Κάνει τα πρώτα του βήματα στο λαϊκό τραγούδι, αντλώντας έμπνευση από τη φιγούρα του αδερφού του, αλλά και την απώλεια που βίωσε. «Είχαμε δύο επιλογές» λέει ο Κωνσταντίνος Παντελίδης όταν αναφέρεται στη διαχείριση του πένθους.
Το «Κάνε αυτό που θέλεις», το τραγούδι που ανεβάσατε αυθόρμητα πριν από έναν χρόνο στο YouTube, αγαπήθηκε αμέσως. Τι σας ώθησε να το κοινοποιήσετε;
Εβλεπα πολλούς καλλιτέχνες κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού να ανεβάζουν βιντεάκια από το σπίτι τους με ένα όργανο, με μία κιθάρα. Είπα να το δοκιμάσω και εγώ…
Γιατί επιλέξατε να ξεκινήσετε με το συγκεκριμένο;
Εχω γράψει αρκετά τραγούδια, αλλά πιστεύω ότι το συγκεκριμένο έχει στίχους με τους οποίους μπορεί να συνδεθεί αμέσως όποιος το ακούσει σε αυτή τη συγκυρία. Θεωρώ ότι όλοι μας είχαμε ανάγκη να μην κλειστούμε στον εαυτό μας, να διασκεδάσουμε. Είναι ένα εύθυμο κομμάτι. Ομολογώ ότι δεν περίμενα να έχει τόση απήχηση, τόσα πολλά views. Και είναι περίεργο γιατί δεν είχα στο μυαλό μου ποτέ να κάνω κάτι επαγγελματικό. Το ανέβασα στο Facebook και στο instagram στις δώδεκα το βράδυ εκείνης της ημέρας και αμέσως πήρε φωτιά.
Ηταν τελείως απρογραμμάτιστο;
Απρογραμμάτιστο κι αυθόρμητο. Αφού είχα κυκλοφορήσει κι ένα ακόμη τραγούδι στο YouTube, άρχισα να κάνω επαφές με τις μεγάλες δισκογραφικές εταιρείες, υπογράφοντας τελικά με την Cobalt Music, από όπου κυκλοφόρησε το πρώτο μου επίσημο video clip με τίτλο «Κι αν με μισώ».
Από πότε αρχίσατε να γράφετε τραγούδια, γιατί μου είπατε ότι έχετε γράψει αρκετά;
Από τα 15 μου.
Με ποια αφορμή;
Δεν κρύβω ότι αυτό που μου έδωσε το κίνητρο ήταν όταν άρχισα να πρωτοφλερτάρω. Ο έρωτας πάντα μας παρακινεί. Δεν περίμενα ότι μια σκέψη ή ένα συναίσθημά μου θα μπορούσα να το αποτυπώσω στο χαρτί, αλλά από τη στιγμή που ολοκλήρωσα το πρώτο τραγούδι, δεν σταμάτησα ποτέ να γράφω. Με όλο και περισσότερη ευκολία.
Οταν είπατε στους γονείς σας ότι θέλετε να ακολουθήσετε αυτό τον δρόμο πώς αντέδρασαν;
Είχα πάντα ελευθερία επιλογών από τους γονείς μου για τη ζωή μου. Στην αρχή δεν ήθελαν, ομολογώ, και είχαμε τριβές γιατί ήταν αρνητικοί να ξαναμπώ σε αυτό τον χώρο. Είναι σκληρός, δεν είναι εύκολος.
Πώς τους πείσατε;
Εβλεπαν ότι το θέλω πάρα πολύ και ότι δουλεύω συνεχώς. Ημουν όλη μέρα με μια κιθάρα στα χέρια να τραγουδάω, να μελετάω, να προσπαθώ να μάθω ακόρντα. Εκεί ίσως αντιλήφθηκαν ότι ήταν μια συνειδητή επιλογή. Τώρα είναι συνέχεια δίπλα μου. Με στήριζαν από πάντα. Από οκτώ ετών πηγαίνω Ωδείο και κάνω μαθήματα κιθάρας. Με τη βοήθεια των γονιών μου κάνω και μαθήματα φωνητικής. Επίσης σπουδάζω μουσική τεχνολογία. Ηθελα όταν βρίσκομαι είτε στο στούντιο είτε σε μια συναυλία, να μπορώ να μιλάω τη γλώσσα των συνεργατών μου, των τεχνικών και των μουσικών, όχι «μπακαλίστικα». Να ξέρω δηλαδή τι θέλω να ζητήσω και τι είναι εφικτό.
