το μπαλτά κι έγινε κρεοπώλης, ακολουθώντας ουσιαστικά μια οικογενειακή παράδοση. «Και ο πατέρας μου και δυο θείοι μου ήταν χασάπηδες. Έτσι έγινα κι εγώ!», μας λέει.
Ο ίδιος βέβαια ήθελε να γίνει ποδοσφαιριστής και κάποια στιγμή να αγωνιστεί στον αγαπημένο του Ολυμπιακό: «Είχα φτάσει μέχρι και Α' Εθνική. Ξεκίνησα στα 14 μου από τον Ηλυσιακό, πήγα στον Πανιώνιο και στο τέλος στη Δόξα Βύρωνα».
Βρέθηκε να παίζει πλάι σε μεγάλα ονόματα της εποχής. Στον Πανιώνιο, όπου «μιλάμε για την εποχή του '57», οι πιο ξακουστοί συμπαίκτες του ήταν, μεταξύ άλλων, «ο μπαμπάς Σαραβάκος, ο Παπουλίδης, ο Ερμείδης, ο Κωνσταντινίδης και ο Μαυρίδης»!
Το «όχι» στον Παναθηναϊκό και το άδοξο τέλος!
«Γαύρος» από τα γεννοφάσκια του, ο κ. Αρχιμανδρίτης δεν θα ξεχάσει ποτέ την περιπετειώδη μετακίνησή του στον Πανιώνιο: «Ο Ηλυσιακός ήθελε να με δώσει στον Παναθηναϊκό. Οι δύο ομάδες είχαν πολύ καλές σχέσεις και είχαν συμφωνήσει. Επειδή όμως είμαι Ολυμπιακός, δεν ήθελα να πάω. Επίσης δεν ήξερα τι παίζεται με τις κλίκες εκεί πέρα. Και προτίμησα να πάω στον Πανιώνιο, με ένα χρόνο τιμωρία. Έτσι ήταν οι κανονισμοί τότε. Αν δεν σε έδινε το σωματείο σου, έφευγες με δύο χρόνια τιμωρία. Το πρωτάθλημα είχε ξεκινήσει. Ο Ηλυσιακός δεν πήγαινε καλά. Εγώ είχα φύγει από την ομάδα κι είχα πάρει μαζί μου και πέντε φίλους μου. Ε, ήρθε σε συμφωνία μαζί τους, γύρισα και γύρισαν, και την επόμενη χρονιά πήγα στον Πανιώνιο με τη συγκατάθεση του Ηλυσιακού. Έτσι πήγε τότε και ο Νεστορίδης από τον Πανιώνιο στην ΑΕΚ. Με δύο χρόνια τιμωρία».
Το ποδοσφαιρικό του «τέλος» δεν ήταν σίγουρα αυτό που περίμενε: «Σταμάτησα 2-3 χρόνια. Είχα ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας, γαστρορραγία, και αναγκάστηκα να σταματήσω. Ήμουν ένα μήνα στο νοσοκομείο! Έμεινα ελεύθερος από τον Πανιώνιο, πήγα στο Βύρωνα, έπαιξα στη Δόξα κι εκεί άνοιξα, ταυτόχρονα, κι ένα κρεοπωλείο»
‘’Πάτερ μου θα κάνουμε ό,τι μπορούμε!’’ - ‘’Προς Σεβασμιώτατο Αρχιμανδρίτη Γρηγόριο’’
Ο κ. Γρηγόρης Αρχιμανδρίτης έχει να θυμάται μερικά απ' τα ευτράπελα που έχουν συμβεί με το επώνυμό του, τα οποία και μοιράζεται μαζί μας: «Έχουν γίνει καλές παρεξηγήσεις! Όταν ο γιος μου ήταν φαντάρος ήθελα να ταξιδέψω με αεροπλάνο. Είχα πάρει στην Ολυμπιακή και μου είπαν ότι δεν έχουν εισιτήρια. Μου λένε θα σας γράψουμε στη λίστα. Μόλις με ρώτησαν πώς με λένε, και τους είπα ‘’Αρχιμανδρίτης Γρηγόριος’’, μου απάντησαν ‘’Πάτερ μου θα κάνουμε ό,τι μπορούμε!’’.
Μια άλλη φορά, ένας φίλος μου στρατιωτικός, ήταν διοικητής στο Μεγάλο Πεύκο. Λέει στην γραμματέα του να στείλει μια πρόσκληση στον Αρχιμανδρίτη τον Γρηγόρη. Αυτή η φουκαριάρα νόμιζε ότι είμαι... ιερωμένος. Και στέλνει το γράμμα και γράφει: ‘’Προς Σεβασμιώτατο Αρχιμανδρίτη Γρηγόριο’’!»
