Τα τελευταία πέντε χρόνια η Μόρια, η μεγαλύτερη δομή προσφύγων και μεταναστών στην Ευρώπη, ήταν για πολλούς η ντροπή της Γηραίας Ηπείρου.
Πλέον έχει έρθει η ώρα για ένα νέο Σύμφωνο Μετανάστευσης, με τις αρχές και τους κατοίκους της Λέσβου να λένε πως χρειάζονται τολμηρές αποφάσεις.
«Ζητάμε τα νησιά μας να μην είναι ο bumper, o προσκρουστήρας της Ευρώπης, μια αποθήκη ψυχών. Οι μετανάστες δεν μπορούν να μένουν εδώ για να μην πάνε στην Ευρώπη. Ζητάμε αυτοί οι άνθρωποι, να μπορούν να κυκλοφορούν ελεύθεροι. Όσοι φτάσουν, γιατί πλέον τα σύνορα φυλάσσονται καλύτερα. Οι άνθρωποι αυτοί επιθυμούν να φύγουν από εδώ για την ενδοχώρα και από εκεί για την υπόλοιπη Ευρώπη. Δεν θέλουμε τα νησιά μας να μετατραπούν σε «αποθετήριο ψυχών» λέει ο Κώστας Μουτζούτης, Περιφερειάρχης Βορείου Αιγαίου.
Στο ίδιο μήκος κύματος βρίσκονται και κορυφαίες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, όπως οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα, που έχουν βιώσει από κοντά την προσφυγική κρίση.
«Η Μόρια ήταν το αποτέλεσμα πέντε ετών αδιαφορίας, μίας πολιτικής περιορισμού, μίας τακτικής να μην συμπεριφέρονται ανθρώπινα σε όσους αναζητούσαν άσυλο φτάνοντας στην Ευρώπη. Πρέπει να αλλάξουμε το Δουβλίνο. Η Ελλάδα θα πρέπει να μπορεί ή να της προσφέρονται δομές στην Ευρώπη, στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης. Απαιτείται αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης» είπε ο Στέφεν Όμπεράιτ, επικεφαλής της αποστολής στην Ελλάδα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα.
Οι κάτοικοι της Λέσβου και ειδικότερα της Μόριας είναι πλέον εξαντλημένοι και απαιτούν ουσιαστικά την ευρωπαϊκή βοήθεια.
Και οι πρόσφυγες και μετανάστες από την πλευρά τους είναι στην πράξη εγκλωβισμένοι στη Λέσβο και ευρύτερα στην Ελλάδα. Οι περισσότεροι εξ αυτών ήθελαν εξ αρχής να πάνε σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
«Αυτό το νησί δεν είναι εύκολο για εμάς. Δεν θέλουμε να μείνουμε εδώ. Αυτό το νησί δεν είναι για ανθρώπους. Δεν μπορούμε να μείνουμε. Είναι μία μεγάλη ζούγκλα» λέει ένας μετανάστης.
Μετά από πολλά χρόνια συζητήσεων και διαφωνιών, έφτασε η στιγμή για μία νέα Ευρωπαϊκή πολιτική μετανάστευσης. Μία πολιτική που θα έχει ουσιαστικό αντίκρισμα στις τοπικές κοινωνίες αλλά και στους ίδιους τους πρόσφυγες.
