"Μην πυροβολείτε τα όνειρά μας" ήταν η έκκληση που απηύθυναν προς το Υπουργείο Παιδείας οι μαθητές του Εσπερινού Λυκείου Ηρακλείου που συγκεντρώθηκαν έξω από την Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης Κρήτης, νωρίς το μεσημέρι της Τρίτης.
Άνθρωποι που ζητούν μία δεύτερη ευκαιρία για την εκπαίδευση και την μόρφωσή τους, με τερματικό σταθμό κάποια πανεπιστημιακή σχολή της αρεσκείας τους, βλέπουν τον μεγάλο τους στόχο, ενδεχομένως και το απωθημένο τους (με την καλή έννοια), το στοίχημα που έχουν βάλει πρώτα απ' όλα με τον ίδιο τους τον εαυτό, να απομακρύνεται...
Ο δρόμος που θα άνοιγε ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή τους, στενεύει -μπορεί και να κλείνει...
Η γιαγιά μπορεί να συναγωνιστεί τον εγγονό;
Η κα Ευσεβία Θεοδώρου είναι 70 ετών κι έχει τέσσερα εγγόνια που σπουδάζουν στο Πανεπιστήμιο. Βιώνει τη δεύτερη νιότη της, μόνο στην ιδέα ότι μπορεί να διεκδικήσει την εισαγωγή σε μία Πανεπιστημιακή Σχολή του Ρεθύμνου.
"Θέλω να πάω κι εγώ να μάθω γράμματα!" δηλώνει. Το όνειρό της ήταν να σπουδάσει, όμως παντρεύτηκε σε πολύ μικρή ηλικία και αναγκαστικά άφησε το σχολείο. "Σκέφτηκα να ξαναγραφτώ στην τρίτη τάξη. Ευτυχώς, με δέχτηκαν με πολύ καλό τρόπο. Έχω σκοπό να τελειώσω και αν μπορέσω να προχωρήσω. Αλλά, για να προχωρήσω θα πρέπει να υπάρχουν και οι κατάλληλες συνθήκες. Μου αρέσει πάρα πολύ η Ιστορία και η Κοινωνιολογία. Θα ήθελα να περάσω στο Ρέθυμνο, αν τα καταφέρω. Αυτό όμως θα μείνει ένα όνειρο, με τις φετινές συνθήκες Πώς μπορώ, εγώ, να συναγωνιστώ τον εγγονό μου που βγάζει 18,5 μόρια και πετάει;".
Το πρωί στο αμπέλι, το βράδυ στα θρανία
Η κα Μαρία Δασκαλάκη είναι μητέρα τριών παιδιών και πηγαίνει στην δευτέρα Λυκείου, στην ίδια τάξη με το τελευταίο της παιδί - με τη διαφορά ότι ο γιος της φοιτά στο ημερήσιο Λύκειο.
Η απόφαση του Υπουργείου την αιφνιδίασε. "Δεν μπορώ εγώ να γίνω... ίσα με τον γιο μου! Ο γιος μου είναι καλύτερος από εμένα και είμαι πολύ περήφανη γι' αυτό - γιατί τα παιδιά πρέπει να ξεπερνούν τους γονείς! Θέλω λίγη απ' τη γνώση που έχει. Θέλω κι εγώ να κάνω κάτι, γιατί μου το ζήτησαν τα παιδιά μου, όταν ήρθε η ώρα και πήγα στο σχολείο ξανά!".
Θέλησε να συνεχίσει "αυτό που ξεκίνησα παλιά και δεν μπόρεσα να το τελειώσω. Ήθελα να μάθω πράγματα".
Το σχολείο της έχει δώσει πάρα πολλά "Έχει ανοίξει παράθυρα που δεν τα ήξερα. Μου έβγαλε πολύ όμορφα πράγματα. Γνώρισα ανθρώπους μορφωμένους, του μόχθου, παιδιά απλά και καθημερινά".
Με παραστατικότητα, περιγράφει τις δυσκολίες και την πίεση χρόνου που αντιμετωπίζουν οι μαθητές του Εσπερινού, μέσα από την προσωπική της εμπειρία: "Από τότε που γυρίσαμε στα σχολεία, ο γιος μου πήγαινε κανονικά. Εγώ ήμουν με τον σύζυγό μου έξω στο αμπέλι, στις ελιές. Με το που τελείωνα το βράδυ, έπαιρνα την τσάντα, πήγαινα στο σχολείο και έμενα μέχρι τις 11. Και μετά επέστρεφα, έπρεπε να μαγειρέψω, μετά να ξεκουραστώ για να ξαναπάω στο αμπέλι και να διαβάσω!
