Τα Χριστούγεννα έχουν συνδυαστεί με την αγάπη και την προσφορά, είναι η εποχή που όλοι θέλουν να περάσουν χρόνο με τα αγαπημένα τους πρόσωπα, ενώ το εορταστικό κλίμα, η ανταλλαγή δώρων και ειρήνη κυριαρχούν.
Ωστόσο την παραμονή και ανήμερα των Χριστουγέννων έχουν σημειωθεί γεγονότα που συγκλόνισαν τον κόσμο, με κάποιες από τις μεγαλύτερες καταστροφές στην ιστορία αφήνοντας πίσω τους χιλιάδες νεκρούς.
Παρακάτω θα ανατρέξουμε σε 10 καταστροφές και σφαγές που συνέβησαν Χριστούγεννα και συντάραξαν την ανθρωπότητα.
1717: Ο πλημμύρες των Χριστουγέννων στην Ευρώπη
Ήταν Χριστούγεννα του 1717 όταν μια ισχυρότατη καταιγίδα έπληξε τις ακτές των Κάτω Χωρών, της Γερμανίας και της Σκανδιναβίας με αποτέλεσμα σχεδόν 14.000 άνθρωποι να χάσουν τη ζωή τους. Ο όγκος των νερών ήταν τέτοιος που πλημμυρικά φαινόμενα άρχισαν να αυξάνονται δραματικά, με ολόκληρα χωριά και πόλεις να έχουν αποκλειστεί.
Ήταν γύρω στη 1 το τα ξημερώματα των Χριστουγέννων, όταν τα ορμητικά νερά πλημμύρισαν ένα μεγάλο τμήμα αγροκτημάτων και πόλεων που εκτεινόταν από την Ολλανδία έως τη Δανία. Ο ορμητικός χείμαρρος παρέσυρε χιλιάδες ανθρώπους από τα κρεβάτια τους, ενώ πολλοί περισσότεροι κατάφεραν να καταφύγουν στη σχετική ασφάλεια των δέντρων και των ψηλών κτιρίων. Εκεί περίμεναν τη διάσωσή τους, καθώς οι ισχυρές καταιγίδες, η βροχή και το χαλάζι συνέχισαν να χτυπούν μέχρι που η στάθμη του νερού έφτασε μέχρι και τα 3,1 μέτρα. Μόνο το επόμενο πρωί η καταιγίδα άρχισε να εξασθενεί.
Οι τοπικές κοινότητες έπρεπε να αντιμετωπίσουν την απώλεια πληθυσμού, την οικονομική παρακμή και τη φτώχεια. Καμία περιοχή της ακτής μεταξύ των Κάτω Χωρών και της Δανίας δεν έμεινε ανεπηρέαστη. Οι ζημιές ήταν τεράστιες. Οι επιζώντες δεν γνώριζαν για μεγάλο χρονικό διάστημα την τύχη των αγνοούμενων μελών των οικογενειών τους. Για παράδειγμα, από τα 284 άτομα που αγνοούνταν από το Βέρνουμ στην Ανατολική Φρισία, μόνο 32 είχαν βρεθεί μέχρι τις 5 Φεβρουαρίου 1718.
1851 – Η καταστροφική πυρκαγιά στη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου
Ήταν παραμονή των Χριστουγέννων του 1851, όταν ξέσπασε φωτιά η Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου που εκείνη την εποχή φιλοξενούσε περισσότερα από 55.000 λογοτεχνικά έργα. Φιλοξενούσε και την προσωπική βιβλιοθήκη του Αμερικανού προέδρου, Τόμας Τζέφερσον, που είχε πωληθεί στο ίδρυμα το 1815, καθώς και μερικά προσωπικά του γραπτά, εξαιτίας μίας ελαττωματική καπνοδόχου.