Απ’ ό,τι μου έχετε πει παραπάνω, διαπιστώνω ότι η ενασχόλησή σας με τη μουσική ήταν μονόδρομος.
Ναι, αλλά όχι εξαιτίας του Παντελή, όπως θα περίμενε κανείς, όσο κυρίως λόγω του πατέρα μου, ο οποίος έπαιζε αρμόνιο και κιθάρα. Ετσι ξεκίνησα να μαθαίνω και εγώ κιθάρα για να μπω αργότερα στην ορχήστρα του Παντελή.
Κάνατε την εκκίνησή σας στον χώρο του τραγουδιού με δικά σας κομμάτια, που φέρουν την υπογραφή σας σε μουσική και στίχους. Γιατί;
Η εύκολη λύση θα ήταν, εφόσον υπάρχουν τραγούδια του Παντελή, να ξεκινήσω με αυτά, τα οποία είναι σίγουρο ότι θα ήταν επιτυχίες. Ομως εγώ έγραφα από μικρός και ήθελα να δω τι αντίκτυπο μπορεί να έχουν στον κόσμο και τα δικά μου τραγούδια. Αρεσαν στην οικογένειά μου και στους κοντινούς μου φίλους. Είναι άνθρωποι που με αγαπάνε πραγματικά και δεν θα μου έλεγαν λόγια τα οποία απλά θα ηχούσαν ευχάριστα στα αφτιά μου. Ετσι πήρα την απόφαση. Και εννοείται ότι στην πορεία θα ήθελα να κυκλοφορήσω και τα τραγούδια του Παντελή.
Σκεφτήκατε ότι αν βγάζατε πρώτα του αδερφού σας θα ήταν σαν να εκμεταλλευόσασταν κάτι;
Οχι, σε καμία περίπτωση. Απλά ήθελα να μετρήσω και τις δικές μου δυνάμεις.
Ετοιμάζετε ολοκληρωμένο άλμπουμ;
Αυτή τη στιγμή έχω μόνο δύο επίσημες κυκλοφορίες. Η πιο πρόσφατη είναι το «Καιρό τώρα πάει» που έμεινε στις τάσεις του YouTube πολύ καιρό και έχει συγκεντρώσει ήδη μισό εκατομμύριο θεάσεις. Το άλμπουμ είναι μια απόφαση που θα πάρω μαζί με τη δισκογραφική μου, την Cobalt Music. Είναι βέβαια δύσκολη εποχή, όχι μόνο για να κυκλοφορήσει ένα φυσικό δισκογραφικό προϊόν, αλλά για τον πολιτισμό γενικότερα. Εχουν αλλάξει οι συνθήκες, δεν είναι όπως παλαιότερα. Είμαι όμως πολύ αισιόδοξος και θεωρώ ότι η περιπέτεια της πανδημίας θα τελειώσει γρήγορα. Εγώ θα συνεχίσω να κάνω τη δουλειά μου να μελετάω και να γράφω τραγούδια. Το διαδίκτυο προς στιγμήν είναι σύμμαχός μας. Η δική μου γενιά έτσι μεγάλωσε. Παρ’ όλο που το ψηφιακό προϊόν έχει προβάδισμα σήμερα, για μένα είναι σημαντικό και το φυσικό.
Ποια είναι τα μουσικά σας πρότυπα;
Εννοείται ο αγαπημένος μου είναι ο αδελφός μου. Μου αρέσει επίσης ο Μιχάλης Χατζηγιάννης – μεγάλωσα μαζί του -, ο Θέμης Αδαμαντίδης, η Χάρις Αλεξίου, η Ελένη Βιτάλη, ο Στέλιος Καζαντζίδης, ο Στράτος Διονυσίου. Εχω κυρίως λαϊκά ακούσματα λόγω του πατέρα μου.
Εχετε κάποιο αγαπημένο τραγούδι;
«Η εκδρομή» του Μιχάλη Χατζηγιάννη.
