Της Κατερίνας Παντινάκη
Τα δέντρα ξεστολίστηκαν και φυλάχτηκαν στο πατάρι, τα τελευταία μελομακάρονα φαγώθηκαν, τα παιδιά παίζουν με τα νέα τους παιχνίδια και ... η πολυθρόνα του Άγιου Βασίλη έχει μείνει πια κενή - ως του χρόνου τουλάχιστον!
Όσο για τον Άγιο Βασίλη, αφού άνοιξε την πόρτα του σπιτικού του μέσα στο Χριστουγεννιάτικο Κάστρο στην πλατεία Ελευθερίας του Ηρακλείου, σε παιδιά ... κάθε ηλικίας, αφού άκουσε μυστικά και επιθυμίες και φωτογραφήθηκε μαζί τους, μοίρασε και τα δώρα. Και τώρα τι;
Η επίσημη εκδοχή είναι ότι, μαζί με τους ταράνδους του, γύρισε στο χωριό του το Ροβανιέμι, στη Λαπωνία, όπου ξεκουράζεται ενώ ταυτόχρονα καταστρώνει το πλάνο για τις επόμενες γιορτές! Στην πιο ... πεζή πραγματικότητα, ο Νίκος Σταυρουλάκης, ένας από τους πρώτους Άγιους Βασίληδες του Χριστουγεννιάτικου Κάστρου, έβγαλε τη στολή του, την κρέμασε σαν κόρη οφθαλμού περιμένοντας να τη φορέσει ξανά τα επόμενα Χριστούγεννα! Στο μεσοδιάστημα, ως πολυπράγμων και ανήσυχο πνεύμα, θα επιδιορθώνει, θα κατασκευάζει, θα σχεδιάζει ... και ποιος ξέρει τι άλλο;
Ο χωρισμός και η κόκκινη στολή που τον έσωσε!
Η πρώτη φορά που ο Νίκος Σταυρουλάκης βρέθηκε στην πλατεία Ελευθερίας έχοντας στο μυαλό του ότι θα αναλάβει ένα ρόλο στο "Χριστουγεννιατικο Κάστρο" του Ηρακλείου ήταν το 2016, όταν το "Κάστρο" της πόλης, με εμπνευστή τον Γιώργο Τσαγκαράκη, τότε, ετοιμαζόταν να πάρει "σάρκα και οστά". Ο Άγιος Βασίλης - ως ρόλος σε αυτή την περίπτωση - έμελε να κάνει στο Νίκο Σταυρουλάκη ... δώρο ζωής!
"Εκείνη τη χρονιά χώρισα, είχα μια πολύ κακή χρονιά και το "Κάστρο", κυριολεκτικά μου έσωσε τη ζωή" - λέει ο ίδιος, εξηγώντας ότι είχε παραιτηθεί σχεδόν από τα πάντα. Ήταν τότε που κάποιος φίλος του τον σύστησε με τον Γιώργο Τσαγκαράκη, και ο Νίκος Σταυρουλάκης ένωσε τις δυνάμεις του με άλλους 11-12 ανθρώπους που ανέλαβαν να στήσουν το εορταστικό σκηνικό στην κεντρική πλατεία της πόλης του Ηρακλείου.
"Η αρχή έγινε με τα 23 πρώτα σπιτάκια, φτιαγμένα από φελιζόλ, χωρίς πάτωμα... Στο δε, σπίτι του Άγιου Βασίλη έβρεχε περισσότερο ... μέσα, από ότι έβρεχε έξω" - θυμάται. Το πως βρέθηκε με τη στολή του Άγιου Βασίλη, κάποιος θα το πει τυχαίο, κάποιος ίσως και καρμικό. "Εμείς φτιάχναμε το Κάστρο και έπρεπε, μετά, να πάρουμε και τους ρόλους: ξωτικά, στρατιώτες ... και φυσικά ο Άγιος Βασίλης" - λέει ο ίδιος, ενώ δεν μπορεί να ξεχάσει το πρώτο παιδάκι που υποδέχτηκε.
"Αν δεν το κάνεις, δεν μπορείς να το καταλάβεις... Πετάχτηκε από την πόρτα το πρώτο παιδάκι - ένα κοριτσάκι, 5 ή 6 ετών - και φώναξε: "Άι Βασίλη μου, Άι Βασίλη μου!" Έτρεξε και με πήρε αγκαλιά και ήθελε να με φιλήσει - χωρίς covid τότε. Εκείνη τη στιγμή το παιδί νιώθει ότι είναι η τελευταία του ελπίδα για να πάρει αυτό που θέλει". Και πράγματι... ό,τι δεν μπορεί να καταφέρει ο Άγιος Βασίλης, δεν μπορεί κανένας!