Η φωτιά κατέστρεψε σχεδόν τα δύο τρίτα των βιβλίων, καθώς 35.000 από τα 55.000 βιβλία έγιναν στάχτη. Ανάμεσά τους ήταν τα δύο τρίτα της συλλογής των 6.487 τόμων του Τόμας Τζέφερσον, η οποία, δυστυχώς, προοριζόταν να αντικαταστήσει βιβλία που χάθηκαν την τελευταία φορά που κάηκε η βιβλιοθήκη: τον Αύγουστο του 1814. Η Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου επαναλειτούργησε το 1853 σε μια επισκευασμένη και διευρυμένη αίθουσα, αυτή τη φορά κατασκευασμένη από πυρίμαχα υλικά.
Η Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου μέχρι τον 20ό αιώνα έγινε η de facto εθνική βιβλιοθήκη των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. Περιλαμβάνει περισσότερα από 17 εκατομμύρια βιβλία, καθώς και εκατομμύρια χάρτες, χειρόγραφα, ταινίες και άλλα ιστορικά ντοκουμέντα.
1913 Η καταστροφή του Italian Hall
Η καταστροφή του Italian Hall (μερικές φορές αναφέρεται και ως Σφαγή του 1913) ήταν μια τραγωδία που συνέβη την Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 1913 στο Κάλουμετ του Μίσιγκαν των Ηνωμένων Πολιτειών. Εβδομήντα τρία άτομα -κυρίως απεργοί εργάτες ορυχείων και οι οικογένειές τους- καταπατήθηκαν μέχρι θανάτου από τους πολίτες που έτρεχαν έντρομοι όταν κάποιος φώναξε ψευδώς «φωτιά» σε ένα πολυπληθές χριστουγεννιάτικο πάρτι.
Την παραμονή των Χριστουγέννων, πολλοί από τους απεργούς ανθρακωρύχους και οι οικογένειές τους είχαν συγκεντρωθεί σε ένα εορταστικό πάρτι που χρηματοδοτήθηκε από το γυναικείο βοηθητικό σώμα της WFΜ. Το πάρτι πραγματοποιήθηκε στον δεύτερο όροφο του Italian Hall του Κάλουμετ. Μια απότομη σκάλα ήταν η μοναδική δίοδος για τον δεύτερο όροφο. Ωστόσο, υπήρχε μια κακώς επισημασμένη έξοδος κινδύνου στη μία πλευρά του κτιρίου και σκάλες στο πίσω μέρος του κτιρίου, στις οποίες μπορούσε να φτάσει κανείς μόνο σκαρφαλώνοντας από τα παράθυρα. Το περιστατικό ξεκίνησε όταν πάνω από 400 άτομα βρίσκονταν στην αίθουσα και κάποιος φώναξε «Φωτιά!», παρόλο που δεν υπήρχε κάτι.
Ωστόσο, οι παρευρισκόμενοι πανικοβλήθηκαν και έσπευσαν προς τις σκάλες. Ακολούθησε πανικός και 73 άνθρωποι (μεταξύ των οποίων 59 παιδιά) σκοτώθηκαν. Μεταξύ των νεκρών ήταν 50 Φινλανδοαμερικανοί, 13 Κροάτες, επτά Σλοβένοι και τρεις Ιταλοί.
Μέχρι σήμερα, υπάρχει μεγάλη συζήτηση σχετικά με το ποιος φώναξε «φωτιά» και γιατί. Εικάζεται από ορισμένους ιστορικούς και τον τραγουδοποιό Γούντι Γκάθρι ότι ένας αντισυνδικαλιστής σύμμαχος της διοίκησης του ορυχείου φώναξε «φωτιά» για να διαταράξει το πάρτι.