Αν έρθετε το βράδυ στο Λύκειο, θα δείτε πριν χτυπήσει το κουδούνι, παιδιά να κάθονται σε ένα μεγάλο τραπέζι στην είσοδο του σχολείου, να κάνουν τις ασκήσεις τους, λίγο πριν μπούμε για το μάθημα, διότι δεν πρόλαβαν λόγω δουλειάς! Αυτό τί σας λέει;"
Η κα Μαρία στρέφεται προς τις ανθρωπιστικές σπουδές. Δεν αποκαλύπτει όμως πού θέλει να περάσει. Το μόνο που εύχεται, το Υπουργείο να μην της ψαλιδίσει τις πιθανότητες επιτυχίας...
"Μας στερούν την ευκαιρία, μας παίρνουν την ελπίδα!"
Ο κ. Νίκος Τσίγκος ήταν λιγομίλητος και σαφής: "Το όνειρο όσων φοιτούν, είναι να περάσουν σε ένα Πανεπιστημιακό Ίδρυμα. Όταν μας εξισώνει με τα ημερήσια Λύκεια, δεν μπορούμε να τους ανταγωνιστούμε".
Ο κ. Θεόφιλος Ξυλούρης αισθάνεται ότι "μπαίνει μία ταφόπλακα στα όνειρά μας! Ταφόπλακα για το μέλλον που έχουμε επιλέξει μέσα από αυτό το σχολείο! Αυτό το νέο νομοσχέδιο μας εξισώνει με τα ημερήσια Λύκεια. Εμείς δεν μπορούμε να ανταγωνιστούμε αυτά τα παιδιά- είμαστε εργαζόμενοι, κάποιοι από εμάς (οι περισσότεροι) είμαστε γονείς, οικογενειάρχες. Τα παιδιά των ημερησίων Λυκείων έχουν τα ιδιαίτερά τους μαθήματα, τα φροντιστήρια. Εμείς δεν μπορούμε να ανταπεξέλθουμε σε αυτούς τους ρυθμούς. Νιώθουμε ότι είμαστε παιδιά κατώτερου Θεού. Μας στερούν την ευκαιρία, μας παίρνουν την ελπίδα! Και μένουμε μετέωροι".
"Προσπαθούν με μεγάλη ζέση να κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα..."
Η διευθύντρια του σχολείου Ελένη Μπεζιρτζόγλου διατρανώνοντας πως "απειλείται η ύπαρξη των ίδιων των Εσπερινών Λυκείων και η δια βίου μάθηση", καταπιάστηκε απ' το άρθρο 2 του καινούργιου νομοσχεδίου, που δημιουργεί "προσκόμματα" στην εισαγωγή των μαθητών της στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.
"Το άρθρο 2 προβλέπει ενιαία βάση εισαγωγής στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, κοινή για τους μαθητές υποψηφίους των Εσπερινών ΓΕΛ και των ημερησίων ΓΕΛ.
Αυτό δημιουργεί μεγάλα προβλήματα στους εργαζόμενους μαθητές των Εσπερινών ΓΕΛ, οι οποίοι μεσούσης της σχολικής χρονιάς υφίστανται στο πετσί τους τις συνέπειες (ψυχολογικές και οικονομικές) της καραντίνας" εξήγησε η διευθύντρια του Εσπερινού Λυκείου. "
"Μέχρι τώρα, για τους αποφοίτους των Εσπερινών ΓΕΛ ίσχυε 1% επιπλέον για τις θέσεις που αφορούν τα ΑΕΙ. Δηλαδή, οι μαθητές συναγωνίζονταν μεταξύ τους για το 1% επιπλέον στην μοριοδότηση.
Το άρθρο 2 ουσιαστικά καταργεί αυτό το 1%. Διότι, οι μαθητές θα έχουν ενιαία βάση εισαγωγής εφέτος. Του χρόνου, θα υπάρχει και συντελεστής που θα προκύψει από τις εισηγήσεις των αντίστοιχων Πανεπιστημιακών Τμημάτων και θα μετρά κι αυτός (ο συντελεστής) στην πρόσβαση στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση
Οι μαθητές μας είναι όλοι εργαζόμενοι οικογενειάρχες. Δεν μπορούν να ανταγωνιστούν τους μαθητές των ημερησίων Γενικών Λυκείων, οι οποίοι έχουν χρόνο, έχουν τη στήριξη των οικογενειών τους, παρακολουθούν ιδιαίτερα μαθήματα.
Οι μαθητές μας, παρά τις δυσκολίες της υπάρχουσας κατάστασης, συμμετέχουν με μεγάλη όρεξη στα μαθήματα και στα διαδικτυακά και τώρα δια ζώσης. Συνεχίζουν να προσπαθούν με μεγάλη ζέση για να κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα...".
