Ο Μάης είναι για εμάς τους Έλληνες ο κατεξοχήν μήνας της μνήμης. Ημέρα αποφράδα η σημερινή, έτσι όπως έχουμε συνηθίσει να την αποκαλούμε για την πτώση της Πόλης. Όμως, θυμήθηκα ότι ήταν σαν σήμερα που πριν από δέκα χρόνια ακριβώς, αποχαιρετήσαμε στο Πάνω Χωριό της Ελούντας, (εκεί στα στενά γραφικά σοκάκια του παραδοσιακού οικισμού που γυρίστηκαν τα περισσότερα πλάνα της σειράς του MEGA «Το Νησί») για την αιωνιότητα το Μανόλη Φουντουλάκη. Έναν άνθρωπο που μαζί με τον Επαμεινώνδα Ρεμουντάκη (παλαιότερα βέβαια εκείνος), έγιναν σύμβολα στον αγώνα κατά του αποκλεισμού και της προκατάληψης για τους Χανσενικούς της Ελλάδας.
Η ζωή του Φουντουλάκη ήταν ένας διαρκής και συνάμα παθιασμένος αγώνας για να ρίξει την ορατή και αόρατη προκατάληψη και το στιγματισμό από τη χανσενική νόσο. Ήταν εκείνος που μέχρι και το τέλος του, ως ενθουσιώδης έφηβος, εκπορθούσε διαρκώς με αποστολική συνέπεια, σαν αδιαπραγμάτευτο στόχο ζωής, και τα κατάφερε, να γκρεμίσει τα τείχη της προκατάληψης που είχε ορθώσει η κοινωνία, έξω από τα τείχη της Σπιναλόγκας. Η πνευματική του διαθήκη είναι μια διαχρονική κιβωτός αξιών για την κατάρριψη κάθε είδους αποκλεισμού και θα παραμείνει επίκαιρη και πολύτιμη πέρα και έξω από τα μικρά σύνορα του τόπου μας.
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι στους δύσκολους καιρούς που βιώνουμε, τώρα και με την πανδημία, αποτελούν σύμβολα για την πίστη, την υπομονή και τον ακατάπαυστο αγώνα στα προβλήματά μας και με τη στάση ζωής τους μας δείχνουν το δρόμο, μας παραδειγματίζουν.
Να θυμίσουμε ότι η δημοφιλής σειρά του MEGA που είχε καθηλώσει τότε ολόκληρη την Ελλάδα, είχε αφιερωθεί σ’ εκείνον, ο οποίος μέχρι και τις τελευταίες στιγμές του συμμετείχε ενεργά με τις υποδείξεις και τις συμβουλές του τους παραγωγούς της ταινίας, ενώ η βρετανική εφημερίδα Guardian ένα χρόνο μετά το θάνατό του το Μάιο 2011, φιλοξένησε συνέντευξη της βρετανίδας συγγραφέως Victorias Hislop, που είχαν γίνει αχώριστοι φίλοι και η οποία είχε εντυπωσιαστεί από τη μορφή του αείμνηστου Μανόλη. Ας είναι αιωνία η μνήμη του.