1953 – Το σιδηροδρομικό δυστύχημα στο Τανγκιγουάι
Ήταν 10:21 μ.μ. της παραμονής των Χριστουγέννων του 1953 το νυχτερινό εξπρές Ουέλινγκτον-Όκλαντ βυθίστηκε στον πλημμυρισμένο ποταμό Γουάνγκαχου στο Τανγκιγουάι, 10 χλμ. δυτικά του Γουαϊόουρου στο κεντρικό Βόρειο Νησί. Από τους 285 επιβάτες και το πλήρωμα που επέβαιναν, 151 έχασαν τη ζωή τους στο χειρότερο σιδηροδρομικό δυστύχημα στην ιστορία της Νέας Ζηλανδίας.
Η υποδομή της γέφυρα είχε υποστεί σοβαρές ζημιές λόγω της πλημμύρας από την κοντινή λίμνη Κρέιτερ. Ο οδηγός του τρένου ειδοποιήθηκε από έναν κοντινό αυτοκινητιστή για την κατάσταση της γέφυρας, αλλά δεν μπόρεσε να σταματήσει εγκαίρως. Οδήγησε πάνω στη γέφυρα, η οποία κατέρρευσε κάτω από το βάρος του τρένου, και το τρένο έπεσε στο ποτάμι από κάτω.
Μάλιστα εκείνη την εποχή, ήταν το όγδοο πιο θανατηφόρο σιδηροδρομικό δυστύχημα στον κόσμο και έγινε πρωτοσέλιδο παγκόσμια. Το έθνος έμεινε εμβρόντητο. Με τον πληθυσμό της Νέας Ζηλανδίας να ξεπερνά μόλις τα δύο εκατομμύρια, πολλοί άνθρωποι είχαν άμεση σχέση με κάποιον από τους εμπλεκόμενους στην τραγωδία.
Το τοπωνύμιο Τανγκιγουάι σημαίνει «νερά που κλαίνε» στη γλώσσα των Μαορί. Η χρονική στιγμή του ατυχήματος ενίσχυσε την αίσθηση της τραγωδίας. Οι περισσότεροι από αυτούς που επέβαιναν στο τρένο κατευθύνονταν στο σπίτι τους για τα Χριστούγεννα και είχαν μαζί τους δώρα για τους φίλους και την οικογένειά τους.
Εκείνοι που περίμεναν να συναντήσουν τους αγαπημένους τους στους διάφορους σταθμούς της γραμμής δεν είχαν καμία αίσθηση της τραγωδίας που εκτυλισσόταν στο ηφαιστειακό οροπέδιο. Τις επόμενες ημέρες, οι ερευνητές βρήκαν πολλά μουσκεμένα από τη λάσπη δώρα, παιχνίδια και αρκουδάκια στις όχθες του ποταμού Γουάνγκαχου .
1958 – Το πολύνεκρο τροχαίο στα Τζουμέρκα
Ήταν Δευτέρα, 22 Δεκέμβρη του 1958, όταν λεωφορείο του ΚΤΕΛ Ιωαννίνων έπεσε σε χαράδρα βάθους 300 μέτρων, στο 24ο χλμ του χωματόδρομου που συνέδεε τη δεκαετία του 1950 τα Ιωάννινα με το Πετροβούνι, στην περιοχή του Τσιμπόβου. Ήταν λίγο πριν φτάσει στον προορισμό του.
Το μοιραίο λεωφορείο, που εκτελούσε το δρομολόγιο στον χωματόδρομο για τα Τζουμέρκα, παρέσυρε στο χάος της χαράδρας του Άραχθου τους επιβάτες του. Ο απολογισμός τραγικός. Χάθηκαν οι 29 από τους 34 επιβάτες, με την τραγωδία στο Τσίμποβο να γίνεται μοιρολόι και δημοτικό τραγούδι.
Στο σημείο που έπεσε το λεωφορείο έχει τοποθετηθεί γλυπτό του Θεόδωρου Παπαγιάννη, ύψους 4,5 μέτρων από «τσαλακωμένο» ανοξείδωτο μέταλλο, όπως τσαλακωμένο κατέληξε το λεωφορείο στον Άραχθο, για να θυμίζει την τραγωδία και τους 29 αδικοχαμένους επιβάτες.
