Μια ακόμα ξεχωριστή πεζοπορία στην όμορφη κρητική φύση πραγματοποίησε ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου την Κυριακή 11 Φεβρουαρίου 2024 στην περιοχή κοντά στο Ηράκλειο και συγκεκριμένα στην κορυφή του Στρούμπουλα (798 μέτρα), στα δυτικά της πόλης του Ηρακλείου και στο φαράγγι του Αλμυρού!
Σύμφωνα με τους διοργανωτές ο απολογισμός της εξόρμησης ήταν ο ακόλουθος:
"Φτάσαμε το πρωί της Κυριακής στην αφετηρία μας, το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου, το οποίο δυστυχώς είναι περιφραγμένο και κλειδωμένο με λουκέτο, κάτι που θα δούμε και σε πολλά άλλα εκκλησάκια της πορείας μας σήμερα και θα λυπήσει ιδιαίτερα τους πιστούς της παρέας. Απέναντι βρίσκεται το οροπέδιο του Στρούμπουλα ένα μεγάλο ίσωμα, όπου έχει σχηματιστεί μια μεγάλη λασπολίμνη από τις πρόσφατες βροχοπτώσεις. Παρότι γνωρίζουμε ότι η ανηφορική πορεία μας σήμερα είναι σχετικά μικρή, δεν μπορώ να πω ότι δεν μας τρομάζει κάπως το βουνό, που υψώνεται μυτερό σαν πυραμίδα από πάνω μας. σε αυτό το χαρακτηριστικό του οφείλει και το όνομά του από το ιταλικό stroboli, που σημαίνει ηφαίστειο λόγω της πυραμιδοειδούς μορφής του.
Ανηφορίζουμε από καλά σηματοδοτημένο και υποστηριγμένο με ξύλινα δοκάρια μονοπάτι , που ελίσσεται, συνοδευόμενοι από τους γύπες της περιοχής και φτάνουμε τελικά εύκολα στην κορυφή σε μια ώρα περίπου! Το μικρό εκκλησάκι της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού μας περιμένει εδώ και μας προσφέρει ένα καταφύγιο από το κρύο αεράκι, που φυσά λόγω υψόμετρου. Ο γνωστός μας μαντιναδολόγος ξετυλίγει ένα χιλιοδιπλωμένο τεφτεράκι να μας διαβάσει την ιστορία του ναού κι έτσι μαθαίνουμε ότι εδώ στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο υπήρξε πολυβολείο των Γερμανών δίπλα σε παλιότερο ναό, το οποίο ανατίναξαν τα στρατεύματα κατοχής, χωρίς να λυπηθούν το μνημείο. Πεισμωμένοι οι ευσεβείς κάτοικοι της Τυλίσσου με προσωπική εργασία μετέφεραν ως εδώ τα υλικά κι έχτισαν ένα καινούριο εκκλησάκι στη θέση του παλιού, αυτό που βλέπουμε σήμερα! Έμαθα αργότερα απ’ τον καλό μου φίλο, Αγαπητό, από τη Σητεία, ότι το συγκεκριμένο εκκλησάκι γιορτάζει τόσο του Τιμίου Σταυρού –οπότε γίνεται χαμός- όσο και του Προφήτη Ηλία κι εκείνος για ένα τάμα ανεβαίνει στην κορφή εδώ και 17 χρόνια!
Εμείς για την ώρα είμαστε μόνοι μας εδώ κι ο καιρός αποδεικνύεται θαυμάσιος και μας ανοίγει μια φανταστική θέα στην γύρω περιοχή: ΒΑ η πόλη του Ηρακλείου και μπροστά της ο λόφος της Κέρης και το περίφημο «Βουλισμένο Αλώνι» (κυκλική δολίνη, που προήλθε από καθίζηση του εδάφους, τέλειο αναρριχητικό πεδίο για τους φαν του είδους), ΒΔ οι ακτές ως το Παλιόκαστρο, ΝΔ ο χιονισμένος Ψηλορείτης!
Ξεκινάμε σιγά-σιγά να κατηφορίζουμε προς την απέναντι πλευρά. Ακολουθούμε ευδιάκριτο κατηφορικό μονοπάτι, που μας βγάζει σε αγροτικό δρόμο. Περνάμε ανάμεσα από εύφορα χωράφια, αμπέλια, ελαιώνες και πορτοκαλεώνες. Κάπου κοντά στην επίσης κλεισμένη με περίφραξη εκκλησία του Χριστού κατεβαίνουμε στο φαράγγι του Αλμυρού.
ΦΑΡΑΓΓΙ ΑΛΜΥΡΟΥ
Το φαράγγι αυτό πολύ γνωστό στου Ηρακλειώτες, άγνωστο σε μας, είναι πολύ όμορφο με τα κοκκινωπά κάθετα βράχια του, τα κυκλικά καμίνια του και την βλάστησή σε πλατάνια, πικροδάφνες και βελανιδιές και κυρίως τις θηριώδεις εντυπωσιακές χαρουπιές. Η κοίτη του σε μια άνυδρη χρονιά, όπως η φετινή, δεν είχε νερό, ενώ στα στενά του σημεία, πολλές φορές ακούγαμε τις πέτρες, που ρίχνανε τα κατσίκια, να ροβολάνε πίσω μας. Στην έξοδό του έχει τις Τρεις Εκκλησίες: το παλιό μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Φαραγγίτη (σήμερα δίκλιτος ναός της Αγίας Παρασκευής και του Αγίου Αντωνίου) και το εκκλησάκι της Αγίας Μαρίνας. Από εδώ και κάτω έχει χωματόδρομο που περνά από μαντριά με πολλά αστικά σκουπίδια και μπάζα, καθώς πλησιάζουμε στην δυτική άκρη του Ηρακλείου κοντά στο εργοστάσιο της ΔΕΗ στα Λινοπεράματα. Καθώς φτάνουμε δυνατός νοτιάς μας προϋπαντήζει και μας αποθαρρύνει για επίσκεψη στην γύρω περιοχή: τον Αλμυρό ποταμό και το φοινικόδασός του. Αντίθετα επιβιβαζόμαστε στο λεωφορείο για να κοπάσουμε την πείνα μας σε ταβέρνα της περιοχής.
Η σημερινή διαδρομή, αν και τόσο κοντά στην πόλη του Ηρακλείου, ήταν πολύ όμορφη και με πολλά διαφορετικά τοπία. Η μέρα ήταν επίσης ιδανική, καθώς δεν μας ενόχλησε ο δυνατός αέρας, που φυσούσε σε άλλα μέρη κι είχε συννεφιά τόσο ώστε να μην δυσχεραίνει την πορεία, αλλά ούτε και να μας κρύβει τη θέα, ιδανικές συνθήκες δηλαδή. Περπατήσαμε συνολικά 14 χιλιόμετρα σε 5 ώρες περίπου κι ευχαριστούμε την αρχηγό μας, Σοφία Σιδηροπούλου για την συνετή καθοδήγηση! Άλλη μία όμορφη Κυριακή έλαβε τέλος!
Περισσότερες πληροφορίες, φωτογραφίες, χάρτη διαδρομής στο blog του Συλλόγου: https://orsian.blogspot.com/2024/02/11-2024-798.html
