Ο Karapiru Awá Guajá, «ο άνδρας που έζησε μια εκπληκτική ζωή και ενέπνευσε τόσους πολλούς στην πορεία», έχασε τη ζωή του από κορωνοϊό.
Είχε βγει ζωντανός από την σφαγή στο βραζιλιάνικο τμήμα του Αμαζονίου. Είδε τα περισσότερα μέλη της οικογένειάς του να πέφτουν νεκρά και για δέκα χρόνια έζησε μόνος στο δάσος. Όμως ούτε ο Karapiru κατάφερε να γλιτώσει από την πανδημία.
Ήταν ένας από τους τελευταίους κυνηγούς τροφοσυλλέκτες των νομάδων Awá του Maranhão. Ο Karapiru άφησε την τελευταία του πνοή από Covid-19 τον περασμένο μήνα και πλέον η φυλή του αριθμεί μόλις 300 μέλη. Θεωρούνται η πλέον απειλούμενη φυλή επί Γης.
Η οργάνωση Survival International που αγωνίζεται για τα δικαιώματα των ιθαγενών, περιγράφει τον Karapiru ως έναν άνθρωπος «εκπληκτικής θέρμης και καλοσύνης».
Η Γη των Awá δέχεται επιθέσεις από τα τέλη της δεκαετίας του 1960 που ανακαλύφθηκαν σιδηρομεταλλεύματα. Η έκταση των εξορύξεων στον Αμαζόνιο είναι πλέον τόσο εκτεταμένη, που φαίνεται από το Διάστημα.
Το 1970, ο Karapiru έχασε σχεδόν όλους τους δικούς του στην γενοκτονία που εξαπέλυσαν καταπατητές - έποικοι στη φυλή του. Μετά την σφαγή, ο Karapiru πέρασε δέκα χρόνια μόνος του στο δάσος, τρώγοντας μέλι και μικρά πτηνά. Κοιμόταν κάτω από τα κλαδιά των δέντρων Copaiba και μέσα πάνω σε ορχιδέες.
O Karapiru, κατά την γνώμη μου, εκπροσωπεί το καλύτερο που μπορεί να γίνει ένας άνθρωπος, με την φιλικότητα και την ηρεμία του», έλεγε για αυτόν, το μακρινό 2001, η γλωσσολόγος Marina Magalhães, με την οποία έγιναν φίλοι. «Είναι επίσης ένα παράδειγμα για το πόσο ανθεκτικοί μπορούμε να γίνουμε, κάτω από τις πιο ακραίες καταστάσεις».
