Η ανακοίνωση του Παγκρήτιου Συλλόγου Ελλήνων Τσιγγάνων "Η Ελπίδα" για την γενοκτονία των τσιγγάνων στο Άουσβιτς στις 2 Αυγούστου του 1944:
"77 χρόνια από την 2 Αυγούστου 1944!!
Στις 2 Αυγούστου 1944 η ναζιστική κτηνωδία οδήγησε 2.897 γυναίκες και παιδιά Ρομά του “Τσιγγάνικου Οικογενειακού Στρατοπέδου” σε εξόντωση στους θαλάμους αερίων στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς.
Η 2 Αυγούστου έιναι η ημέρα που οι Ρομά επέλεξαν να μνημονεύουν το δικό τους ολοκαύτωμα που οδήγησε περισσότερες από 500.000 ψυχές σε φορτηγά-θαλάμους αερίων όπου πέθαναν δηλητηριασμένοι από το μονοξείδιο του άνθρακα.
Το δικό τους ολοκαύτωμα οι Ρομά το ονομάζουν στη γλώσσα τους Ποράιμος (Poraimos), που σημαίνει Αφανισμός, αφού σκοπός των Ναζί ήταν ο ολοκληρωτικός αφανισμός του λαού των Ρομά, καθότι δεν ανταποκρίνονταν στα χαρακτηριστικά της Άριας φυλής. Μετά τους Εβραίους, οι Ρομά είναι αυτοί που αριθμούν τα περισσότερα θύματα από τις εκτελέσεις αυτές.
Ο Νίκος Καββαδίας στο πόιημα του Federico Garcia Lorca αναφέρεται στα ναζιστικά και φασιστικά καθεστώτα και παρομοιάζει τους τσιγγάνους με τον Ισπανό ποιητή που δολοφονήθηκε από το φασιστικό καθεστώς του Φράνκο.
ΣΗΜΕΡΑ ΤΙΜΑΜΕ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΜΑΣ!!!
ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΙΤΣΙΓΓΑΝΙΣΜΟ…..
OPRE ROMA!!!
Federico Garcia Lorca
Νίκος Καββαδίας
«Ανέμισες για μια στιγμή το μπολερό
και το βαθύ πορτοκαλί σου μεσοφόρι
Αύγουστος ήτανε δεν ήτανε θαρρώ
τότε που φεύγανε μπουλούκια οι σταυροφόροι
Παντιέρες πάγαιναν του ανέμου συνοδειά
και ξεκινούσαν οι γαλέρες του θανάτου
στο ρογοβύζι ανατριχιάζαν τα παιδιά
κι ο γέρος έλιαζε, ακαμάτης, τ' αχαμνά του
Του ταύρου ο Πικάσο ρουθούνιζε βαριά
και στα κουβέλια τότε σάπιζε το μέλι
τραβέρσο ανάποδο, πορεία προς το βοριά
τράβα μπροστά, ξοπίσω εμείς και μη σε μέλει
Κάτω απ' τον ήλιο αναγαλιάζαν οι ελιές
και φύτρωναν μικροί σταυροί στα περιβόλια
τις νύχτες στέρφες απομέναν οι αγκαλιές
τότες που σ' έφεραν, κατσίβελε, στη μπόλια
Ατσίγγανε κι αφέντη μου με τι να σε στολίσω;
φέρτε το μαυριτάνικο σκουτί το πορφυρό
στον τοίχο της Καισαριανής μας φέραν από πίσω
κι ίσα ένα αντρίκειο ανάστημα ψηλώσαν το σωρό.
Κοπέλες απ' το Δίστομο, φέρτε νερό και ξύδι
κι απάνω στη φοράδα σου δεμένος σταυρωτά
σύρε για κείνο το στερνό στην Κόρδοβα ταξίδι
μέσα απ' τα διψασμένα της χωράφια τα ανοιχτά
Βάρκα του βάλτου ανάστροφη
φτενή δίχως καρένα
σύνεργα που σκουριάζουνε σε γύφτικη σπηλιά
σμάρι κοράκια να πετάν στην ερήμην αρένα
και στο χωριό να ουρλιάζουνε τη νύχτα εφτά σκυλιά.»
Διαβάστε περισσότερες ειδήσεις από την Κρήτη
