Μια διαφορετική και δύσκολη καθημερινότητα βιώνουν οι ξεναγοί (και) της Κρήτης, λόγω της πανδημίας. Πρόκειται για μια επαγγελματική ομάδα, που έχει πληγεί βαθιά από την επιδημιολογική κρίση και τα περιοριστικά μέτρα αλλά δεν βρίσκει συχνά «χώρο» στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και τα τηλεοπτικά κανάλια.
«Και μόνο που μιλάμε μαζί, που είμαι σπίτι μου και σας μιλώ είναι περίεργο» είπε στο Livetalks η ξεναγός και μέλος του Σωματείου Ξεναγών Σαντορίνης και Κρήτης Ρίτσα Κριτζά περιγράφοντας την καθημερινότητά της. «Η δική μου πραγματικότητα τα τελευταία 20 χρόνια είναι να βρίσκομαι σε κάποια εκδρομή. Αυτό που ζούμε αυτή την περίοδο δεν είναι η δική μας πραγματικότητα. Ζούμε την καθημερινότητα του χειμώνα όταν έχουμε τελειώσει από τη σεζόν και ξεκουραζόμαστε» συμπληρώνει.
Και μπορεί οι διεθνείς πτήσεις να έχουν ανοίξει από την 1η Ιουλίου και σήμερα να ανοίγουν και αυτές από τη Μ.Βρετανία ωστόσο όπως σημειώνει η κα. Κριτζά «το ξεκίνημα της τουριστικής περιόδου δεν σηματοδοτεί το ξεκίνημα της ξεναγικής περιόδου. Τουρίστες υπάρχουν και έρχονται αλλά εκδρομές δεν υπάρχουν».
Όπως εξηγεί δε λείπει το ενδιαφέρον των επισκεπτών μας αλλά αφενός υπάρχουν τα πρωτόκολλα που δυσκολεύουν τα πράγματα αφετέρου υπάρχει και ο φόβος. «Δεν είναι μόνο ότι δεν διοργανώνονται εκδρομές αλλά και ότι η νέα πραγματικότητα, τα νέα μέτρα μας κρατάνε πίσω. Οι επισκέπτες μας έχουν μια εγκράτεια στο να κάνουν μια εκδρομή, όχι λόγω έλλειψη ενδιαφέροντος αλλά γιατί υπάρχει και φόβος».
«Μαύρος ο χειμώνας που έρχεται»
Οι ξεναγοί έχουν ήδη πραγματοποιήσει μια κινητοποίηση στο Ηράκλειο, διεκδικώντας το…αυτονόητο. Στήριξη δηλαδή, ενόψει και του χειμώνα που έρχεται.
«Το πλήγμα που έχει δεχτεί το δικό μας επάγγελμα είναι τεράστιο και έχουμε υποστηριχθεί ελάχιστα. Είμαστε από τους ελάχιστους που έχουμε πάρει το βοήθημα. Είμαστε ξεχασμένοι; Δεν πρεσβεύουμε την εικόνα της χώρας; Είμαστε εντελώς αφημένοι στη μοίρα μας» τονίζει η κα. Κριτζά χαρακτηρίζοντας τη χρονιά «χαμένη».
«Δεν ζητάμε κάτι παράλογο. Ας δοθεί ένα ελάχιστο επίδομα για το χειμώνα. Δεν υπάρχει εργασία ούτε ασφαλιστική κάλυψη, ας υπάρξει τουλάχιστον αυτή για να μπορούμε να σταθούμε ξανά στα πόδια μας».
