Διετέλεσε υπουργός οικονομικών για 24 μέρες και έφυγε νύχτα, όπως λένε. Δεν κατάφερε να διαπραγματευτεί το τεράστιο χρέος της χώρας με το ΔΝΤ, αλλά η νυν πρόεδρος της Εθνικής τράπεζας της Αργεντινής, η αριστερή οικονομολόγος με τις κρητικές ρίζες δεν φοβάται τις κρίσεις.
«Είμαστε μια νέα Δημοκρατία, αλλά τουλάχιστον είμαστε Ομοσπονδιακή Δημοκρατία και δεν υπηρετούμε ένα νομισματικό κλαμπ» μας λέει ένα καυτό πρωί στο γραφείο της στο κέντρο του Μπουένος Άιρες.
Πείτε μου λίγα λόγια για την ελληνική σας καταγωγή;
Ο παππούς μου ήταν από την Κρήτη. Έφυγε από εκεί όταν ήταν παιδί πρώτη φορά στη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, και μετά γύρισε για να ξαναφύγει στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Πέρασε πρώτα από τη Δομινικανή Δημοκρατία, τη Βραζιλία, τη Χιλή, τη Βολιβία, πήγε στην Αργεντινή και τελικά αποφάσισε να μείνει στην τελευταία. Στο Ρίο Γκράντε της Παταγονίας αρχικά, και έπειτα στο Μπουένος Άιρες.
Έχετε επισκεφθεί την Ελλάδα;
Δεν είναι εύκολο να ταξιδεύει κανείς στην Ευρώπη από την Αργεντινή, είναι πολύ μακριά και πολύ ακριβά. Ταξίδεψα στην Κρήτη για πρώτη φορά όταν ήμουν 21 χρόνων, όταν δούλευα για λίγο στην Αγγλία. Ξαναπήγα πριν από 15 χρόνια, όταν ο γιος μου ήταν δύο χρονών. Πήγα να ψάξω τους συγγενείς μου. Είχα ενθουσιαστεί με τη φύση, νομίζω αυτό ένοιωσα πάνω από όλα. Τις μυρωδιές από τα βότανα, τη γεύση της ελιάς, του κρασιού. Είχα διαβάσει για όλα αυτά στα βιβλία του Καζαντζάκη, αλλά είναι άλλο να τα βλέπεις από κοντά.
Κρατάτε κάποιο από τα ελληνικά έθιμα;
Σε γενικές γραμμές όχι. Δεν είναι εύκολο όταν ζεις τόσο μακριά από την Ελλάδα. Αλλά θυμάμαι όταν μεγάλωνα η γιαγιά μου και ο παππούς μου έφτιαχναν στο σπίτι ένα είδος τυριού που το κερνούσαμε στον κόσμο, το έλεγαν «μυζήθρα». Ήταν ένα πολύ δυνατό τυρί, αλλά άρεσε πολύ στους καλεσμένους. Χρόνια αργότερα έστειλα τον γιο μου σε ελληνικό δημοτικό σχολείο. Έμαθε ελληνικά, διδάχθηκε ελληνικούς χορούς, και αλλά έθιμα. Οπότε είχα ανέκαθεν μια περίεργη σύνδεση με την Ελλάδα.
Διαβάστε περισσότερα στο in.gr
