Της Κατερίνας Μυλωνά
Κάθε Σεπτέμβριο έκλειναν όλη τους τη ζωή σε μία βαλίτσα, τώρα ήρθε, επιτέλους, η στιγμή να τοποθετήσουν τα ρούχα τους σε μία ντουλάπα…
Από την ημέρα που είδαν το όνομά τους στη λίστα με τους νεοδιοριζόμενους εκπαιδευτικούς, το χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη τους.
Η διαδικασία των τοποθετήσεων ολοκληρώνεται και την 1η του Σεπτεμβρίου θα είναι στο σχολείο τους, δεν θα περιμένουν, όπως χιλιάδες άλλοι συνάδελφοί τους να γίνει η πρώτη φάση πρόσληψης των αναπληρωτών. Δεν τους ξεχνούν, όμως, η δική τους χαρά δε μειώνει τις ανάγκες για επιπλέον μόνιμους διορισμούς στην παιδεία.
Επί 24 χρόνια αναπληρώτρια
Η δική της πορεία είχε πολλές αναποδιές, θα έλεγε κανείς απλά. Η φιλόλογος, κ. Αντιγόνη Τρούλη, από το 1997 μέχρι και χθες ήταν στα σχολεία, σε διάφορες περιοχές και με ποικίλες εργασιακές σχέσεις. Στο… τσακ δεν πρόλαβε την επετηρίδα ενώ στο ενεργητικό της έχει και μία επιτυχία στον ΑΣΕΠ του 2008, χωρίς, όμως, να έχει διοριστεί όταν έπρεπε.
Όπως λέει, οι διορισμοί, 11.700 στο σύνολο, αποτελούν μια σταγόνα στην ωκεανό των 60.000 κενών στην παιδεία.
Η ίδια όταν είδε ότι διορίζεται αισθάνθηκε, φυσικά, δικαίωση αλλά και αγανάκτηση για όσα στερήθηκε όλα αυτά τα χρόνια, λόγω της πολιτικής της αδιοριστίας και των περικοπών στην εκπαίδευση. Είχε εργαστεί ως ωρομίσθια, είχε διδάξει σε ενισχυτική διδασκαλία και πρόσθετη διδακτική στήριξη. Την χρονιά 2009-2010 έγινε, πια, αναπληρώτρια πλήρους ωραρίου.
Έχει διδάξει στο Τζερμιάδο, στο Οροπέδιο Λασιθίου, δυσπρόσιτη περιοχή, και στη συνέχεια σε διάφορα σχολεία στο Ηράκλειο, μία περιφερειακή ενότητα με πάρα πολλά κενά. Έχει κάνει μάθημα σε Καστέλι, Αρκαλοχώρι, Μελέσες, Μουσικό σχολείο αλλά και στην πόλη.
Μεταξύ των ατυχιών που συνάντησε στην πορεία της ήταν και το γεγονός ότι ως 24μηνη θα μπορούσε να είχε διοριστεί πριν από 10 χρόνια, ήρθαν, όμως, τα Μνημόνια και άλλαξαν τα πάντα…
Τώρα, αισθάνεται ανακούφιση αλλά και μια πικρή γεύση και μια αγανάκτηση για όσα χρόνια περιπλανιόταν, τα δικαιώματα που έχασε και μία πολιτική που συνεχίζεται, με αποτέλεσμα να μένουν εκτός Δημοσίου χιλιάδες συνάδελφοί της. Οικογένειες έχουν διαλύσει, κάποιοι δεν έγιναν γονείς ή έκαναν μονάχα ένα παιδί, άνθρωποι έχουν ταλαιπωρηθεί και έρχονται χειρότερες μορφές ελαστικής εργασίας, ιδιαίτερα με τις τρίμηνες συμβάσεις.
Στο σχολείο… με καράβι!
Η κ. Εύη Χρηστάκη αποφοίτησε από το Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης στο Ρέθυμνο το 2010. Όταν, το 2006, έδινε πανελλήνιες, τα Παιδαγωγικά ήταν περιζήτητα, θεωρούνταν Σχολές με υψηλή απορροφητικότητα που εξασφάλιζαν στους αποφοίτους τους μία θέση στο Δημόσιο.