Πόσα ζευγάρια μάτια αντίκρισε να ανοίγουν διάπλατα αντικρίζοντας τον κοκκινοφορεμένο Άγιο, πόσα παιδικά χαμόγελα γέννησε η παρουσία του, πόσα μικρά - αλλά και μεγάλα - παιδιά υποδέχτηκε στο σπίτι του; "Θυμάμαι μια κυρία, 74 ετών μου είχε πει πως είναι. Ήρθε, κάθισε δίπλα μου, έβγαλε τη φωτογραφία της και φεύγοντας μου ψιθύρισε "εγώ πιστεύω σε σένα"!"
Μέσα στα τυχερά του "επαγγέλματος" είναι και τα δώρα! Ασύμμετρα γράμματα από αδέξια χεράκια που τώρα εξοικειώνονται με τη γραφή, ζωγραφιές γεμάτες χρώμα και ζωή, αλλά και άλλα δώρα, ασυνήθιστα. "Μια φορά είχε έρθει ένα παιδάκι και συνωμοτικά μου έδωσε ένα καρότο για τον Ρούντολφ!" - θυμάται, γελώντας. Για τα πρακτικά, το καρότο ξεχάστηκε πίσω από τα μαξιλάρια της πολυθρόνας και το βρήκε η φωτογράφος λίγη ώρα αργότερα.
"Θέλω να μου φέρεις τον αδερφό μου, από τον ουρανό"
Ζευγάρια, παρέες, αγόρια και κορίτσια, "δεν υπάρχει κάποιος "τύπος" ανθρώπου που να μην έχει περάσει", σχολιάζει ο ίδιος. Μέσα στο σπιτάκι του Άγιου Βασίλη, όμως, έχουν εκτυλιχθεί και δύσκολες σκηνές, που απαιτούσαν "χειρουργικό" χειρισμό, ώστε το παιδάκι που μπορεί να μπήκε με πίκρα ανάμεικτη με ελπίδα, να μη φύγει απογοητευμένο, αλλά με μια νέα ελπίδα να έχει γεννηθεί μέσα του. Τέτοια ήταν η περίπτωση του μικρού Μιχάλη που ζήτησε από τον Άγιο Βασίλη, να του φέρει πίσω ... τον αδελφό του... "Είχε έρθει μια οικογένεια. Η πόρτα ήταν από φελιζόλ και κάτω τρέχανε νερά - δεν είχαμε πάτωμα" - θυμάται ο Άγιος Βασίλης του "Κάστρου". Ο μικρός Μιχάλης πλησίασε πολύ διστακτικά. Το ξωτικό στην είσοδο, με το ζόρι κατάφερε να του "πάρει" το όνομά του. "Ο Μιχάλης μου ζήτησε να του φέρω τον αδερφό του το Βασίλη ... από τον ουρανό" - αναφέρει. Ένα δώρο που δεν μπορούν να αγοράσουν όλα τα πλούτη του κόσμου. "Κάποιος με φώτισε και του είπα ... δεν μπορώ να στο φέρω αυτό, αλλά σου υπόσχομαι ότι το δώρο που θα φέρω σε σένα, το ίδιο θα πάω και στον Βασίλη για να παίζετε μαζί" - αναφέρει ο Νίκος Σταυρουλάκης. Ο πατέρας του μικρού, έβαλε το χέρι στην καρδιά και με ένα νόημα τον ευχαρίστησε. Από εκείνη τη μέρα, και για όσο έμεινε ανοιχτό το "Κάστρο", ο Άγιος Βασίλης που ζέστανε την καρδιά του Μιχάλη, έβρισκε να τον περιμένει ένας καφές κερασμένος από τον μπαμπά.
Από την πόρτα του αγαπημένου τροφαντού "ήρωα" δεν έλειψαν και οι κυνικές παρουσίες, όπως αυτή μαμάς και κόρης, που ντυμένες σαν ... δίδυμες, χτύπησαν την πόρτα του Άγιου Βασίλη. Η μικρή μπήκε μέσα, δεν έτρεξε στην αγκαλιά του, ούτε άρχισε να φωνάζει από ενθουσιασμό, αλλά στάθηκε σε απόσταση περίπου ενός μέτρου και ξετύλιξε το όνειρο που είχε γίνει σκόνη, μπροστά στον πρώιμο, υποχρεωτικό ρεαλισμό. "Η μαμά μου μού είπε ότι δεν υπάρχει Άι Βασίλης και ότι εσύ είσαι ένας μασκαράς!" Ψύχραιμος, ο Νίκος Σταυρουλάκης τράβηξε την τεχνητή γενειάδα και παραδέχτηκε: "Ναι, έχει δίκιο η μαμά σου, όπως βλέπεις είμαι ένας μασκαράς, αλλά θα ήθελα να ρωτήσεις τη μαμά σου πως είναι σίγουρη ότι δεν υπάρχει ο αληθινός Άι Βασίλης". Ακολούθησαν δευτερόλεπτα σιωπής την οποία "έσπασε" η φωνή της μητέρας: "Πάμε!"
Από ιατρικός επισκέπτης ... η "ψυχή" του Κάστρου!