Πώς αισθάνεστε όταν σας λένε ότι η φωνή σας μοιάζει πάρα πολύ με του Παντελή; Σας αγχώνει;
Είναι τιμή μου. Ηταν ο κορυφαίος τραγουδιστής στην Ελλάδα για μια εποχή. Εδώ μοιάζουν οι φωνές ανθρώπων που δεν έχουν καμία συγγένεια μεταξύ τους. Δεν θα μοιάζει η δική μου με του αδελφού μου;
Η ιστορία έχει δείξει ότι είναι δύσκολο να είναι το ίδιο επιτυχημένη η πορεία ενός παιδιού το οποίο, για παράδειγμα, ακολουθεί την ίδια δουλειά με τον πατέρα του…
Η δική μου περίπτωση, αδερφός με αδερφό, είναι λίγο ιδιαίτερη. Δεν θυμάμαι κάποια παρόμοια. Δεν θα τις έβαζα μαζί. Δεν με φοβίζει η σύγκριση. Μοιάζει η χροιά της φωνής μας, αλλά δεν τον μιμούμαι. Αυτό το αντιλαμβάνεται κανείς και από την ομιλία μου.
Αισθάνεσθε γι’ αυτό ευνοημένος ή ευθύνη;
Είναι πολύ μεγάλη ευθύνη να κουβαλάει κανείς στις πλάτες του ένα τόσο μεγάλο όνομα. Την ίδια στιγμή νιώθω ότι είμαι ευνοημένος σε σχέση με ένα άλλο παιδί που δεν είχε την τύχη να έχει έναν τέτοιο αδελφό. Παρ’ όλα αυτά ξέρω ότι αν στηριχθώ μόνο στο ταλέντο και στο όνομα του Παντελή, δεν θα καταφέρω τίποτα. Η σκληρή δουλειά μπορεί να με πάει παρακάτω. Να επιδιώκω καθημερινά την πρόοδο και την εξέλιξή μου.
Τι σημαίνει πρόοδος για εσάς; Ποιο στοιχείο είναι εκείνο που θα σας δείξει ότι εξελίσσεστε;
Να δημιουργήσω τραγούδια που θα μείνουν. Ανήκω σε εκείνους που επιλέγουν να βάζουν μικρούς στόχους κάθε φορά. Τα πέντε άτομα, για παράδειγμα, που θα έρθουν σε ένα λάιβ μου να τους αρέσει και να γίνουν επτά, δέκα κ.ο.κ.
Οπότε ποια είναι τα επόμενα βήματά σας;
Εχω δεχθεί προτάσεις από όλη την Ελλάδα για να κάνω λάιβ αλλά θα προσπαθήσω να είμαι πολύ επιλεκτικός. Θέλα να κάνω προσεκτικά βήματα. Επίσης πρέπει να μπω σε στούντιο για να δουλέψω το επόμενο τραγούδι που θα κυκλοφορήσω στις αρχές καλοκαιριού. Επίσης αρχίζω να στήνω την ορχήστρα μαζί με τον Χρήστο Βότση, ο οποίος ήταν μπουζούκι στην μπάντα του Παντελή.
Ενδεχομένως σας δίνει ένα δίχτυ ασφαλείας και αγάπης ο παλιός συνεργάτης του αδελφού σας. Θα ήθελα να σας ρωτήσω τι θα συμπληρώνατε δίπλα στη λέξη απώλεια.
Ηταν ένα τεράστιο πλήγμα για όλη την οικογένεια και όσοι έχουν βιώσει κάτι ανάλογο καταλαβαίνουν. Σαν οικογένεια είχαμε δύο επιλογές: Η πρώτη ήταν να συνεχίσουμε τη ζωή μας τιμώντας τον και κάνοντάς τον καθημερινά υπερήφανο. Η δεύτερη να κλειστούμε στους εαυτούς μας και να καταστραφούμε ολοσχερώς. Εμείς επιλέξαμε το πρώτο, διότι αυτό θα ήθελε ο Παντελής. Είναι περήφανος να μας βλέπει να συνεχίζουμε.
Ηταν δύσκολη η διαδρομή μέχρι να φτάσετε σε αυτή τη γενναία απόφαση;
Βέβαια. Περάσαμε μέσα από την οργή, τον θυμό, τη στενοχώρια, τη λύπη. Στηρίξαμε όμως ως οικογένεια ο ένας τον άλλον και είχαμε τη συμπαράσταση και την αγάπη των φίλων.
Το ανέκδοτο υλικό του αδελφού σας πότε θα το κυκλοφορήσετε;
Πραγματικά δεν ξέρω. Θα το αποφασίσω τελευταία στιγμή μαζί με την ομάδα που συνεργάζομαι.
Καλή αρχή λοιπόν.
Ευχαριστώ πολύ.
