Οδύνη και μόνον οδύνη καθορίζει τη δίκη για τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι, με την εκατόμβη των νεκρών. Και κατά τη χθεσινή διαδικασία εγκαυματίες, συγγενείς αδικοχαμένων εξετάστηκαν στο δικαστήριο, περιγράφοντας το μαρτύριο εκείνων που «έφυγαν» και την τραγωδία που ζουν όσοι έμειναν πίσω. Οι χαροκαμένοι γονείς της Μαργαρίτας Διονυσιώτη που έχασε τη ζωή της μαζί με το μωράκι της από τη λαίλαπα της πυρκαγιάς, Χαράλαμπος και Μαρία, κατέθεσαν συγκλονίζοντας τους πάντες. Ο πατέρας εξιστόρησε τα γεγονότα.
«Η κόρη μου βγήκε από τη θάλασσα βασταζόμενη από τη μητέρα ενός παιδιού. Το παιδί ήταν αναίσθητο, του έκανε μαλάξεις ένας Ρουμάνος διασώστης και ζούσε. Με εθελοντικό πυροσβεστικό όχημα πήραν το μωρό μαζί με τον διασώστη για “Παίδων”. Εγώ έχω βάλει το κορίτσι μου σε ένα πεζουλάκι να κάτσει. Εμφανίζεται ένα ασθενοφόρο και τη βάζω μέσα. Πήγαμε με τον γαμπρό μου πρώτα στο “Παίδων” το μωρό. Το παιδί είχε τελειώσει… Το παιδί τελείωσε στα σκαλιά του νοσοκομείου. Αν υπήρχε βοήθεια από θαλάσσης θα μπορούσε σήμερα να ζούσε. Η οικογένειά μου εδώ και τεσσεράμισι χρόνια δεν ζει… Υπάρχει απλά. Περιμένουμε τη δικαίωση για τους ανθρώπους που έφυγαν και τους ανθρώπους που ζουν με ανοιχτές πληγές στο σώμα και στην ψυχή».
Η μητέρα του θύματος Μαρία Διονυσιώτη συγκλονισμένη κατέθεσε στο δικαστήριο πως δεν κατάφερε να δει ποτέ την κόρη της όσο νοσηλεύθηκε διασωληνωμένη. «Δεν με άφηναν να τη δω στην Εντατική. Μου λέγανε ότι έχουν καεί λίγο τα ματάκια της, θα τη δεις αύριο. Την άλλη μέρα έχουν καεί λίγο τα χεράκια της, θα τη δεις αύριο. Πέρασαν 11 μέρες και τη Μαργαρίτα δεν την είδα ποτέ. Πέθανε στις 3 Αυγούστου. Αυτοί που έφυγαν βασανίστηκαν πολύ, πόνεσαν. Μαρτύρησαν και μαζί τους μαρτυρήσαμε και εμείς. Η Μαργαριτούλα μας έκανε ασπίδα το κορμί της για να σώσει τον μπέμπη της. Εχει καεί η ψυχή μου μέχρι να κλείσω τα μάτια μου. Ετσι νιώθουν όλοι όσοι χάσαμε τους δικούς μας ανθρώπους. Δεν τους βοήθησε κανείς…». Το ζευγάρι λίγα χρόνια πριν από την τραγωδία στο Μάτι είχε χάσει τον γιο του.
Κλαίγοντας κατέθεσε και η Ιωάννα Καρακουκάλη, που δεν βρισκόταν στο Μάτι και περιέγραψε πως επικοινωνούσε με τη μητέρα της, που τελικά έχασε τη ζωή της από τη φονική πυρκαγιά. «Είχε εγκλωβιστεί σε μια πολυκατοικία. Δεν μπορούσε να αναπνεύσει. Στις 21.06 το βράδυ μιλήσαμε για τελευταία φορά. Πριν το κλείσουμε, μου είπε ότι με αγαπάει και δεν μου ξαναμίλησε. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι ήταν ζωντανή μέχρι εκείνη την ώρα, ότι ήταν 48 ετών, έκανε προσπάθεια να μείνει στη ζωή και δεν έκανε κανείς προσπάθεια να τη βοηθήσει. Κανείς».
Για τον σύζυγό της Νίκο Κοσσόρα, που βρέθηκε καμένος στο κτήμα Φράγκου, στον τόπο όπου χάθηκαν 26 άνθρωποι, κατέθεσε η Πολύμνια Κοσσόρα. «Ο άνδρας μου ήταν ένας από αυτούς που είχαν εκτραπεί από τη Λεωφόρο Μαραθώνος. Πήγε τον γιο μου στο αεροδρόμιο και επέστρεφε. Εχασε τη ζωή του αναίτια, λόγω της εγκληματικής διαχείρισης της φωτιάς από τις Αρχές».
Ο Γεώργιος Μίχας κατέθεσε στο δικαστήριο για τον 23χρονο γιο του, τον Βίκτωρα. Η σορός του παιδιού είχε ξεβραστεί στην ακτή μία εβδομάδα μετά την πυρκαγιά. Ο μάρτυρας κλαίγοντας είπε: «Δεν είχα ενημέρωση από κανέναν» και περιέγραψε τις μαρτυρικές ημέρες που πέρασε μέχρι να βρεθεί η σορός του παιδιού του, ενώ για σκηνές αποκάλυψης μίλησαν άλλοι εγκαυματίες. Η δίκη συνεχίζεται σήμερα.