Από το 2016 και εξής, ο Νίκος Σταυρουλάκης δίνει σταθερά το "παρών" στο παραμυθένιο χωριό της πλατείας Ελευθερίας. "Ακόμη κι αν το πόστο μου ήταν άλλο, πάντα, έστω και για μια φορά, θα έπαιρνα μια "τζούρα", θα ντυνόμουν Άγιος Βασίλης", εισπράττοντας τη μαγεία των ημερών, μέσα από τα μάτια των παιδιών. Κι αυτός είναι ο μόνος ρόλος του, που ως σήμερα δεν έχει βαρεθεί!
"Έχω κάνει στη ζωή μου τα πάντα. Ήμουν ιατρικός επισκέπτης για 14 χρόνια. Τώρα κάνω αυτό που ήταν κάποτε χόμπυ μου: επισκευές σε πολυκατοικίες, σε συσκευές, μερεμέτια. Είμαι και γραφίστας. Εργάστηκα και ως παρασκευαστής, βοηθός μικροβιολόγου. Αλλά βαριέμαι γρήγορα. Όμως θα ντύνομαι Άγιος Βασίλης μέχρι να μπορώ να το κάνω. Ό,τι και να κάνω στη ζωή μου, αν μπορώ, αν μου το επιτρέπει η υγεία μου, θα έρχομαι έστω για μια "τζούρα"" - λέει χαρακτηριστικά ο κ.Σταυρουλάκης.
Πολλοί "μεγάλοι" που έχουν αφήσει πίσω τους το όνειρο του Άγιου Βασίλη και έχουν ίσως ξεχάσει την αγωνία, την προσμονή και τη βαθιά πίστη, τον ρωτούν... γιατί το κάνει! "Προκαλώ τον οποιοδήποτε, να φορέσει αυτά τα ρούχα, να κάτσει εδώ για 10 λεπτά, να μπουν τρία παιδιά, κι αν πει ότι δεν του άρεσε, θα είναι ψεύτης! Μόνο έναν εντελώς άδειο άνθρωπο δε θα τον ακουμπήσει όλο αυτό" - αναφέρει. Από το διάστημα που εργάζεται στο Κάστρο "θα πάρω κάποια χρήματα που όμως θα μπορούσα να τα πάρω από οπουδήποτε", λέει και περιγράφοντας τη χαρά και τη γαλήνη που αντλεί από τον ενθουσιασμό, τα χαμόγελα και τα μάτια των παιδιών, προσθέτει: "Το αγαπάω το Κάστρο, το στήσαμε από το τίποτα με τον Γιώργο (Τσαγκαράκη). Είναι το καλύτερο που έχω κάνει μέχρι τώρα. Δε νομίζω ότι θα είχε σκεφτεί ποτέ κανείς - ένα παλικάρι ας πούμε - ότι θα φοράει τη στολή της αρκούδας και θα χοροπηδάει πάνω κάτω για να γελάνε τα παιδάκια. Ή ότι θα είναι η κοπέλα ντυμένη ξωτικό, με το καμπανάκι στο καπέλο και θα κάνει το ίδιο πράγμα. Δεν ήταν στα όνειρα κανενός αυτό, αλλά ... ".
Μέσα σε εκείνους που απορούσαν με το "κόλλημα" με το "Χριστουγεννιάτικο Κάστρο" ήταν και τα παιδιά του Νίκου Σταυρουλάκη. Την πρώτη χρονιά, όταν ήταν στα 15 τους χρόνια, απορούσαν με το ότι ο μπαμπάς τους δεν έκανε το 8ωρό του και ... τέλος. "Με ρωτούσαν, "που πας, τι κάνεις, γιατί κάθεσε παραπάνω ώρες;". Πρόπερσι και την επόμενη χρονιά ζήτησα και ήρθε, μια χρονιά, ο καθένας εδώ. Τότε ήταν που μου είπαν "έχεις δίκιο, τώρα καταλαβαίνουμε"" - αναφέρει ο Άγιος Βασίλης του Κάστρου.
Η τελευταία ερώτηση για τον Άγιο Βασίλη έμελε να είναι η "δύσκολη". Όσο εύκολο είναι για ένα παιδί να ... αραδιάσει σκέψεις και επιθυμίες μπροστά τον κοκκινοντυμένο Άγιο, τόσο δύσκολο είναι για έναν "μεγάλο". Αν είχες μπροστά σου σήμερα τον Άγιο Βασίλη, τί θα του ζητούσες; "Θα'θελα να είχα την ευκαιρία να γυρίσω το χρόνο πίσω και να διορθώσω κάποια λάθη που έχω κάνει στη ζωή μου. Μόνο ο Άι Βασίλης θα μπορούσε να μου το κάνει αυτό. Κάποια λάθη που κάνουμε, πληγώνουν. Μπορεί εγώ μέσα από τα λάθη μου να έμαθα και να βελτιώθηκα, αλλά αυτούς που πλήγωσα ... τους πλήγωσα. Το κακό στον άλλο έγινε. Άθελά μου."