Ακόμα και οι γονείς των υποψηφίων, τους παρότρυναν να τα συμπεριλάβουν στο μηχανογραφικό τους.
Όταν, λοιπόν, πήρε το πτυχίο στα χέρια της, οι προϋποθέσεις ήταν οι καλύτερες, θα εργαζόταν δύο χρόνια ως αναπληρώτρια και μετά θα γινόταν μόνιμη, κάτι που τελικά έγινα 11 χρόνια αργότερα…
Πρώτη φορά εργάστηκε στην Χαλκιδική, στην Αμμουλιανή, όπου κάθε μέρα πήγαινε στο σχολείο με καραβάκι…
Για να μπορέσει να ανταποκριθεί στις οικονομικές της υποχρεώσεις, χρειαζόταν και την στήριξη της οικογένειάς της, όπως ήταν φυσιολογικό. Δίδαξε, ακόμα, και στην Ζάκυνθο, την περίοδο που οι μισθοί δέχτηκαν περικοπή της τάξης των 300 ευρώ περίπου. Έπρεπε, όμως, να νοικιάσει σπίτι, να έχει αυτοκίνητο και να ζήσει σε ένα μέρος μακριά από τους δικούς της.
Τώρα, παντρεμένη με ένα παιδί πια, αισθάνεται χαρούμενη που επιτέλους διορίστηκε, είναι μια επιτυχία για την ίδια και μία ανακούφιση να γνωρίζει ότι πλέον θα έχει ένα σταθερό εισόδημα.
Το… σύνδρομο του αναπληρωτή
Η κ. Ελίζα Μαυρομανωλάκη, με πτυχίο του 2010 από το Παιδαγωγικό στην Αθήνα, ανήκει και εκείνη στην γενιά των Μνημονίων.
Για ένα διάστημα, αυτή η πολιτική των περικοπών και στην παιδεία, την οδήγησε στην ιδιωτική εκπαίδευση για χρόνια. Μόλις αποφοίτησε, ήταν αναπληρώτρια σε δημόσιο σχολείο στην Αθήνα, μετά ήρθαν οι αλλαγές, τα ιδιωτικά σχολεία και στη συνέχεια, το 2015-2016 επέστρεψε στο Ηράκλειο, όπου τα κενά ήταν πάρα πολλά.
Υπήρχαν συνάδελφοί της που με μία βαλίτσα γύριζαν όλη την Ελλάδα, όμως, όλοι αγωνίστηκαν για να κάνουν αυτό που αποφάσισαν να σπουδάσουν από πείσμα και από τρέλα!
Διορίστηκε στην περιφερειακή ενότητα Λασιθίου, δεν κατάφερε να έρθει στο Ηράκλειο, τον τόπο καταγωγής της, γιατί δεν πρόλαβε να καταθέσει το μεταπτυχιακό της όταν έγινε η προκήρυξη κι έτσι «έπεσε» θέσεις στον πίνακα.
Έχει διδάξει σε σχολείο σε Μεσοχωριό και Πύργο, στα Αστερούσια και τώρα ετοιμάζεται για το Λασίθι.
Τα συναισθήματά της είναι περίεργα, έχει ακόμα το σύνδρομο του αναπληρωτή, δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει ότι είναι πλέον μόνιμη.
Χαίρεται γιατί θα έχει δικαιώματα που θα πρέπει να είναι αυτονόητα, όπως είναι η αναρρωτική άδεια, ένας αναπληρωτής δεν μπορεί εύκολα να αρρωστήσει, μπορεί να δει περικοπές στο εισόδημά του. Το καθεστώς του αναπληρωτή εκπαιδευτικού είναι μία ιδιάζουσα κατάσταση, στερείται δικαιωμάτων που έχει ένας δημόσιος αλλά και ένας ιδιωτικός υπάλληλος. Έτσι, είναι στον «αέρα»…
Διαβάστε περισσότερες ειδήσεις από την Κρήτη.