«Για να θυμόμαστε αυτούς που σκοτώθηκαν στις 22-12-1958. Εδώ έπεσε το λεωφορείο με 29 νεκρούς», γράφει η μαρμάρινη πλάκα.
1971 – Φωτιά στο ξενοδοχείο Daeyeonggak
Ήταν στις 25 Δεκεμβρίου του 1971 που ξέσπασε φωτιά στο φημισμένο ξενοδοχείο 22 ορόφων Daeyeonggak στη Σεούλ, στη Νότια Κορέα. Ο κόσμος γιόρταζε και όλα έμοιαζαν ειρηνικά.
Μέχρι που ξέσπασε η καταστροφική φωτιά που θεωρείται από τις πιο φονικές πυρκαγιές σε ξενοδοχείο στην ιστορία. Το ξενοδοχείο τυλίχθηκε στις φλόγες, με τις αρχές να σβήνουν τη φωτιά μετά από δέκα εξαντλητικές ώρες.
Στην καταστροφική πυρκαγιά έχασαν τη ζωή τους 166 άνθρωποι, με τους περισσότερους να πεθαίνουν από την εισπνοή καπνού. Ήταν ο σχεδιασμός του κτιρίου που λέγεται ότι έπαιξε ρόλο στον υψηλό αριθμό των νεκρών.
1974 – Κυκλώνας Τρέισι
Ο κυκλώνας Τρέισι έπληξε τη μικρή πόλη Ντάργουιν στην Αυστραλία τις πρώτες πρωινές ώρες των Χριστουγέννων του 1974.
Από τον κυκλώνα έχασαν τη ζωή τους 71 άνθρωποι, ενώ καταστράφηκε και το 80% της πόλης. Στις ημέρες και τις εβδομάδες που ακολούθησαν την καταστροφή, το μεγαλύτερο μέρος του τραυματισμένου πληθυσμού εγκατέλειψε την πόλη.
1994 – Πτήση 8969: Η αιματηρή αεροπειρατεία
Ήταν στις 24 Δεκεμβρίου του 1994 που η πτήση 8969 της Air France επρόκειτο να απογειωθεί από την Αλγερία για τη Γαλλία.
Σημειώθηκε αεροπειρατεία από τέσσερα μέλη της ριζοσπαστικής ισλαμιστικής τρομοκρατικής ομάδας, Armed Islamic Group of Algeria στο αεροδρόμιο Houari Boumediene στην Αλγερία.
Οι τρομοκράτες, που είχαν μαζί τους δυναμίτη, χειροβομβίδες και πολυβόλα, είχαν σκοτώσει τρεις ανθρώπους και κρατούσαν ομήρους 220 επιβάτες για δύο ημέρες.
Σε αντίθεση με ό,τι πίστευαν αρχικά οι Aρχές, πρόθεσή τους ήταν να ανατινάξουν το αεροπλάνο πάνω από τον Πύργο του Άιφελ, σκοτώνοντας εκατοντάδες ανθρώπους.
Η αεροπειρατεία έληξε όταν το αεροσκάφος έφτασε στη Μασσαλία, η Εθνική Ομάδα Επέμβασης Χωροφυλακής (GIGN), αντιτρομοκρατική μονάδα της Γαλλικής Εθνικής Χωροφυλακής, εισέβαλε στο αεροπλάνο και σκότωσε και τους τέσσερις αεροπειρατές.
2004 – Σεισμός και τσουνάμι στον Ινδικό Ωκεανό
Ήταν μεταξύ της ημέρας των Χριστουγέννων και της επόμενης μέρας που ένας τεράστιος σεισμός 9,1 βαθμών της κλίμακας Ρίxτερ σημειώθηκε στα ανοιχτά της δυτικής ακτής της Σουμάτρα.
