Του Γιώργου Καλογεράκη
Στην παράξενη εποχή μας, που ασήμαντοι προβάλλονται ως σημαντικοί, οι τελευταίοι γίνονται πρώτοι, οι φιλοδοξίες νικούν τις αξίες, η ιστορία πλαστογραφείται από γνωστούς αλλά και αγνώστους , η αδικία προτάσσεται από το δίκιο, η λήθη προσπαθεί να νικήσει τα ιστορικά γεγονότα, η απώλεια της αειμνήστου πλέον κ. Ειρήνης Μελά Μπαντουβά, αφήνει δυσαναπλήρωτο κενό σε μια ολόκληρη εποχή.
Κόρη του Καπετάν Χρήστου Μπαντουβά και της δασκάλας Ζωής Αγιομυργιανάκη, βίωσε ως παιδί δώδεκα χρονών τη Μάχη της Κρήτης και την Αντίσταση που ακολούθησε. Τέσσερα χρόνια με τη μητέρα της από χωριό σε χωριό, από μητάτο σε μητάτο, από βουνό σε βουνό, για να προφυλάξουν τον Καπετάν Χρήστο από τους βάρβαρους Γερμανούς. Οι συγγενείς των Αρχηγών δεν έπρεπε να συλληφθούν, γιατί η σύλληψή τους θα είχε ως αποτέλεσμα και την παράδοση των ίδιων στον κατοχικό στρατό. Η ιστορία γράφεται από πρόσωπα. Όταν «φεύγουν» αφήνουν χώρο για τους πλαστογράφους, τους αναθεωρητές, τους κύκλους των ανθρώπων που θέλουν να την ξαναγράψουν με τα δικά τους ασήμαντα ζύγια και σταθμά.
Γι’αυτό, η απώλεια της κ. Ειρήνης Μελά Μπαντουβά, μιας δραστήριας γυναίκας που σήκωσε στους ώμους της τα Σωματεία της Εθνικής Αντίστασης Κρήτης, ας αφυπνίσει όλους μας αυτούς τους δύσκολους καιρούς.
Ας είναι αιωνία της η μνήμη.
