Στο χωριό μου λένε πως όταν το πηγάδι δηλητηριαστεί ό,τι και να κάνεις δεν πρόκειται να καθαρίσει. Δυστυχώς, το ίδιο γίνεται και με τον ανορθολογισμό. Το δηλητήριό του έχει ποτίσει ένα κομμάτι του κοινωνικού σώματος. Όποιοι πίστεψαν ότι υπήρξε αποκάθαρση, μάλλον θα πρέπει να το ξανασκεφτούν. Τα όσα τρελά και παράδοξα συμβαίνουν, μπορεί να πέφτουν πάνω στο τείχος της λογικής, όμως δεν σπάνε το κεφάλι τους. Ή ακόμη κι αν το σπάνε νομίζουν ότι κάπου αλλού οφείλεται.
Το κακό βέβαια είναι ότι τις αλλοπρόσαλλες και αντιεπιστημονικές τους απόψεις τις λούζεται η χώρα και οι εχέφρονες άνθρωποι. Οι θεωρίες συνωμοσίας, οι αντιλήψεις ότι κάποιοι επιβουλεύονται τη ζωή μας, η απόρριψη της τεχνολογικής εξέλιξης, η ενοχοποίηση του επιχειρηματικού κόσμου, η διαβολή των πολιτικών ηγεσιών, εγχώριων και ξένων, γέμισαν κατά καιρούς τις δεξαμενές του λαϊκισμού, συντηρώντας μια πλειάδα ψεκασμένων.
Το ζήσαμε στα χρόνια της οικονομικής κρίσης. Το βιώνουμε τώρα στην εποχή της πανδημίας. Το είδαμε και το ακούσαμε ξανά στην περίοδο των πυρκαγιών. Οι σκιαμαχίες και οι κραυγές πάνε αγκαζέ με την άρνηση και την αποστροφή στην πρόοδο. Πώς αλλιώς να ερμηνεύσουμε την ακατανόητη και παράλογη επιμονή αρκετών να μην εμβολιάζονται, όταν η επιστήμη το θεωρεί μονόδρομο; Αν αυτό δεν είναι σκοταδισμός τι είναι;
Σαν να μην έφταναν όλα τα προηγούμενα, μαζί με τις φωτιές, έσκασε πάλι μύτη και ο ανορθολογισμός. Πρώτος σαλπιστής ο γνωστός για τις επιδόσεις του στην ακραία συνωμοσιολογία Γιώργος Τράγκας. Και τι δεν μας ξεφούρνιζε: Πώς τα γερμανικά και άλλα συμφέροντα καίνε τα δάση της Ελλάδας. Ότι θέλουν να τα γεμίσουν ανεμογεννήτριες. Μάλιστα, συνόδευσε τις «μεγάλες» αποκαλύψεις του με εμβατήρια. Δυστυχώς μαζί του, άθελα ή ηθελημένα, συμπορεύτηκαν και ορισμένοι -ευτυχώς ελάχιστοι- που υιοθέτησαν τον έξαλλο ανορθολογισμό του. Αν και αυτοτοποθετούνται στον αντίποδα των πολιτικών του πεποιθήσεων.
Το πόσο επιζήμιες αποδεικνύονται οι παραπάνω απόψεις δεν χωρά καμιά αμφιβολία. Όχι μόνο αντιστρατεύονται την κοινή λογική, αλλά μπαίνουν και εμπόδιο στο να απεξαρτηθεί ο τόπος μας από την πολύχρονη και πολλαπλή υστέρηση: παραγωγική, οικονομική, αναπτυξιακή, κοινωνική, ενεργειακή. Το πλέον αρνητικό είναι ότι υποτιμούνται από τους διάφορους εκπροσώπους της πολιτικής, της μιντιακής και της επιστημονικής κοινότητας. Είτε γιατί θεωρούνται γραφικές και αλλόκοτες. Είτε διότι πιστεύεται πως δεν βρίσκουν ανταπόκριση στην ευρύτερη κοινή γνώμη. Στην εποχή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, ωστόσο, ακόμη κι η μεγαλύτερη κοτσάνα πιάνει τόπο. Την αυτονόητη αυτή αλήθεια οφείλουμε να την αντιμετωπίζουμε επιστρατεύοντας τα επιχειρήματα της λογικής και της επιστήμης.
Κάτι τέτοιο έκανε ο συντοπίτης μας μηχανικός περιβάλλοντος Φώτης Κοκοτός. Το άρθρο του με τίτλο «Πυροπροστασία με ανεμογεννήτριες; Βεβαίως!» ανέτρεψε με τεκμηριωμένο τρόπο όλες τις ανυπόστατες και αντιεπιστημονικές θεωρίες που στέκονται τροχοπέδη στην ανάπτυξη της χώρας μας. Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και ο ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Παναγιώτης Ιωακειμίδης, υποστηρίζοντας ότι στην κλιματική κρίση το όπλο της Ελλάδας είναι οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Ο ανορθολογισμός δεν προσφέρεται ούτε καν για συζητήσεις καφενειακού χαρακτήρα. Και πολύ περισσότερο δεν αντιπαλεύεται σφυρίζοντας αδιάφορα. Οι φορείς του, αν και πολύ λίγοι εδώ στην Κρήτη, αρκούν για να εμποδίσουν τη στροφή στην πράσινη ανάπτυξη, στην καθαρή ενέργεια.
Τα αντάρτικα στις πόλεις και στα βουνά εναντίον των ανεμογεννητριών μπορεί να χαρακτηρίζονται γραφικά, δεν παύουν όμως να είναι επιζήμια. Και τούτο διότι καθυστερούν τη μετάβασή μας σε ένα νέο παραγωγικό, οικονομικό, αναπτυξιακό, ενεργειακό μοντέλο.
-
