Λίγα χιλιόμετρα πιο κάτω από το ιστορικό κέντρο του Βελιγραδίου, βυτιοφόρα ξεφορτώνουν ακατέργαστα λύματα στις όχθες του Δούναβη.
Είναι μια πρακτική που αποτελεί κοινό μυστικό, αφού περίπου το ένα τρίτο της σερβικής πρωτεύουσας δεν διαθέτει αποχετευτικό σύστημα.
Οι ψαράδες λένε ότι η βιοποικιλότητα έχει αλλάξει και ο ποταμός έχει γεμίσει με ψάρια που τρώνε ακαθαρσίες και άρα είναι κατώτερης διατροφικής ποιότητας.
«Έχουμε σκοτώσει όλα τα ποτάμια μας, το ίδιο κάνουμε και σ' αυτό. Ο Δούναβης είναι πολύ ισχυρός ποταμός που μπορεί να αντέξει τη ρύπανση, αλλά δεν μπορεί να το κάνει για πάντα. Είχε ακτογραμμή και έρεε. Τώρα δεν έχει μείνει τίποτα απ' αυτά. Το βάθος στη μέση του ποταμού είναι 3 μέτρα, και παλιά ήταν 20 μέτρα», λέει ο ψαράς Μλάντεν Γιόβιτς.
Οι χαμηλές αποδόσεις της Σερβίας στον τομέα της προστασίας του περιβάλλοντος αποτελούν βασικό εμπόδιο για την ευρωπαϊκή πορεία της βαλκανικής χώρας, που ελπίζει να μπει στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2025.
Όμως οι απαραίτητοι πόροι δεν υπάρχουν, και μέχρι να βρεθούν, ο Δούναβης στο Βελιγράδι αντί για γαλάζιος θα είναι καφέ.
