Αγαπητό Cretalive
Θα ήθελα να μοιραστώ κάποιες σκέψεις μου μαζί σας, καθώς και με τους αναγνώστες-συμπολίτες μου.
Παρατηρώ πως στην χώρα μας, υπάρχει η εξής τάση: Όλοι μας παραπονιόμαστε ότι είμαστε πολύ πίσω από άλλα ευρωπαϊκά ανεπτυγμένα κράτη. Πολλές φορές χρησιμοποιούμε και υποτιμητικές εκφράσεις, όπως "μπανανία", "Ελλαδιστάν" κτλ, για να περιγράψουμε την κατάσταση στην Ελλάδα.
Βλέπω λοιπόν, όχι μόνο στην καθημερινή ζωή, αλλά και στην στήλη σας "πολίτες", στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κτλ, την εξής κατάσταση. Όλοι μας γκρινιάζουμε για το οτιδήποτε δεν μας αρέσει, και πάντα προσπαθούμε να βρούμε κάποιον υπαίτιο. Ο υπαίτιος αυτός είναι συνήθως το κράτος, ή οι συμπολίτες μας. Ως επί το πλείστον, εμείς οι ίδιοι ποτέ δε φταίμε σε τίποτα..
Πάντα λοιπόν, οι συμπολίτες μας ή και το κράτος, πρέπει να είναι άψογοι απέναντί μας, σε κάθε τομέα της καθημερινότητας και της ζωής. Εμείς όμως, είμαστε εντάξει απέναντι στους συμπολίτες μας και στο κράτος?
Τα παραδείγματα που θα μπορούσα να φέρω, είναι αναρίθμητα. Τόσο ως προς τις απαιτήσεις μας από τους συμπολίτες μας και το κράτος, όσο και από το τι κάνουμε και εμείς ατομικά για τον τόπο που ζούμε...
Όταν λοιπόν μας κόβουν το νερό, όταν δε μας ικανοποιούν οι δρόμοι της πόλης με τις κακοτεχνίες, όταν κάποιος πολίτης πάρκαρε σε θέση αναπήρου ή κάπου που δεν έπρεπε...Τότε καταδικάζουμε όλα αυτά και αναρωτιόμαστε γιατί είμαστε τόσο πίσω σε σχέση με άλλα κράτη.
Όταν όμως πάμε και αμολάμε τα σκυλιά μας στο πάρκο που παίζουν μικρά παιδιά και κόσμος κάνει την βόλτα του, όταν οδηγούμε όπως θέλουμε χωρίς να μας νοιάζουν οι άλλοι, όταν δε σεβόμαστε τη φύση και το περιβάλλον...όταν νοικιάζουμε το σπίτι μας και κόβουμε τις μισές αποδείξεις...Εκεί κάνουμε ό,τι θέλουμε και μας βολεύει, και δε σκεφτόμαστε αν είμαστε Ευρώπη...
Κατά τη γνώμη μου λοιπόν, όλοι οι Έλληνες πρέπει να έρθουμε αντιμέτωποι με ένα σημαντικό ερώτημα: Τελικά θέλουμε ή δεν θέλουμε να γίνουμε "Ευρώπη"? Μήπως θέλουμε μόνο όπου μας βολεύει, και όπου μας συμφέρει ας κάνουμε ό'τι μας αρέσει? Γιατί τότε, θέλουμε και την πίτα ολόκληρη, και τον σκύλο χορτάτο. Αυτή η νοοτροπία, δε θα βοηθήσει τη χώρα μας, και τις επόμενες γενιές, να έρθουν κοντά σε αυτό που ονειρευόμαστε ως "Ευρώπη".
Κλείνοντας, να πω ότι με το παρόν κείμενο, δε θέλω να μηδενίσω τις προσπάθειες που κάνει ο οποιοσδήποτε στη χώρα μας, είτε εμείς οι πολίτες, ή το κράτος. Πιστεύω πως η Ελλάδα είναι σε ένα καλό σημείο αυτή τη στιγμή. Και φυσικά, πουθενά στον κόσμο δεν είναι όλα τέλεια. Απλά, θεωρώ πως κάποια στιγμή, πρέπει να σταθούμε απέναντι στο παραπάνω ερώτημα: Θέλουμε όντως να γίνουμε και εμείς "Ευρώπη", ή μήπως όχι...?
Ευχαριστώ για την φιλοξενία
Ι.Ν.Μ.
