Η συνέντευξη τύπου που έδωσε οΥπουργός Υποδομών Χρήστος Σπίρτζης για τον οδικό χάρτη του ΒΟΑΚ,ήταν σκέτο «περιβόλι» καθώς είχε απ´ όλα: ειδήσεις, χαραχτηρισμούς, κόντρες με δημοσιογράφους αλλά και δημάρχους και ύφος ανθρώπου που μας παρέπεμπε σε εποχές ακραίου παλαιοκομματισμού που θέλαμε να ξεχάσουμε αλλά που η πολιτική καταγωγή και προέλευση μα κυρίως η σημερινή συμπεριφορά του Σπίρτζη (δηλαδή ήλθε ο υπουργός διά τας ανακοινώσεις και όλοι οι υπόλοιποι είναι χαχόλοι που είτε θα πρέπει να συμφωνήσουν υμνώντας την αυτού μεγαλειότητα του, είτε να σιωπήσουν) δεν μας επιτρέπουν να την παραβλέψουμε!
Καταρχήν ήλθε «φορτωμένος» όπως λέμε στη λαϊκή διάλεκτο! Θες η πίεση των ημερών, θες η σκληρή φρασεολογία αλλά και οι διχαστικοί χαρακτηρισμοί που ευρέως καταναλώθηκαν εις βάρος των κυβερνώντων για το χειρισμό του Μακεδονικού, έκαναν τον υπουργό υποδομών να θέλει να... καταχεριάσει τους πολιτικούς του αντιπάλους, επιλέγοντας όμως ένα γήπεδο που ούτε σχέση είχε, ούτε και κολλούσε με το υποτιθέμενο πανηγυρικό κλίμα που η επικοινωνιακή φιέστα υπηρετούσε !
Και βέβαια η λέξη «γρόθος» που χρησιμοποίησε, για όλους όσοι υποστήριζαν το ενιαίο του έργου (να υποθέσουμε πως και ...παριστάμενους εννοούσε που του ειχαν πει επανειλημμένα και που ήταν ακριβώς απέναντι του) ειναι ένας χαρακτηρισμός που ουδέποτε έχουμε ακούσει να εκφωνείται από δημόσιο πρόσωπο σε μια συνέντευξη τύπου, προφανώς χαραχτηρίζει τον εκφωνητή και απλώς είναι μια προθέρμανση για όσα θα ακούσουμε στην προεκλογική περίοδο που έρχεται και που μάλλον τέτοιοι χαραχτηρισμοί θα είναι παρωνυχίδες στο βοθρόλακο που θα ακολουθήσει !
Κατά τ´ άλλα είπε πολλά κι ενδιαφέροντα ο κ. Σπίρτζης για το έργο αυτό καθαυτό, για το πως, γιατί και με ποιες συντεταγμένες επελέγη ο συγκεκριμένος οδικός χάρτης, μόνο που το ανοίκειο ύφος του κατά περίπτωση, η αλαζονεία που είναι ίδιον εκείνων που θεωρούν πως κρατούν την εξουσία από τα φρύδια( είδατε πως αρνούμαστε να ακολουθήσουμε τον Σπίρτζη στο λεκτικό κατήφορο του) και η αδυναμία να δεχτεί την άλλη άποψη ακόμα κι αν υποφέρει από πλευράς τεκμηρίωσης, αποδεικνύουν πως το ΠΑΣΟΚ μπορεί να μίκρυνε, αλλά ο πασοκισμός σαν ύφος και ήθος εξουσίας... ζει και βασιλεύει!