Οι ζημιές ήταν καταστροφικές. Οι μετασεισμοί συνέχισαν να συγκλονίζουν τους κατοίκους, με το τεραστίων διαστάσεων τσουνάμι που ακολούθησε να χτυπά τις χώρες γύρω από τον Ινδικό Ωκεανό με τραγικά αποτελέσματα.
Στις 14 χώρες που επλήγησαν από τον σεισμό και το τσουνάμι, περισσότεροι από 230.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή της. Ήταν ένα από τα χειρότερα τσουνάμι στην ιστορία.
Σπίτια καταστράφηκαν ολοσχερώς, άνθρωποι εξαφανίστηκαν και ολόκληρα χωριά χάθηκαν. Η περιοχή εξακολουθεί να βιώνει τις συνέπειες της καταστροφής μέχρι και σήμερα.
2008 – Η σφαγή των Χριστουγέννων του 2008 στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό
Οι χριστουγεννιάτικες σφαγές του 2008 έλαβαν χώρα στις 24-27 Δεκεμβρίου 2008, όταν ο Στρατός Αντίστασης του Κυρίου (LRA), μια ομάδα ανταρτών από την Ουγκάντα, επιτέθηκε σε διάφορα χωριά στην περιοχή Οτ-Ουέλε, στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό.
Οι επιθέσεις του LRA ακολούθησαν την έναρξη μιας κοινής στρατιωτικής επιχείρησης στις 14 Δεκεμβρίου, υπό την ηγεσία του στρατού της Ουγκάντα με την υποστήριξη των στρατών του Κονγκό, του Νότιου Σουδάν και της Κεντροαφρικανικής Δημοκρατίας. Ο στρατός της Ουγκάντα επιτέθηκε στο αρχηγείο του LRA στο Εθνικό Πάρκο Γκαράμπα του Κονγκό, κοντά στα σύνορα με το Σουδάν.
Μετά την επίθεση αυτή, ο LRA διασπάστηκε σε διάφορες ομάδες, καθεμία από τις οποίες στόχευε αμάχους κατά μήκος της διαδρομής της. Οι αντάρτες πραγματοποίησαν την πιο καταστροφική από τις επιθέσεις τους από τις 24 Δεκεμβρίου, περιμένοντας μέχρι οι άνθρωποι να συγκεντρωθούν για τις χριστουγεννιάτικες γιορτές, στη συνέχεια τους περικύκλωσαν και τους σκότωσαν συνθλίβοντας τα κρανία τους με τσεκούρια, μαχαίρια και μεγάλα ξύλινα ρόπαλα.
Οι αναφορές των μέσων ενημέρωσης ανέφεραν ότι περισσότεροι από 620 άνθρωποι σκοτώθηκαν, πολλοί από αυτούς τεμαχίστηκαν, αποκεφαλίστηκαν ή κάηκαν ζωντανοί στα σπίτια τους.
Αρκετοί άνθρωποι φέρονται να έκοψαν τα χείλη τους ως «προειδοποίηση να μην μιλούν άσχημα για τους αντάρτες» και δύο τρίχρονα κορίτσια υπέστησαν σοβαρά τραύματα στον αυχένα όταν οι αντάρτες προσπάθησαν να τους στρίψουν τα κεφάλια.
Περισσότεροι από 20.000 άνθρωποι αναφέρθηκε ότι εκτοπίστηκαν από τις επιθέσεις και τουλάχιστον 20 παιδιά απήχθησαν από τον LRA.
Στις 29 Δεκεμβρίου 2008, το Γραφείο Συντονισμού Ανθρωπιστικών Υποθέσεων των Ηνωμένων Εθνών εκτίμησε ότι 189 άνθρωποι σκοτώθηκαν στις 26-27 Δεκεμβρίου.
Η Caritas International ανέφερε ότι οι νεκροί ξεπερνούν τους 400[, ενώ το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ανέφερε ότι τουλάχιστον 620 άμαχοι σκοτώθηκαν μεταξύ 24 Δεκεμβρίου και 13 Ιανουαρίου.
